Dlaczego David Suchet to bezapelacyjnie najlepszy Hercules Poirot, jakiego możecie sobie wyobrazić

David Suchet bardzo starannie przygotowywał się do roli Herkulesa Poirota. Aktor przeczytał wszystkie książki (a nawet krótkie opowiadania), w których pojawia się detektyw. Suchet zrobił 93 notatki o postaci Poirota i zapisywał w notesie jego najdrobniejsze cechy, aż zebrał coś w rodzaju dossier: „Moim zadaniem było nie tylko dowiedzieć się, kim jest, ale stopniowo stać się nim”.

Uważał, że publiczność z pewnością zauważy niedokładności, na przykład jeśli jego bohater wsypie do herbaty inną ilość łyżek cukru, niż opisano w książce. Dlatego kwestia zgodności z tekstem miała dla aktora ogromne znaczenie.

Na 4 lata przed rozpoczęciem zdjęć do serialu David Suchet wystąpił w filmie „Thirteen at Dinner” na podstawie powieści Agathy Christie ("Śmierć Lorda Edgware'a"). Peter Ustinov zagrał w nim legendarnego detektywa, zaś David Suchet wcielił się w rolę inspektora Jappa. Później Suchet przyznał, że uważa tę rolę za najgorszą w swojej karierze. Za najlepszą zaś - rolę Herculesa Poirota.


W pierwszych sezonach aktor musiał golić włosy na czubku głowy, aby pokazać łysiejącego Poirota. W późniejszych sezonach ta potrzeba zanikła, bo z wiekiem Suchetowi zaczęły wypadać włosy.

Golenia zaniechano przy realizacji pierwszego odcinka trzeciego sezonu - „Tajemnicza historia w Styles”. Tu przedstawiono bowiem pierwszą sprawę Poirota w Anglii, kiedy detektyw był znacznie młodszy.

Suchet pozostawał Poirotem nie tylko na planie. Aktor na kilka dni przed rozpoczęciem zdjęć zaczął zakładać kostium swojej postaci i zachowywać się dokładnie tak samo, jak Poirot, nawet w kręgu rodziny.


To rodzina pisarki wpadła na pomysł stworzenia serialu opartego na książkach Christie. Oni też wybrali odtwórcę roli Poirota. W 1985 roku na kanale BBC spadkobiercy Agathy Christie zobaczyli przyszłego Poirota w serialu ”Blott on the Landscape" opartym na powieści Toma Sharpe'a.

Potomkowie królowej zbrodni chwalili umiejętności aktorskie Davida Sucheta. Według córki Agathy Christie, Rosalind Hicks, pisarka pochwaliłby jego grę. Matthew Pritchard, wnuk królowej detektywów, tak skomentował grę aktora: „Osobiście bardzo żałuję, że ona (Agatha Christie) nigdy nie widziała Davida Sucheta. Jest bardzo przekonujący i udaje mu się przekazać widzowi odpowiednią ilość irytacji, która zwykle łączy się z perfekcjonizmem”.
Sama Agatha Christie była zachwycona Herkulesem w interpretacji Alberta Finneya. No, ale nie dane jej było ujrzeć Poirota-Sucheta...

Podczas kręcenia 1. sezonu David Suchet prawie porzucił projekt z powodu nieporozumień z reżyserem. Aktor uważał, że w filmie trzeba pokazać osobliwe maniery detektywa (w szczególności zwyczaj kładzenia chusteczki na ławce przed siadaniem). Suchet później stwierdził, że jego postać bez wątpienia cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.

Lekką ręką Agathy Christie Belg zyskał imponującą wagę. Suchet był znacznie szczuplejszy, więc musiał używać specjalnych wkładek, które dodawały mu dodatkowych kilogramów. Aby wizualnie pogrubić szyję, nosił ubrania ze stójką ze ściętymi końcami.


Poirot miał bardzo charakterystyczny chód. Odtwórca głównej roli musiał nauczyć się go naśladować. Aby wyszło bardziej przekonująco, aktor wyobrażał sobie, że trzyma monetę między pośladkami.

Kolejną trudność stanowił szczególny belgijski akcent. Wiele postaci w serialu myliło Poirota z Francuzem z powodu niezupełnie poprawnego belgijskiego akcentu. Dlatego ważne było, aby David Suchet wypowiadał się z akcentem Belga mówiącego po francusku, a jednocześnie od dawna mieszkającego na wsi. Aby to osiągnąć, aktor zaczął celowo zniekształcać język angielski, a w jego samochodzie radio odbierało stacje belgijskie lub francuskie.

Uważni i obeznani z historią widzowie mogli zauważyć pewne niedokładności serialowe. Akcja niektórych odcinków dzieje się w 1935 roku, a Florin Court - budynek, w którym mieszkał serialowy detektyw - został zbudowany dopiero w 1936 roku.

W 2002 roku Elżbieta II nadała Davidowi Suchetowi Order Imperium Brytyjskiego. „Powiedziała, że była szczególnie zachwycona, mogąc wręczyć mi tę nagrodę za przyjemność, jaką sprawiłem jej, jej rodzinie i narodowi” - powiedział aktor.


W 2007 roku David Suchet podzielił się swoim marzeniem: chciał zdążyć zagrać w pozostałych adaptacjach filmowych przed swoimi 65. urodzinami, czyli do 2011 roku. Zrealizował swój plan, ale z dwuletnim poślizgiem: ostatni odcinek o przygodach belgijskiego detektywa ukazał się w 2013 roku.

Pierwsze sezony serialu znacząco różnią się od późniejszych. Od 2003 roku ilość humoru malała z każdym odcinkiem. Filmy stają się głębsze i bardziej dramatyczne, poruszają trudne tematy, jak na przykład aborcja.

Trend ten można zauważyć również i w wizualnej stronie filmu: w późniejszych epizodach użyto ciemniejszych tonów. Dekoracje w stylu modern i art-deco ustępują miejsca luksusowym wnętrzom mieszkania detektywa.


Przez lata powstawania serialu ponad 20 aktorów zagrało w nim dwie różne postacie i pojawiło się w więcej niż jednym odcinku.

Serial był kręcony w 16 krajach, w tym we Francji, Serbii, Egipcie i Chile. Lokalizacje nie zostały wybrane przypadkowo: to właśnie w tych krajach toczyła się akcja w powieściach Agathy Christie.

W książkach o Poirocie Christie nie jest stronnicza wobec określonej płci. Twórcy telewizyjnej adaptacji przemyśleli jednak nieco postacie i starali się pokazać kobiety w pozytywnym lub wręcz heroicznym świetle.

David Suchet był tak przywiązany do odtwarzanej postaci, że podczas kręcenia ostatniego odcinka serialu („Kurtyna. Ostatnia sprawa Poirota”) poprosił ekipę filmową o przysługę. Aktor wziął sobie do serca scenę śmierci bohatera, więc poprosił o nakręcenie jej wcześniej, aby Poirot pozostawał przy życiu podczas ostatniego etapu zdjęć.

Bonus nr 1: w książce i w filmie pojawia się alter ego Agathy Christie

To Ariadna Oliver, przyjaciółka Herkulesa Poirota, pisarka i feministka. Agatha Christie w ten sposób ironizowała nad sobą: była tak samo zmęczona Poirotem, jak Ariadna swoim Svenem Hjersonem, fińskim detektywem wegetarianinem. Niemniej opinia publiczna uwielbiała detektywa, więc Oliver musiała o nim pisać.

Bonus nr 2: Książkowy detektyw został specjalnie wyróżniony

Herkules Poirot jest jedyną postacią literacką, której nekrolog został opublikowany w gazecie. 6 sierpnia 1975 r. New York Times zamieścił notatkę, która brzmiała: „6 sierpnia 1975 r. zmarł słynny belgijski detektyw Herkules Poirot”.