Chwile, w których pracownicy uświadomili sobie, że ich szefowie to skończone d*pki

Moja menadżerka poprosiła mnie, abym pozmywał podłogę w pokoju socjalnym. Po tym, jak już to zrobiłem ześwirowała, że podłoga jest śliska (weszła tam dosłownie dwie sekundy po tym, jak skończyłem).

Kiedy powiedział mi, że zamiast zdecydować się na nową, lepiej płatną pracę, powinienem pozostać u niego i harować po więcej godzin za mniejsze pieniądze.

Moja kierowniczka (kobieta po szkole pielęgniarskiej) myślała, że ciąża u kobiety trwa 12 miesięcy.

Przepuściła kupę kasy, wynajmując dzieła sztuki z muzealnego banku sztuki do naszego podłego biura w Chinatown. Potem nie było pieniędzy na nasze wypłaty.

Kilka miesięcy po tym, jak mnie zatrudnił, stał się naprawdę jędzowaty i pasywno-agresywny wobec mnie. W końcu się w nim zagotowało i w przypływie złości wykrzyczał, że myślał, iż będę tę firmę prowadził dla niego i za niego.

Tak przy okazji – jestem tylko grafikiem.

Robię uśmiechnięte buźki „: )” na pracach, które oceniam dla niego. Oskarżył mnie o wypisywanie obelg w moim ojczystym języku, podczas gdy są to tylko pieprzone emotki.

Powiedziałem szefowi, że skoro nie słucha moich rad, to potrzebujemy inżyniera przemysłowego, aby nasz sektor pracował wydajniej. Powiedział mi wtedy, że nie ma mowy i że to strata pieniędzy. Trzy tygodnie później moja firma zatrudniła wspomnianego wcześniej inżyniera i kiedy przyszedł do naszego działu i zapytał kierownika, czym ma się tutaj zająć, to kierownik powiedział, że ja pracuję tu od dawna i wiem, co trzeba poprawić i żeby słuchał mnie. Koleś zarabia co najmniej dwa razy więcej niż ja, a dosłownie nie ma pojęcia co robi.

Nie potrafił wykonać podstawowych obliczeń matematycznych, twierdząc, że ma doktorat z matmy. Nie wiedział też, jak używać Excela.

Menadżerka na basenie była z siebie dumna, gdy udało jej się przekonać inspektora sanitarnego, aby pozwolił nam pozostać otwartymi dla gości, gdy poziom chloru znacznie przekroczył dozwolone normy.

Kiedy powiedział mi, że nie powinienem mieć problemów ze swoim nowym zadaniem, bo „to nie jest fizyka kwantowa.

Powiedział mi wprost, że on to nawet nie do końca wie, co tutaj się robi i cieszy się, że zostałem zatrudniony, bo zajmę się wszystkimi skomplikowanymi rzeczami. Ufał, że ja odwalę techniczną stronę, a on zajmie się prostymi projektami i trzymaniem z dala ode mnie wszystkich menadżerów i im podobnych.

Pracuję w biurze. W tym roku nauczyłem mojego szefa sekwencji kopiuj/wklej... dwa razy.

Kiedy na mnie szczeknął. Bez żartów. Jak wielki ogar z piekła rodem.