To o Co Tak Naprawdę Chodzi?

bezsensu, bez głębi, z nudów, z pomysłem

Niezobowiązująca produkcja:
Dwójka przyjaciół siedzi w samochodzie pogryziona przez komary. Gdy orientują się, że samochód to naturalna obrona przed tymi krwiopijcami uradowani śmieją się w niebogłosy. 

A jednak wrócił! Bogatszy o nowe doświadczenia, z większym skillem i zaliczonymi wszystkimi achivmentami z przyjemnością wracam do notki O Kobietach Słów Kilka.  Ktoś mądry powiedział, że  czas wpłynie jeszcze na jej precyzyjność rzeczywiście wpływa i codziennie mógłbym ją uzupełniać.

            Żyjemy w kraju średniowiecza umysłowego, gdzie oryginalność i bycie sobą kończy się zazwyczaj wyśmianiem przez społeczeństwo. Ksenofobiczne podejście przede wszystkim starszych ludzi do obcokrajowców, ludzi innych wyznań i ras sprawia, iż nasz kraj nie jest dla nich atrakcyjny.

             Takie coś przyszło ostatnio do mnie i nie chce się odczepić. Nie chodzi tu bynajmniej o pisanie, bo ani pisarzem, ani tym bardziej twórcą nie jestem. Chodzi o całokształt 'bycia' – nic mi się nie chce, nic mnie nie wkurwia, i nic mnie nie rusza. Niczym psie gówno, w które wdepnąłeś - nie chce ci się tego oderwać bo śmierdzi i możesz się pobrudzić. Jest to przejawem wypalenia… Szatan już od dawna nie domaga się mojej duszy, którą zaprzedałem wcześniej za jakieś niesamowite zdolności typu możliwość polizania własnego łokcia. Nawet emo do mnie nie pisze (bojownicy skutecznie odstraszyli elitę). Nie śmieje się bo nie ma z czego. Nie płacze bo także nie ma powodu. Zero emocji, zero uczuć – stan idealny?

Czego by nie zrobić to i tak zawsze potrafią pozytywnie człowieka zaskoczyć ;]