Zatrzymane w kadrze – Latynoamerykański dyktator, który przygarniał nazistów

#1. Scotland Yard, 1922 rok.

Scotland Yard to zwyczajowa nazwa londyńskiej Metropolitan Police Service. Określenie to wzięło się od nazwy ulicy, przy której komenda policji mieściła się od 1829 do 1890 roku.
Metropolitan Police została utworzona przez Roberta Peela wraz z wprowadzeniem w życie ustawy Metropolitan Police Act, przyjętej przez parlament w 1829 roku. Peel, z pomocą Eugène-François Vidocqa, wybrał pierwotną lokalizację przy Whitehall Place na nową siedzibę policji. Budynek zajmowało dwóch pierwszych komisarzy, Charles Rowan i Richard Mayne, wraz z różnymi funkcjonariuszami policji i personelem.
Współcześnie siedziba Scotland Yardu znajduje się przy Victoria Street w dzielnicy Westminster, w odległości około 450 metrów od Pałacu Westminsterskiego.

#2. Amerykański żołnierz drzemiący na łóżku niemieckiego generała Hermanna Goeringa po tym, jak żołnierze 3. Armii Stanów Zjednoczonych zajęli jego posiadłość – zamek Veldenstein w Neuhaus w Niemczech, 1945 rok.

#3. Szaman mongolski, 1909 rok.

#4. Austriacka łyżwiarka figurowa Herma Szabo, która zdobyła złoty medal w konkurencji solistek na inauguracyjnych zimowych igrzyskach olimpijskich. Chamonix, Francja, 30 stycznia 1924 roku.

Herma Szabo była niezwykle utalentowaną łyżwiarką. Siedmiokrotnie stawała na najwyższym podium mistrzostw świata i tyle samo razy zdobywała mistrzostwo Austrii. W wieku 22 lat zdobyła w Chamonix swój pierwszy i jak się okazało jedyny medal olimpijski.
W 1927 roku, podczas mistrzostw świata w Oslo, została pokonana w przedziwnych okolicznościach przez młodziutką Sonję Henie. Kontrowersje wzbudzał fakt, że w składzie sędziowskim znalazło się trzech Norwegów, Austriak i Niemiec. Skandynawowie jednogłośnie wskazali na zwycięstwo 15-latki, podczas gdy dwójka niemieckojęzycznych sędziów oddała swój głos na Szabo.
Austriaczka była tak rozczarowana sportem, że nigdy więcej nie jeździła na łyżwach. Henie zaoferowała jej rewanż kilka lat później, ale Szabo odmówiła.
W 1982 roku została wprowadzona do Światowej Galerii Sław Łyżwiarstwa Figurowego. Zmarła cztery lata później, 7 maja 1986 roku.

#5. Helikopter wojskowy rozpyla lepki płyn odkażający, który ma ograniczyć rozprzestrzenianie się cząstek radioaktywnych wokół elektrowni jądrowej w Czarnobylu, 29 kwietnia 1986 roku.

#6. Kaskader Dar Robertson wyskakuje z okna siedmiopiętrowego budynku, aby zademonstrować nowy „wynalazek” – nadmuchiwany materac, który jest w stanie uratować życie osobom, które wyskakują z okna w przypadku pożaru, 25 lutego 1974 roku.

Wyczyny kaskaderskie Dara Robinsona były zawsze dobrze zaplanowane i podczas swojej 13-letniej kariery w Hollywood ani razu nie złamał nawet kości.
21 listopada 1986 roku na planie filmu „Mania pieniędzy”, po zakończeniu głównej sceny z udziałem kaskaderów, odesłano do domu personel ratownictwa medycznego. Kręcąc rutynowy, szybki przejazd przed kamerą z innym kaskaderem, Robinson przejechał na swoim motocyklu obok punktu hamowania na zakręcie i spadł prosto z klifu, ponosząc śmierć na miejscu.

#7. Prezydent Paragwaju Alfredo Stroessner (z lewej) i hiszpański dyktator Francisco Franco podczas ceremonii w Madrycie w 1973 roku.

W 1948 roku, za zasługi podczas wojny domowej, w wieku zaledwie 36 lat Stroessner został mianowany generałem brygady, stając się najmłodszym generałem w Ameryce Łacińskiej. Gdy w 1951 roku prezydentem został Frederic Chaves, Stroessner objął funkcję naczelnego dowódcy sił zbrojnych.
W 1954 roku, wraz z wiernymi sobie oddziałami, Stroessner dokonał zamachu stanu i 15 sierpnia mianował się prezydentem kraju. Funkcję tę pełnił aż do 3 lutego 1989 roku. Był, po przywódcy Kuby Fidelu Castro, drugim najdłużej panującym dyktatorem w Ameryce Łacińskiej.
Jego rządy cechowała korupcja, porwania, tortury i zabójstwa, nierzadko na tle politycznym. Szacuje się, że w czasach prezydentury Stroessnera zamordowano około 4–5 tysięcy osób. Wraz z CIA i innymi dyktatorami regionu był współodpowiedzialny za operację Kondor, w trakcie której ofiarą zabójstwa padł szereg przedstawicieli opozycji na kontynencie południowoamerykańskim.
Stroessner był zwolennikiem nazizmu i antysemitą, a ponadto zawziętym antykomunistą – podczas jego rządów żadne z państw socjalistycznych nie posiadało w Paragwaju swojej ambasady (z wyjątkiem Jugosławii).
W rządzonym przez niego Paragwaju schronienie znaleźli obaleni dyktatorowie, m.in. Anastasio Somoza Debayle z Nikaragui, a także, w latach 50. XX wieku, liczni niemieccy zbrodniarze wojenni z okresu II wojny światowej, w tym Josef Mengele. W kraju działała tajna policja polityczna szkolona przez zbiegów z hitlerowskiej formacji Schutzstaffel, czyli SS, a opozycja istniała tylko z nazwy.
Do lat 80. XX wieku Stroessner blisko współpracował z rządem USA i był chwalony za swoją antylewicową postawę podczas zimnej wojny.
3 lutego 1989 roku został obalony przez człowieka nr 2 w kraju – generała Andresa Rodrigueza. W wyniku puczu Stroessner trafił na kilka dni do więzienia, a następnie udał się na wygnanie do Brazylii. Dopiero wówczas wyszła na światło dzienne skala terroru i zbrodni popełnionych przez poprzedni rząd. Paragwajczycy zażądali ekstradycji dyktatora, ale rząd brazylijski do niej nie dopuścił.
Alfredo Stroessner zmarł w Brasilii 16 sierpnia 2006 roku, w wieku 93 lat.

#8. „Resurgam” – wczesny wiktoriański okręt podwodny, którego prototyp został zaprojektowany i zbudowany w Wielkiej Brytanii przez wielebnego George’a Garretta. Miał służyć jako broń do penetrowania sieci łańcuchowej umieszczonej wokół kadłubów okrętów, które instalowano w celu obrony przed atakiem statków torpedowych, Wielka Brytania, 1879 rok.

#9. „Najgrubszy prezydent w historii USA”, William Howard Taft na bawole wodnym (domowym) na Filipinach. Taft pełnił funkcję amerykańskiego gubernatora generalnego Wysp Filipińskich, zanim został 27. prezydentem Stanów Zjednoczonych. Fotografia wykonana około 1904 roku.

#10. Zaklinacze węży w Benares (Varanasi), Uttar Pradesh, Indie, 1924 rok.

#11. Podniesienie flagi marokańskiej na Pałacu Hiszpańskim podczas ceremonii przekazania terytorium Ifni z Hiszpanii do Maroka, 1 lipca 1969 roku.

W XIX wieku Maroko było areną rywalizacji między Francją, Wielką Brytanią a Niemcami. W wyniku różnych konfliktów i porozumień, Francja zdobyła dominującą pozycję, a w 1912 roku Maroko stało się protektoratem francuskim. Pod rządami Francji wprowadzono wiele udogodnień gospodarczych, ale jednocześnie narodził się również narodowy ruch niepodległościowy.
W 1956 roku Maroko uzyskało pełną niepodległość, ale przemiany w kraju były burzliwe. Doszło do konfliktów granicznych z Algierią w związku z prowincją Tindouf oraz z Hiszpanią, w tym o hiszpańską enklawę Ifni, która ostatecznie została włączona w skład Maroka w 1969 roku.

#12. Filmowanie Gwiezdnych Wojen we wnętrzu Sokoła Millennium, 1980 rok.

#13. Zsa Zsa Gabor i Buster Keaton przed Moulin Rouge, Paryż, 1959 rok.

W 1936 roku 19-letnia Zsa Zsa Gabor została Miss Węgier. W 1941 roku, w wyniku rozwodu rodziców, wyjechała z matką i siostrami do USA, gdzie rozpoczęła karierę aktorską. Grała głównie w komediach, choć największe uznanie przyniosły jej dramat biograficzny w reżyserii Johna Hustona „Moulin Rouge” z 1952 roku oraz thriller Orsona Wellesa „Dotyk zła” z 1958 roku. Również w 1958 roku odebrała nagrodę specjalną Złotego Globu.
Przede wszystkim jednak Zsa Zsa uważana jest za pierwszą „celebrytkę”. Była aż 9-krotnie zamężna, m.in. z tureckim dyplomatą, dziedzicem hotelowym Conradem Hiltonem, rosyjskim aktorem, twórcą lalki Barbie Jackiem Ryanem, czy meksykańskim aktorem.
Jej ostatnim mężem był 26 lat młodszy niemiecki książę Frederic von Anhalt.
Co ciekawe, z tych wszystkim związków Zsa Zsa miała tylko jedną córkę – Constance Francescę Hilton.
Aktorka i celebrytka zmarła na niespełna dwa miesiące przed swoimi 100. urodzinami, 18 grudnia 2016 roku.

#14. Jayne Mansfield, lata 60. XX wieku.

#15. Nieśmiały bandyta, niebezpieczny bandyta” – autoportret polskiego malarza, fotografa i dramaturga Stanisława Ignacego Witkiewicza „Witkacego”, Polska, 1931 rok.

W poprzednim odcinku