Zatrzymane w kadrze – Zdjęcie klasowe zwiastujące masakrę

#1. 100 lat temu turecki prezydent Mustafa Kemal Ataturk trwale zlikwidował kalifat osmański. Na zdjęciu Abulmejid II, ostatni kalif Imperium Osmańskiego, zesłany na wygnanie w 1924 roku.

#2. Studenci w wieku poborowym z Uniwersytetu Aoyama Gakuin maszerują w ceremonii pożegnalnej przed wyruszeniem na wojnę, Tokio, Japonia, 21 października 1943 roku.

#3. JonBenét Ramsey na fotografii ze swoją mamą Patsy Ramsey – to jedno z ostatnich zdjęć dziewczynki wykonane 25 grudnia 1996 roku. JonBenet została znaleziona martwa następnego dnia, 26 grudnia 1996 roku.

Wczesnym rankiem 26 grudnia 1996 roku John i Patsy Ramsey obudzili się i odkryli, że ich sześcioletnia córka JonBenét Ramsey zniknęła z łóżka w ich domu w Boulder w Kolorado. Patsy i John wstali wcześnie, aby przygotować się do podróży, kiedy Patsy znalazła na schodach list z żądaniem okupu. Porywacze oczekiwali sumy 118 000 dolarów za bezpieczny powrót ich córki.
Pomimo ostrzeżenia zawartego w notatce, aby nie angażować policji, Patsy natychmiast zadzwoniła po służby, a także do przyjaciół i rodziny, aby wszyscy pomogli w poszukiwaniach dziewczynki.
Policja przybyła o godzinie 5:55 rano. Mundurowi nie znaleźli żadnych śladów włamania. Popełnili za to karygodny błąd – z miejsca założyli, że dziewczynki nie ma w domu. Tylko pokój JonBenét został odpowiednio zabezpieczony i odizolowany. Przyjaciele i rodzina Ramseyów przeszukali własnoręcznie resztę domu, zbierając rzeczy i potencjalnie niszcząc dowody. Nikt nie przeszukał piwnicy, a to właśnie tam, dopiero około godziny 13.00, znaleziono ciało sześciolatki. Co więcej, ciało dziewczynki znalazł jej ojciec wraz z przyjacielem (poszli tam na wskazanie jednego z funkcjonariuszy) i... przenieśli zwłoki na piętro, niszcząc wszelkie ślady i zanieczyszczając miejsce zbrodni.
Podczas sekcji zwłok odkryto, że JonBenét Ramsey zmarła w wyniku uduszenia oraz miała złamaną podstawę czaszki. Usta miała zaklejone taśmą klejącą, a nadgarstki i szyję owinięto białym sznurkiem. Jej tors był przykryty białym kocem. Nie było jednoznacznych dowodów gwałtu, ponieważ na ciele nie znaleziono nasienia, a jej pochwa wyglądała na wytartą do czysta, mimo że doszło do napaści na tle seksualnym.
Koroner znalazł także w żołądku JonBenét resztki ananasa, choć rodzice dziewczynki nie pamiętali, żeby córka jadła owoc w noc poprzedzającą śmierć. W kuchni stała miska ananasów, na której były odciski palców jej dziewięcioletniego brata Burke’a. Chłopiec z chęcią przyznał się do jedzenia smakołyków. Ramseyowie utrzymywali, że Burke spał całą noc w swoim pokoju i nigdy nie było żadnych fizycznych dowodów potwierdzających, że jest inaczej.
Jedna teoria głosiła, że dziewczynkę zabiło jedno z rodziców albo nawet i oboje, ale brakowało jakiegokolwiek motywu. Druga koncepcja śledztwa zakładała wtargnięcie kogoś obcego (a może nawet i członka rodziny) do domu Ramseyów w nocy. Włamywacz miałby rzekomo związać i zakneblować sześciolatkę, a następnie próbować uprowadzić ją w celach uzyskania pieniędzy z okupu. W trakcie porwania dziewczynka mogła udusić się źle założonym kneblem albo uderzyć o coś głową i stracić przytomność. Porywacz spanikował i by dać sobie więcej czasu na ucieczkę, schował ciało nieprzytomnej (bądź już martwej) JonBenét w piwnicy.
Sprawa JonBenét Ramsey jest nadal otwarta i nierozwiązana.

#4. Komendant obozu Auschwitz Rudolf Höss zmierzający na szubienicę obok krematorium w nazistowskim obozie zagłady Auschwitz, 16 kwietnia 1947 roku.

#5. Właściciele i pracownicy pozują w sklepie z importowanymi środkami czystości, lata 50. XX wieku, Merida, Meksyk.

#6. Andy Gibb występujący na imprezie Hawaiian Tropic w Venice Beach, Kalifornia, USA, 1980 rok.

Andy był najmłodszym synem Hugha i Barbary Gibb. Jego starsi bracia: Barry, Robin i Maurice byli członkami legendarnego zespołu Bee Gees.
Andy swoją karierę solową rozpoczął jako nastoletni muzyk w hiszpańskich klubach dla turystów na Ibizie w połowie lat 70. XX wieku.
Pierwszy sukces 19-latka przyszedł w 1977 roku, gdy jego utwór „I Just Want To Be Your Everything” znalazł się na listach przebojów. Utwór „Shadow Dancing” z 1978 roku przez siedem tygodni utrzymywał się na miejscu pierwszym toplisty magazynu Billboard. Andy występował na scenie m.in. z Rodem Stewartem, ABBĄ czy grupą Bee Gees.
Dobra passa trwała mniej więcej do 1981 roku. Niestety, wówczas Andy zaczął przegrywać z uzależnieniem od mocnych używek.
W 1985 roku leczył swoje uzależnienie od kokainy w Betty Ford Center na Rancho Mirage w stanie Kalifornia, niestety bezskutecznie. 7 marca 1988 roku, dwa dni po swoich hucznie obchodzonych 30. urodzinach, cierpiący z powodu silnych bólów brzucha Andy Gibb trafił do szpitala w Oksfordzie w Anglii. Trzy dni później, nad ranem 10 marca 1988 roku muzyk zmarł na zawał serca, spowodowany nadużywaniem alkoholu i kokainy.

#7. Treserzy psów w sowieckiej szkole wojskowej, 1931 rok.

Szkolenie psów do zadań przeciwpancernych zatwierdzono w Związku Radzieckim na początku lat 30. XX wieku. Wcześniej przygotowywano je do pomocy ratownikom oraz w transporcie lekarstw na polu bitwy.
Kilka lat później ktoś wpadł na pomysł, że psy mogą być też... biegającymi minerami. Pierwsze testy, które okazały się zresztą obiecujące, trwały w latach 1931-32 w Okręgowej Szkole Hodowli Psów Służbowych w Uljanowsku, a od 1935 roku rozpoczęto próby na poligonie w Kubince.
Pierwotny pomysł polegał na tym, by wyszkolone psy niosły przywiązaną do ciała bombę, którą miały zrzucać z siebie po dotarciu do celu, pociągając zębami za specjalnie zamontowany pas. Po tej procedurze miały wracać do trenera. Pozostawiony ładunek mógł być zdetonowany zdalnie lub poprzez zapalnik czasowy.
Gdy ten pomysł nie wypalił (zdezorientowane psy często wracały z ładunkiem do swojego tresera), ktoś wpadł na pomysł, żeby uprościć zadanie i zrobić z psów prawdziwych radzieckich kamikadze.
W tym zamierzeniu ładunki przymocowane były do grzbietów psów (bomby o wadze około 10-12 kg z ruchomą dźwignią jako wyzwalaczem) i miały wybuchać w kontakcie z podwoziem niemieckich czołgów. By w ogóle sprawić, żeby pies chciał się tam wczołgać, zwierzęta głodzono i uczono je, że jedzenie znajduje się właśnie pod czołgiem. W czasie postępującego szkolenia wprowadzano kolejne utrudnienia – od włączenia silnika czołgu po serie ślepych strzałów z karabinów. Psy miały się nauczyć, jak zbliżać się do pojazdu pancernego w taki sposób, by unikać ognia karabinowego.
Moment prawdy nadszedł latem 1941 roku wraz z napaścią nazistowskich Niemiec na ZSRR. Pierwsze psy zostały wysłane na front i... nie był to najlepszy pomysł. Szybko wyszły na jaw braki w szkoleniu.
Przede wszystkim psy straciły orientację, gdy zobaczyły, że czołgi... ruszają się. Podczas ćwiczeń przecież tylko stały w miejscu. Tak więc podbiegały do czołgów i czekały, aż maszyny zatrzymają się, co w warunkach bojowych niespecjalnie się udawało. Jeszcze gorzej było, gdy taki czołg wystrzelił, wtedy przestraszone czworonogi... wracały z ładunkiem do swojego okopu. Dlatego też bardzo często psy padały pod ogniem samych Sowietów, którzy nie chcieli, by dotarły z powrotem do swoich pobratymców.

#8. Prezydent USA Harry Truman złożył wieniec pod pomnikiem Bohaterów Los Niños, 1947 rok.

Pomnik wzniesiono ku chwale sześciu meksykańskich kadetów, którzy woleli umrzeć niż poddać się podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej (1846-1848). Zapytany, dlaczego złożył hołd żołnierzom wrogich wojsk, Truman odpowiedział:

Odważni ludzie nie należą tylko do jednego narodu. Szanuję odwagę, gdziekolwiek ją zobaczę.

#9. Cywilny poduszkowiec SR.N4 „Princess Margaret” opuszcza Dover i udaje się w ostatnią trasę poprzez kanał La Manche, październik 2000 roku.

Oficjalnie poduszkowce weszły do służby w sierpniu 1968 roku. Dziennie wykonywały około 6 rejsów, trwających 35 minut (14 września 1995 roku SR.N4 04 pokonał kanał La Manche w rekordowym czasie 22 minut).
W swojej długiej karierze poduszkowce SR.N4 kilkukrotnie ulegały uszkodzeniu podczas rejsów w trudnych warunkach pogodowych. Tylko raz, 30 marca 1985 roku, doszło do wypadku śmiertelnego. SR.N4 01 uderzył o falochron w Dover, a czterech pasażerów zginęło.

#10. Nowozelandzka pilotka Jean Batten, która zasłynęła m.in. z wykonania pierwszego samodzielnego lotu pomiędzy Anglią a Nową Zelandią. Tutaj na fotografii ze swoim kotem na lotnisku Rongotai w Wellington, 1930 rok.

#11. Ostatnie przygotowania do otwarcia pierwszej restauracji McDonald's w Chinach, Shenzhen, 1990 rok.

Pierwszy McDonald’s powstał w Tajpei, stolicy Tajwanu, w 1984 roku. Natomiast w Chinach kontynentalnych utworzono go dopiero w 1990 roku. Trzy lata wcześniej na chińskim rynku zadebiutowała inna sieć fast foodów, KFC, która pojawiła się w Pekinie w 1987 roku.
Pierwszy McDonald’s został otworzony na południu w Shenzhen, miejscu bardzo ważnym dla Chin z biznesowego punktu widzenia. Tam bowiem w 1980 roku utworzono pierwszą w Chinach specjalną strefę ekonomiczną i wówczas to, dzięki liberalnym reformom, Chińska Republika Ludowa zaczęła otwierać się na zachodnie marki.
Jedną z nich był właśnie McDonald’s, który w 1992 roku otworzył kolejną restaurację, tym razem w Pekinie. Była to ówcześnie największa restauracja tej sieci na świecie. W dniu jej inauguracji tysiąc pracowników obsłużyło przeszło 40 tysięcy klientów.

#12. Kerri Rawson i jej ojciec Dennis Rader, lepiej znany światu jako seryjny morderca BTK, Boże Narodzenie, 1981 rok.

W latach 1974-1991 Dennis Rader zamordował co najmniej 10 osób, w tym dwójkę dzieci. Pozostawał nieuchwytny przez ponad 30 lat.
W 2005 roku zaczęło mu się... nudzić i postanowił pobawić się w kotka i myszkę z policją. Wysyłał mundurowym bądź podkładał w miejscach publicznych rzeczy należące do jego dawnych ofiar, dzięki czemu stróże prawa wiedzieli, że mają do czynienia z prawdziwym BTK Killerem (pseudonim wziął się od słów „bind, torture, kill” – związać, torturować, zamordować).
To, czego nie wiedział Rader, to jak bardzo technika poszła naprzód od lat 70. czy nawet 90. XX wieku. Policja miała odciski palców zabójcy i jego DNA. Nie mieli tylko z czym ich porównać.
Komunikację z mundurowymi w 2005 roku prowadził za pomocą dyskietek. Był tak bezczelny, że w zaszyfrowanej wiadomości spytał śledczych, czy sformatowane dyskietki są dla niego bezpieczne. Gdy uzyskał wiadomość potwierdzającą, zamiast kupować nowe, używał starych, znalezionych w domu.
Z jednej z nich informatycy pracujący dla policji stanowej odzyskali informację, że pracował na niej niejaki Dennis, który ma powiązania z kościołem luterańskim z Wichity. Policjanci dosłownie wpisali w wyszukiwarce Google: „Dennis, kościół, Wichita” i uzyskali zaskakujące informacje. Wielokrotnie i na pierwszym miejscu wyskoczyło im nazwisko „Rader”. Morderca został objęty obserwacją, jednak informacje śledczych nie wystarczały do wystawienia nakazu aresztowania. Sąd domagał się mocniejszych dowodów.
Policja uzyskała dostęp do kartoteki medycznej córki Radera – Kerri. Pobrana próbka wykazała, że DNA dziewczyny i DNA z nasienia znalezionego na miejscu jednego z morderstw wskazują na pokrewieństwo obu osób. 25 lutego 2005 roku Dennis Rader aka BTK Killer został aresztowany pod własnym domem.
W wyniku śledztwa został skazany na 10 wyroków dożywocia, a najwcześniej o przedterminowe zwolnienie może się ubiegać po... 175 latach odsiadki.
Aresztowanie Dennisa Radera wywołało szok lokalnej społeczności. Rader był „miłym”, „uprzejmym” i „sympatycznym” sąsiadem, przewodniczącym rady lokalnego kościoła luterańskiego.

#13. Britney Spears i Melissa Joan Hart na planie teledysku „(You Drive Me) Crazy”, 1999 rok.

#14. To zdjęcie klasowe zostało zrobione na kilka tygodni przed strzelaniną w szkole średniej w Columbine, 1999 rok.

Eric Harris i Dylan Klebold, którzy później zabili 12 kolegów z klasy i nauczyciela, siedzą w lewym górnym rogu fotografii i pozują z rękami ułożonymi, jakby strzelali w stronę aparatu.

#15. Międzynarodowa Wystawa Komunikacji i Turystyki w Poznaniu, 1930 rok.

W poprzednim odcinku


Źródła: 1, 2, 3, 4, 5