Przypadki i wpadki

Zadanie było proste. Mieliśmy nakręcić film z życzeniami dla Cypriana z okazji urodzin. Pewnie łatwiej byłoby kupić dużo wódki i innych trunków wysokoprocentowych po czym razem je wypić. Ale my - ludzie kreatywni i nieszablonowi nie zadowalamy się łatwymi rozwiązaniami. Dodatkową trudność we wspólnym spożywaniu kolejnych litrów żurawinowego Stocka stanowi dzieląca nas i Cypriana odległość. Według pomiarów z Google Maps to 2224 km, przy czym cześć trasy pokonać można wyłącznie wpław, promem lub samolotem. Wszystko dlatego, że Cyprian mieszka na Wyspie. Byliśmy w zeszłym roku na wakacje – gorąco polecam. Nie to co Ibiza, ale darowanemu koniowi się w zęby nie zagląda.
Na pomysł filmu wpadł Jose, który z Cyprianem mieszka. I jak wpadł (Jose) to zaangażował między innymi nas. Wszystkie nadesłane do niego filmy miał zmontować w jedną całość i dać do obejrzenia Cyprianowi w dzień urodzin na jego nowym tablecie. Prawda, że genialne? Żwawo zabraliśmy się więc do realizacji zadania. Najpierw w sobotę: -GyL, syreno* moja najukochańsza, jadę do was! Będziemy nagrywać ! – w słuchawce oprócz śpiewu skowronków usłyszałam głos Romea. -Romuś… a musimy dzisiaj? Nie musieliśmy, ale i tak przyjechał. Później we wtorek: -Tadziu, Romuś dzwonił wczoraj wieczorem i mówił, że wpadnie dzisiaj do nas, po pracy. Ten film dla Cypriana trzeba nagrać – zakomunikowałam Tadkowi wyłaniającemu się rano z łazienki. Jedno oko nadal miał zamknięte. Mogłabym również przysiąc, że dostrzegłam na jego twarzy resztki śladów po nocnym ślinieniu . -Hrgh, hrgggghh - zacharczał, jak to zwykł charczeć rano. Nie doczekałam się innej odpowiedzi więc wyszłam na autobus linii 6, który zawiózł mnie do pracy. Wieczorem Romek znowu przyjechał a film mimo naszych najszczerszych starań film po raz kolejny nie powstał. We środę poczuliśmy już nóż na gardle. Jose wysłał do Romka wiadomość, która brzmiała mniej więcej tak: „You assholes , you must send me the movie on thursday , kurwa I have to assemble yet”**. Co szybko, przy pomocy 5 słowników polsko-angielskich i Google Tłumacz, przełożyliśmy na: “Kochani, bardzo was proszę, żebyście przysłali mi wasz filmik do czwartku. Dacie radę? Wiem, że dacie – kocham was bardzo i podziwiam”. Jednak i tym razem chęci nie zamieniły się w czyny. Filmu jak nie było, tak nadal nie było, Romek znów przyjechał, a do przeszkód jakie napotkaliśmy zabierając się do realizowania naszego surrealistycznego obrazu można zaliczyć między innymi: nagły atak tsunami, który odciął prąd w Zielonej Górze, głód w Afryce, strajkujących górników, zaginięcie kolejnego malezyjskiego samolotu i nagły wysyp grzybów w lasku nieopodal. Z wyzwaniem postanowiliśmy ostatecznie zmierzyć się w następnego dnia. Czwartkowe popołudnie: -GyL, syreno! Co robisz? Jadę do ciebie. Nagrywamy dzisiaj film! – szczebioczący do słuchawki Romek wyrwał mnie z zadumy. Zastanawiałam się właśnie nad tym, do czego jeszcze oprócz gotowania wody można wykorzystać czajnik elektryczny. Ten który mamy obecnie trochę przecieka. Zaklejanie go gumą do żucia i plasteliną nie dało spodziewanego efektu. Dodatkowo każda kawa i herbata miała posmak plasteliny, albo mięty (to od gum). Na dłuższą metę tak nie można żyć. Może z tego czajnika zrobię doniczkę? -Cześć, chyba muszę przesadzić kwiatki – odpowiedziałam. Musiałam jednak być mało przekonująca, bo Romek natychmiast wyczuł cień wątpliwości w moim głosie: -Kwiatki? Przecież mamy nagrywać… -Tak, wiem… film dla Cypriana – uprzedziłam go, z resztą nie było sensu się sprzeczać. Wytrzymam jeszcze jeden dzień z plastelinową herbatą. Przyjechał więc, po raz kolejny. Na szczęście obyło się bez pisania scenariusza i szycia kostiumów. Chyba, że kostiumami można nazwać papierowe rogi jednorożca, które stworzyłam naprędce. Domyślnie miały to być spiczaste czapeczki urodzinowe. Jednak kiedy każdy założył swoją zamieniliśmy się w stado jednorożców. Zaopatrzyliśmy się również w inne dostępne w naszym domu akcesoria w postaci lampek choinkowych, urodzinowych trąbek – już lekko zdezelowanych i zużytych, moją podziurawioną w odpowiednich miejscach pończochę, która imitowała maskę napadającego na bank przestępcy oraz pluszowego Misia B. Tak przygotowani nakręciliśmy film, trwający 4 minuty. Wszystkie czynności około filmowe – nagrywanie, montaż, powtórki niektórych ujęć i ponowny montaż – trwały łącznie 4 godziny. Obraz wyszedł tak jak wyszedł. Cyprian się ucieszył. Dostał film. A najbardziej podobał mu się tablet. *Przydomek syreny uzyskałam właśnie w zeszłe wakacje podczas pobytu na Wyspie. Chłopców onieśmielał widok mojej przeogromnej tylnej płetwy. **Wiadomość została nadesłana do nas w języku angielskim, bo Jose posługuje się płynnie tym językiem oraz ojczystym hiszpańskim. Jako, że wychowywał się w Ameryce Południowej słyszał zapewne również pojedyncze słowa, a może nawet całe zdania, w języku ajmara i keczua. Do nas zwykł się zwracać po angielsku. Warto dodać, że potrafi również płynnie przeklinać po polsku.