Ludzie dzielą się najbardziej niepokojącymi rzeczami, które widzieli podczas biwakowania

#1.

Jako dziecko byłem na rodzinnym kempingu w Austrii. Kemping znajdował się w lesie, a mój tata wybrał ładne miejsce między drzewami. Niestety nasz namiot się nie zmieścił, więc musieliśmy się kawałek przesunąć. Tej nocy była potężna burza i pamiętam, jak moi rodzice przywiązali namiot do samochodu i spędzili większość nocy, przytrzymując namiot. Rano, gdy się obudziliśmy, był jasny, słoneczny dzień. Otworzyliśmy namiot i naszym oczom ukazało się potężne drzewo leżące w miejscu, które pierwotnie wybraliśmy. Gdyby nasz namiot zmieścił się w tym miejscu, prawdopodobnie byśmy zginęli.

#2.

Byliśmy na kempingu. Po kilku dniach obok nas rozbiła się para. Rozpakowali się, ustawili sprzęt i spędzili tam jakieś dwie godziny. Przez ten czas głównie rzucali nożami do celu i strzelali z bata. Niestety, jedno z nich obcięło sobie palec. Podeszli do nas i zapytali, czy moglibyśmy popilnować ich obozowiska, podczas gdy oni pojadą do szpitala. Zgodziliśmy się. Pijani w cztery dupy przez jakieś trzy godziny bawiliśmy się w Indianę Jonesa, próbując huśtać się na gałęzi drzewa za pomocą bata. Nigdy nie wrócili, więc powiadomiliśmy strażnika kampingu, żeby się zajął ich rzeczami.

#3.

Razem z synami wybraliśmy się na kemping w bardzo odludne miejsce, głęboko w lasach Idaho. Wyruszyliśmy na trzykilometrowy trekking jeszcze dalej w głąb lasu. W pewnej chwili natknęliśmy się na idealny krąg z kości o średnicy około półtora metra. W jego centrum znajdował się mniejszy krąg z kości, a pośrodku niego umieszczona była czaszka jelenia. W drodze powrotnej zrobiliśmy pętlę i znaleźliśmy się przed gęstwiną brzóz, która emanowała dziwną, mroczną aurą. Wszyscy dostaliśmy gęsiej skórki. Ominęliśmy brzozy i ostatecznie wróciliśmy do obozowiska. Myślę, że 90% tych strasznych paranormalnych i nadprzyrodzonych historii, które słyszy się o lasach, ma racjonalne wytłumaczenia, włączając w to moją opowieść. Ale chociaż krąg z kości był dziwny, to najbardziej niepokojące było to niepokojące uczucie, które wszystkim nam towarzyszyło w pobliżu brzóz.

#4.

To nie do końca coś, co „zobaczyłem”, ale raczej usłyszałem i poczułem. Razem z moim tatą wybraliśmy się na wędrówkę z plecakami po Parku Narodowym Yosemite w Kalifornii i zatrzymaliśmy się w dolinie, by przenocować w namiocie.

W środku nocy obudził mnie dźwięk przypominający co najmniej tuzin jeleni przebiegających tuż koło naszego namiotu. Potem coś ciężko uderzyło tuż za nim i nagle wszystko kompletnie ucichło. Całe życie obozowałem i NIGDY nie doświadczyłem w lesie takiej przejmującej ciszy. Chyba nawet listek nie poruszył się na wietrze.

Coś instynktownie sprawiło, że całe moje ciało zamarło. Nie mogłem oddychać, miałem gęsią skórkę, serce biło mi jak oszalałe, byłem dosłownie SPARALIŻOWANY.

Leżąc tam znieruchomiały, przysięgam na moje życie, słyszałem jak to, cokolwiek by to nie było, zaczęło się skradać wokół naszego namiotu. Mówię „skradać”, bo kroki były ciche i ostrożne. Wydawało się, że porusza się celowo, jakby badało nasz namiot. Mogłem wręcz wyczuć tego obecność, jak krążyło dookoła.

Po czasie, który dłużył się w nieskończoność (choć pewnie trwało to tylko 5–10 minut), gdzieś w lesie złamała się gałąź, potem nastąpił głośny świst wiatru i wszystko wróciło do normy.

Chciałem wierzyć, że to puma, która zainteresowała się naszym namiotem i powtarzałem sobie tak przez resztę wyprawy, żeby w ogóle zasnąć nocami.

Wciąż pamiętam ten okropny, paraliżujący strach i poczucie zagrożenia, jakie mnie wtedy ogarnęły. Były one czymś, czego nigdy wcześniej nie przeżyłem i mam nadzieję, że już nie przeżyję. To mnie utwierdza w przekonaniu, że w lasach kryją się rzeczy dużo gorsze, niż ludzie sobie uświadamiają.

#5.

Kiedy rozpakowywałem sprzęt na kemping i polowanie na przepiórki, do mojego obozu weszło dwóch kolesi. Brudni, podejrzanie zaniedbani i ewidentnie pijani. Zagadali: „Hej, masz naboje do tego spluwadła?”, gdy zauważyli futerał od mojej strzelby. Po kilku minutach rozmowy odwrócili się, żeby wracać do swojego obozowiska. Wtedy zauważyłem, że jeden miał odklejony płat skóry na głowie, a pod spodem otwartą, zaskorupiałą ranę wielkości dłoni. Tej nocy chlali jak opętani i wrzucali naboje do ogniska. Wreszcie stracili przytomność. Następnego dnia aresztowano ich, a mnie powiedziano, że ten z raną głowy kilka dni wcześniej próbował zaatakować kogoś siekierą, lecz ofiara się skutecznie obroniła i dlatego ci dwaj kolesie ukrywali się w lesie.

#6.

Miałem jakieś 8-9 lat, kiedy zobaczyłem mojego dziadka stojącego nago nad rzeką w środku nocy. Przeraziło mnie to, ponieważ na początku nie widziałem, że to on. Najwyraźniej brał tylko szybką kąpiel, coś, co zwykle robi w nocy, kiedy jest na kempingu, ale widok jego stojącego tam do dziś mnie trochę prześladuje.

#7.

Trzeba się cofnąć jakieś dwadzieścia pięć lat – wyszedł wtedy „Blair Witch Project”. Dla większości ludzi Internet wtedy praktycznie nie istniał, a plotki mówiły, że to prawdziwe nagrania, które się odnalazły (teraz wiem, że to głupie). Pewnego ranka obudziliśmy się i zobaczyliśmy przed naszym namiotem ułożone stosiki z kamieni, zupełnie jak w filmie. Jestem pewien, że to po prostu dzieciaki z jakiegoś sąsiedniego obozu, ale i tak totalnie nas to wystraszyło.

#8.

Rozbiłem obóz obok kolesia, który właśnie wyszedł z więzienia i był tam ze swoją nową dziewczyną – striptizerką z niemowlakiem i drugim, nieco starszym dzieckiem. Byłem świadkiem niezłego dramatu. Kłócili się non stop od momentu przybycia. Pierwszej nocy kobieta, kompletnie pijana, dokądś pojechała i uderzyła tyłem samochodu w słup na jakimś parkingu, poważnie go uszkadzając. Następnej nocy niemowlak zachorował i zwymiotował w ich namiocie. Facet wpadł w taką wściekłość, że poszedł spać do samochodu, krzycząc, że strasznie śmierdzi. Następnego ranka ją rzucił i zniknął.

#9.

Wraz z kumplem spływaliśmy kajakiem po rzece Buffalo w Arkansas. Z przyczyn ani nie interesujących, ani istotnych, musieliśmy się zatrzymać i rozłożyć obóz na noc obok jakiegoś pola pośrodku niczego. W środku nocy obudził nas ryk quadów dochodzący z niedaleka. Zbliżały się coraz bardziej, aż w końcu znalazły się przy naszym miejscu biwakowym. Jacyś wariaci zaczęli kręcić kółka wokół naszego namiotu i drzeć się wniebogłosy. Leżeliśmy więc w ciszy i czekaliśmy, aż odjadą. Na szczęście szybko się znudzili.

#10.

Byliśmy na biwaku w osiem osób. Znajdowaliśmy się w bardzo odludnym miejscu, bo nie było to oficjalne pole namiotowe. Zawsze woleliśmy wejść głębiej w las i oddalić się od ludzi, jak to tylko możliwe. Około godz. 22 zrobiło się całkowicie ciemno, a las ucichł. Nie było słychać nawet wiatru. Nagle w świetle ogniska stanął jakiś gość z karabinem myśliwskim na plecach. Nie miał na sobie koszulki i wyglądał ogólnie jak bezdomny, miał też taki trochę nieobecny wzrok. Warto wspomnieć, że byliśmy na wysokości około trzech tysięcy metrów, więc nie było ciepło... a on nie miał koszulki. To, że go nie usłyszeliśmy, oznacza, że zdecydowanie się do nas podkradł. Zapanowała cisza, wszyscy tylko się na niego gapiliśmy. On rozejrzał się, nie powiedział ani słowa i cofnął się w ciemność. Tej nocy spaliśmy na zmianę i podtrzymywaliśmy płomień ogniska. Do wschodu słońca słyszeliśmy, jak kręci się wokół naszego obozowiska. Dopiero nad ranem dał sobie spokój. Po wszystkim cały incydent z upiornym sukinsynem zgłosiłem służbom parkowym.