Zatrzymane w kadrze – Człowiek, który zatrudnił Oppenheimera

#1. Spalone zwłoki Goebbelsa, maj 1945 roku.

Paul Joseph Goebbels był niemieckim politykiem, gauleiterem Berlina (przywódcą okręgu), członkiem ścisłego kierownictwa nazistowskiej partii narodowosocjalistycznej NSDAP, ministrem propagandy i oświecenia publicznego w latach 1933–1945.
Ponadto był zbrodniarzem wojennym, który opowiadał się za coraz ostrzejszą dyskryminacją, w tym eksterminacją Żydów podczas Holokaustu. Był jednym z najbliższych współpracowników i doradców Adolfa Hitlera, znanym ze swoich wystąpień publicznych i skrajnego antysemityzmu.
Po klęsce pod Stalingradem powierzono mu zadanie przygotowania narodu niemieckiego do wojny totalnej. Od 1944 roku pełnił funkcję pełnomocnika Rzeszy ds. totalnej mobilizacji i komisarza obrony Berlina. De facto stał się trzecim, po Adolfie Hitlerze i Heinrichu Himmlerze, najważniejszym dygnitarzem w Rzeszy.
W ostatnich godzinach życia, po śmierci Hitlera, został kanclerzem Rzeszy.
1 maja 1945 roku Goebbels zabił swoją żonę Magdę, która uprzednio połknęła kapsułkę z cyjankiem, strzelając jej w tył głowy. Przed tym zamordowanych zostało przez nią i doktora Stumpfeggera sześcioro jej dzieci. Następnie sam Goebbels popełnił samobójstwo.

#2. Bill Gates na swoim ulubionym rowerze, lata 70. XX wieku.

#3. Hiroszima po zrzuceniu bomby atomowej, Japonia, 1945 rok.

#4. Partia szachów w Urzędzie Stanu Cywilnego, Tallinn, Estonia, 1973 rok.

#5. Tonya Harding, Kristi Yamaguchi i Nancy Kerrigan, 1991 rok.

#6. 16 kwietnia 2003 roku Michael Jordan, w barwach drużyny Washington Wizards, rozegrał swój ostatni mecz w amerykańskiej lidze NBA.

Na boisku w Filadelfii „Czarodzieje” mieli spore problem z drużyną 76ers, w której brylował Allen Iverson. 40-letni wówczas Jordan przebywał na parkiecie przez 28 minut i rzucił 15 punktów. Nie pomogło to jednak drużynie z Waszyngtonu, która ostatecznie przegrała 87:107.
„Teraz chyba dociera do mnie, że nie będę już nosić tego stroju i nie jest to takie straszne uczucie” – powiedział później Jordan. „To coś, z czym się uporałem i nadszedł czas. To ostateczna emerytura”.

#7. Robert Oppenheimer (po lewej) i generał Leslie Groves w 1945 roku.

Amerykański program nuklearny nabrał rozpędu po japońskim ataku na Pearl Harbor w grudniu 1941 roku. Po Pearl Harbor Roosevelt osobiście skontaktował się z premierem Wielkiej Brytanii Winstonem Churchillem, by omówić szczegóły współpracy przy tworzeniu bomby atomowej. Latem 1942 roku amerykańsko-brytyjsko-kanadyjskie przedsięwzięcie znalazło się pod zarządem wojska, a dyrektorem projektu został generał Leslie Groves. Badaniom i testom nadano kryptonim „Projekt Manhattan”.
W projekcie brało udział około 130 tysięcy osób. Spora część z nich nie wiedziała nawet, nad czym pracują. Oznajmiono im tylko, że muszą przenieść się na pustynię, ale to co robią sprowadzi szybciej do domu ich ojców, mężów, braci i synów.
To właśnie Groves powierzył Oppenheimerowi funkcję dyrektora naukowego programu. Wspólnie z fizykiem wytypowali miejsce, w którym wybudowano tajny kompleks wojskowy z ośrodkiem badawczym. Tam, zbierając wyniki eksperymentów z pozostałych laboratoriów, zajęto się projektowaniem bomby atomowej.

#8. Nancy Slover, David Slaight i Bryan Hartnell, jedyni ludzie, którzy słyszeli seryjnego mordercę o pseudonimie Zodiak, próbują rozpoznać jego głos po jego telefonie do programu telewizyjnego Jima Dunbara, 1969 rok.

#9. Palestyńskie kobiety niosące swoje dzieci na głowach, między Nablusem a Huwarą, Palestyna, 1927 rok.

#10. Niemieckie działo paryskie, znane również jako działo Kaiser Wilhelm, było największym działem z czasów I wojny światowej. W 1918 roku działo ostrzeliwało Paryż z odległości 120 km.

Zakłady Kruppa wyprodukowały trzy takie działa, jednak jedno zostało rozerwane w trakcie testów, a drugie uległo uszkodzeniom w trakcie przewożenia na front.
Całe działo ważyło 256 ton i było zamontowane na specjalnie zbudowanym dla niego wagonie kolejowym. Lufa kalibru 210 milimetrów miała 28 metrów długości oraz wyposażona była w dodatkowe sześciometrowe niegwintowane przedłużenie. Pocisk o masie 94 kg opuszczał lufę z prędkością 1600 m/s. W najwyższym punkcie trajektorii pocisk osiągał wysokość 40 kilometrów i był pierwszym sztucznym obiektem, który dotarł do stratosfery. W tym momencie lotu nie napotykał on praktycznie oporu powietrza, co pozwalało mu na osiąganie prędkości ponaddźwiękowych i niespotykany wtedy zasięg 130 kilometrów. Z takiej odległości właśnie Niemcy w czasie I wojny światowej ostrzeliwali Paryż.
Szkody, które działo wyrządziło stolicy Francji, były... średnie.
Szacuje się, że Niemcy wystrzelili między 320 a 370 pocisków, z czego około połowa trafiła w miasto. Od ostrzału działem paryskim zginęło 250 osób, a 650 zostało rannych. Po wystrzeleniu ostatniego pocisku Niemcy zabrali działo w głąb swojego kraju i zniszczyli je.

#11. Drużyna Niemiec z trenerem Franzem Beckenbauerem celebruje zdobycie tytułu Mistrza Świata w Piłce Nożnej, 1990 rok.

Legendarny Cesarz spędził najlepsze lata swojej kariery w drużynie Bayernu Monachium, grając na środku obrony. Wraz z drużyną awansowali do najwyższej klasy rozgrywkowej oraz trzykrotnie zdobywali tytuł najlepszej drużyny RFN. Łącznie dla Die Roten Beckenbauer rozegrał 439 spotkania, zdobywając aż 64 bramki.
W 1965 roku w wieku 20 lat zadebiutował w reprezentacji RFN. Z reprezentacją zdobył tytuł mistrza świata na Mundialu 1974 w RFN-ie i zwyciężył na Euro 1972 w Belgii. Jest także dwukrotnym medalistą mistrzostw świata: srebro – Mundial 1966 i brąz – Mundial 1970, a także wicemistrzem Europy na Euro 1976. W barwach narodowych wystąpił 103 razy, zdobywając 14 bramek.
W 1984 roku objął funkcję trenera reprezentacji RFN w piłce nożnej. Dotarł do finału Mistrzostw Świata w 1986 roku, gdzie drużyna przegrała 0:1 z Argentyną. W 1990 roku Beckenbauer i spółka zrewanżowali się Argentyńczykom i wygrali w finale mundialu we Włoszech 1:0.
Po zdobyciu mistrzostwa odszedł z reprezentacji, by trenować Olympique Marsylia (mistrzostwo Francji + Puchar Europy), a następnie wrócił do swojego ukochanego klubu Bayernu Monachium, z którym jako trener wywalczył mistrzostwo Niemiec oraz Puchar UEFA.
W 1994 roku został prezesem Bayernu Monachium i piastował tę funkcję do 2002 roku.
Zmarł 7 stycznia 2024 roku w wieku 79 lat.

#12. Dwayne „The Rock” Johnson debiutuje w WWF (WWE) jako Rocky Maivia, 1996 rok.

#13. Hinduscy fundamentaliści krzyczą i machają transparentami, świętując zniszczenie Babri Masjid, 6 grudnia 1992 roku.

Meczet Babri Masjid był muzułmańską świątynią w Ajodhji w stanie Uttar Pradesh w Indiach. Została ona wzniesiona w 1528 roku przez pierwszego władcę z dynastii Wielkich Mogołów Babura na ruinach hinduistycznej świątyni poświęconej bogowi Ramie.
Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku przywódcy hinduskiej partii nacjonalistycznej Indyjskiej Partii Ludowej wezwali wszystkich hindusów do odbudowania świątyni Ramy na miejscu lub w pobliżu stojącego tam meczetu. Doprowadziło to do ostrych starć religijnych pomiędzy hinduistami a muzułmanami.
6 grudnia 1992 roku tysiące fanatyków hinduistycznych z ruchu Kar Sevaks zburzyło meczet, aby zbudować na jego miejscu hinduistyczny kompleks świątynny. Doszło wówczas do masowych pogromów ludności muzułmańskiej zarówno w mieście, jak i na terenie całych Indii.

#14. Reprezentantka w skoku wzwyż Gunhild Larking na letnich igrzyskach olimpijskich w Melbourne w Australii, 1956 rok.

#15. Uroczystość z udziałem Herberta Hoovera (siedzi pierwszy z prawej), Józefa Piłsudskiego (siedzi pierwszy z lewej), nuncjusza papieskiego Achillesa Rattiego (siedzi w środku), premiera Ignacego Paderewskiego (stoi za nuncjuszem papieskim) i oficerów Wojska Polskiego, Warszawa, 15 sierpnia 1919 roku.

W poprzednim odcinku