Więzienie na wyspie Sark, to najdziwniejsze miejsce, w jakim można spędzić noc i zaraz dowiesz się dlaczego

Sark to bardzo mała wyspa. Ma tylko pięć kilometrów długości. Znajduje się w południowo-zachodniej części kanału La Manche i należy do Wielkiej Brytanii. Mieszka tu tylko 620 mieszkańców. Pierwsza wzmianka o wyspie Sark pojawiła się w 1040 roku, kiedy to Wilhelm Zdobywca podarował ją opactwu Mont Saint-Michel. W połowie XVI wieku wyspa została zdobyta przez Francję, a następnie odbiła ją Anglia. Do początku XX wieku przed sprawiedliwością ukrywali się tu przemytnicy i piraci.


Do 2006 roku panował tu feudalizm. Demokracja dotarła na wyspę zaledwie czternaście lat temu i wprowadzono powszechne prawo wyborcze. Sark to jedna z Wysp Normandzkich, niezwykle piękna i pełna wdzięku. Słynie z atrakcji turystycznych - jest tu latarnia morska, muzeum, przystań, Sarkhenge, kościół Metodystów czy anglikański kościół św. Piotra. I, oczywiście, wspomniane wcześniej więzienie. Więzienie na Sark jest uważane za najmniejsze więzienie na świecie, które nadal działa.


Sark wydaje się być bezpiecznym miejscem, ale nie zawsze tak bywało. W jego historii były incydenty, które świadczą o potrzebie lepszego sprawdzania przyjeżdżających tu gości. Na przykład w 1990 roku bezrobotny fizyk jądrowy André Gardes przybył tu łodzią załadowaną półautomatyczną bronią. Francuz ogłosił się Lordem Sark i natychmiast przystąpił do instalowania swoich plakatów reklamowych. Według naukowca „wyspa znalazła się teraz pod jego rządami”. Panowanie nieoczekiwanego gościa było krótkotrwałe. Został aresztowany dzień po zejściu na brzeg. Policjant powalił go ciosem w nos i zabrał broń. W 2013 roku nakręcono nawet o tym incydencie film zatytułowany „Człowiek, który próbował ukraść wyspę” (The Man Who Tried to Steal an Island).


Najmniejsze więzienie na świecie składa się tylko z dwóch cel. Nie mają okien, stoją tam łóżka z cienkimi materacami. Pomiędzy celami przebiega metrowy korytarz, a łączna powierzchnia budynku to zaledwie osiemnaście metrów kwadratowych. Ta kamienna konstrukcja z beczkowatym dachem została zbudowana w 1856 roku. Z zewnątrz wygląda jak jakiś wiejski dom.


To miejsce jest rozwiązaniem przejściowym, zostało zaprojektowane jako tymczasowy areszt. Więźniowie spędzają kilka dni za kratami (a raczej bez nich, ponieważ to więzienie nie ma okien), a następnie są wysyłani na sąsiednią wyspę Guernsey.


Pierwszą więźniem tego wyjątkowego więzienia na Sark była młoda pokojówka. Ukradła chusteczkę swojej pracodawczyni. Dziewczynę skazano na karę pozbawienia wolności na okres trzech dni. Bardzo bała się ciemności i drzwi jej celi były otwarte. Zamiast strażników więziennych były z nią miejscowe panie, które siedziały obok niej, robiły na drutach i rozmawiały z osadzoną.


Pilnowaniem porządku na wyspie zajmuje się dwóch konstabli-ochotników wybieranych na dwuletnią kadencję. W związku z tym, że na Sark obowiązuje zakaz ruchu samochodowego, nie ma tu żadnych wypadków. Teraz jedynymi więźniami najbardziej wyjątkowego więzienia na świecie mogą zostać turyści, którzy mają za mało krwi w alkoholu. To prawda, czasami zdarza się, że trafiają tam też rolnicy, którzy pijani siedli za kierownicą swojego traktora.


Mówi się, że na Sark czas się zatrzymał. Na wyspie rządy sprawuje Senior, który posiada przywilej "prawa pierwszej nocy". Od dawna jednak przywilej ten nie jest egzekwowany. Być może dlatego, że przez 47 lat funkcję Seniora sprawowała tu Sibyl Hathaway, a następnie jej podstarzały wnuk John Michael Beaumont, który zmarł w 2016 roku w wieku 89 lat. Obecnie tę funkcję pełni 63-letni Christopher Beaumont.


Ciekawostką jest że do niedawna na wyspie obowiązywało prawo męża do wychłostania żony, o ile kij nie był grubszy od jego najmniejszego palca. Kobiety były dyskryminowane również w kwestii dziedziczenia - dziedziczyć mogli jedynie synowie. Zmiana prawa w tej kwestii nastąpiła w 1999 roku, a w latach 2003 i 2004 dopuszczono też rozwody oraz zniesiono karę śmierci.


Wyspa wygląda na rajskie miejsce dla turysty. Należy tylko pamiętać, by nie zakłócać panującego tam porządku, w przeciwnym razie trzeba się liczyć z niezwykle trudną nocą na małym łóżku w malutkim więzieniu.