Przestałem się masturbować – skutki tej decyzji całkowicie mnie zaskoczyły

Teraz dopiero wiem, jak przewrotnie brzmi to stwierdzenie. Słowo „odpoczynek” kojarzy się zazwyczaj z ulgą, komfortem, nabieraniem dystansu do pewnych spraw, natomiast wstrzymywanie się od masturbacji ma w sobie tyle samo komfortu i nabierania dystansu co gwóźdź przystawiony do oka.

Prawdę mówiąc, nie wiem do końca, co mną kierowało przy podejmowaniu tej – jak się później okazało dosyć drastycznej – decyzji. W końcu masturbacja to zupełnie normalna sprawa i nie wiem dlaczego ludzie dziwnie reagują na kogoś, kto zaczyna rozpinać rozporek na widok karmiącej piersią kobiety w kawiarni. Ale ja już dawno przestałem nadążać za zmianami zachodzącymi w dzisiejszym społeczeństwie. Chodzi po prostu o to, że masturbacja to część naszej natury, więc gdyby masturbowanie się było złe, to w piekle musieliby mieć bardzo duże sypialnie, by pomieścić wszystkich miłośników samogwałtu.


Istnieje wiele badań naukowych dowodzących, że zabawa sam na sam przynosi wiele dobrego dla organizmu. Poza dostarczaniem oczywistej przyjemności masturbacja wyrównuje akcję serca, pozwala utrzymać prostatę w ryzach, pomaga zasnąć. O ile rzecz jasna masturbujesz się w granicach rozsądku, a nie sięgasz do spodni jak po emememsy. Bo jeśli sięgasz, to umrzesz samotnie i prawdopodobnie znajdą cię martwego z ręką w gaciach.


A więc dlaczego chciałem odmówić sobie tej przyjemności i pozbawić się dobroczynnego SPA dostępnego na wyciągnięcie ręki? Bo naczytałem się artykułów mówiących, że powstrzymywanie się od kapucynizacji może dawać równie wiele korzyści, tyle że bardziej w sferze mentalnej niż fizycznej. Do tego też doszła ciekawość i chęć sprawdzenia jak to jest, gdy odstawiasz rzecz, która do tej pory stanowiła nieodłączny element twojego życia. Tak jak wtedy, gdy rzucałem alkohol. Czy opłacało się i poleciłbym każdemu taką wstrzemięźliwość? Trudno to jednoznacznie ocenić. Na pewno nie wszyscy daliby radę wytrwać, mi się jednak udało, więc chciałbym podzielić się z tobą swoimi doświadczeniami.

Moja trudna historia odstawienia masturbacji

Tak naprawdę przeczuwałem, że porywam się z motyką na słońce, więc aby nieco ułatwić sobie zadanie, już na samym początku odciąłem się od potencjalnych źródeł pobudzenia. Zablokowałem Pornhuby i inne Redtuby, odlubiłem stronę Prawa i Sprawiedliwości na Fejsie, opłaciłem żonie wakacje za granicą, żeby nie kusiła mnie perspektywa seksu. Jak celibat, to celibat.


Innymi słowy chciałem wyeliminować każdy możliwy czynnik, przez który przekroczyłbym granicę, zza której nie byłoby już powrotu. Przygotowałem się na tyle, na ile mogłem, pozostawało czekać na rozwój wydarzeń.

Zgodnie z przewidywaniami początki okazały się znośne, ale wiedziałem, że to tylko gra pozorów, a napięcie będzie narastać z każdą chwilą, musiałem pozostać skoncentrowany. Jak tak dzisiaj sobie myślę, to koncentracja jest jednym z kluczowych czynników, które umożliwiają zakończenie takiego zadania z sukcesem. Uważam również, że zapadnięcie w śpiączkę mogłoby pomóc, ale z jakiegoś powodu NFZ nie chce fundować takich akcji, więc musiałem zachować przytomność podczas przechodzenia przez cały proces. Czas płynął nieubłaganie i biologia dawała powoli o sobie znać. Stawałem się podekscytowany bez powodu, coraz trudniej było mi się skupić, jednocześnie rosło rozdrażnienie, zacząłem słyszeć głosy. „Pizza z ananasem jest pyszna”. Co? OK – pomyślałem – jeśli mam wytrwać, to przyda się wsparcie. Zapytałem kolegę z pracy, czy nie miałby nic przeciwko, gdybym zadzwonił do niego, gdy najdzie mnie ochota na masturbację. Tak jak to robią Anonimowi Alkoholicy, gdy poczują chęć na drinka. Nie wiem dlaczego, ale Adam poprosił o przeniesienie do innego pokoju. Teraz, gdy mijamy się na korytarzu, odwraca tylko głowę w drugą stronę. Myślałem, że jesteśmy kolegami. Nieważne, moja misja trwała, a ja nie mogłem się poddać. Łatwo powiedzieć, ale trudniej wykonać. Mogłem liczyć tylko na siebie.

Czas mijał bardzo powoli i odnosiłem wrażenie, że im dłużej trwam w swoim postanowieniu, tym czas biegnie wolniej. Choć na teorii względności Einsteina znam się mniej więcej tak samo jak dzik na kawiorze, to nigdy wcześniej tak dobrze nie rozumiałem, co Einstein miał na myśli, gdy pisał o względności czasu. Byłem gotów przysiąc, że niezbadane moce rozciągają długość trwania jednej sekundy i nie przestaną, dopóki nie nasycą się moim cierpieniem i nie pozbawią mnie życia. Uznałem, że sen pozwoli mi przetrwać, ale nic z tego. Nagromadzone napięcie skutecznie powstrzymywało mnie przed zaśnięciem, a baranom, które liczyłem w wyobraźni, żeby choć na chwilę odpłynąć, zaczęły wyrastać cycki. Normalny człowiek uznałby barany z ludzkimi piersiami za coś obrzydliwego – ja zacząłem dopasowywać im w myślach bieliznę z Victoria’s Secret. Było ze mną coraz gorzej, przygnębiała mnie świadomość, że kolejne rozluźnienie nastąpi nie wiadomo kiedy. Środek ciepłego lata zupełnie pogarszał sprawę. Każdy prawdziwy facet doskonale wie, co mam teraz na myśli.


Wyjście na ulicę sprawiało mi fizyczny ból, miałem wrażenie, jakby ciepło przeszywało każdą komórkę mojego ciała, czułem się jak napompowany gorącym powietrzem balon, który już nigdy nie wyląduje. Wyobrażałem sobie, że tak musi się czuć leczący się alkoholik po wejściu do monopolowego. W takich warunkach nie da się utrzymać myśli na wodzy. A gdy dopada cię coś, od czego próbujesz za wszelką cenę uciec, konsekwencje odczuwasz milion razy mocniej.

Ciągle zahaczałem o różne rzeczy. Gdy masz penisa i przez dłuższy czas nie szczytujesz, pobudzić cię może podmuch wiatru. Odnosisz wrażenie, że chodzisz ze słupem telefonicznym między nogami, bo im dłużej żyjesz w totalnym celibacie, tym twardszą i dłuższą masz erekcję. Dla kogoś z moim przyrodzeniem stanowi to nie lada problem. Zaczyna się od strącania szklanek ze stołu, a kończy na relacjach w TVN-ie o zaginionej anakondzie, którą ktoś widział nad jeziorem. Raz budowlańcy poprosili mnie o pomoc przy rozbiórce starej kamienicy – ich sprzęt okazał się za słaby, mój zrównał ją z ziemią w kilka sekund. Straty materialne nie mogły mnie jednak powstrzymać przed udowodnieniem sobie i światu, że brak bicia Niemca po kasku nie może złamać mojej silnej woli. A jednak dotarłem do momentu, w którym myślałem, że już nie dam rady.

Gdy już byłem pewien, że pod słupem telefonicznym wyrosły mi 2 arbuzy, gdy ze złości zwyzywałem już wszystkich znajomych i szykowałem się do oblężenia Berlina, wszystko zaczęło się zmieniać. Lęk, że od teraz tak będzie już zawsze, zaczął stopniowo ustępować spokojowi, że nawet jeśli, to nie musi być to takie złe. Powoli zaczęło do mnie docierać, że tak naprawdę jestem w stanie zapanować nad swoim ciałem i nie muszę ulegać potrzebom, bo potrafię im się oprzeć. Przestałem wkładać głowę we framugę i walić się drzwiami, żeby stracić przytomność i powstrzymać się od pucowania torpedy. Dalej myślałem o seksie, ale od teraz mogłem skutecznie kontrolować te myśli. Co więcej, nauczyłem się robić z nich pożytek. Gdy tylko mnie nachodziły, natychmiast „przełączałem się” na myślenie o czymś pożytecznym. Energią z brudnych myśli napędzałem kreatywność. Dzięki temu udało mi się stworzyć projekt silnika na wodę. Każdy kolejny pomysł motywował mnie do szukania kolejnych rozwiązań. Czułem się jakby wstępowało we mnie nowe życie, którego część uciekała wcześniej, razem z milionami plemników. Byłem gotów przysiąc, że teraz słyszę, jak rozmawiają ze sobą o swojej przyszłości, karierze w finansach. Wiedziałem jednak, że prędzej czy później skończą na kołdrze. Było mi ich żal, stawałem się coraz bardziej empatyczny. Teraz kiwam głową w zadumie zanim się odezwę, bo tak dobrze rozumiem, co czuje mój rozmówca. Zmienił się też mój stosunek do kobiet. Nagle zapragnąłem poznawać je lepiej, godzinami przekonywać, że zajebiście wyglądają, chciałem za nie sprawdzać, czy wyłączyły żelazko. Mój penis także stał się bardziej wrażliwy, zaczęliśmy obaj płakać na komediach romantycznych. Zdałem sobie sprawę, że właśnie doświadczam tych samych korzyści, o których pisali w Internecie.

To był moment, w którym uznałem, że warto było nie spać, chodzić z bolesną erekcją i wpadać pod rozpędzone auta po zamknięciu oczu na widok billboardów z modelkami reklamującymi seksowną bieliznę. Cała ta fizyczna i psychiczna agonia zaczęła się w końcu opłacać.

Przede mną drugi dzień wzywania i czuję, że będzie już tylko lepiej.

Przedstawione w tekście wydarzenia powstały w oparciu o doświadczenia innych osób. UBW jest zwolennikiem prostych rozwiązań i nie miał zamiaru samemu przechodzić opisanych męczarni. UBW ma też stronę na Facebooku.