Druga

Dlaczego proste słowa nie przychodzą do głowy kiedy są potrzebne?
Po co słowa? -Wiesz może coś o szczęściu? -Nie nazywaj człowieka szczęśliwym, póki żyje! -O nie, nie spławisz mnie tak łatwo- nie dziś. -Czyżby dzisiejszy dzień miał być inny, wyjątkowy? -Nie- dlaczego? -Co dlaczego? -Dlaczego każą mi walczyć? -Dlatego, że od życia nie ma ucieczki zawsze dopada nawet kogoś takiego jak Ty. Zresztą za długo się ukrywałeś. -Wcale się nie ukrywałem, chciałem tylko... tylko chciałem mieć swoje miejsce na świecie. Takie do którego mógłbym wrócić. Dobrze mieć takie miejsce prawda?... Prawda? -Ja nie wiem. Skąd miałbym to wiedzieć? Nie wiem! Ja nie mam takiego miejsca i nigdy nie miałem. -A chciałbyś mieć? -Jeśli odpowiem Tak? To cos się zmieni? Chętnie bym się uśmiechnął, ale już dawno zapomniałem jak to się robi. -Po prostu nie masz potrzeby szczerzenia się do kogokolwiek. Zachowujesz się jak dziecko. Przestań wreszcie pytać. Przez to „dlaczego?” szału dostaję -Pytam by czegoś się dowiedzieć. Z tego- co mi już wiadomo to najlepsza metoda. -Może i tak lecz jest jeszcze obserwacja. Przynajmniej jest CICHA. -Nie mogę już obserwować bo przestaję być obojętny... Powoli dochodziłem do wniosku, że rozmowa z samym sobą nie ma sensu. Wszędzie tylko słowa , słowa, słowa... a odpowiedzi nie otrzymałem.