Gość, który był ofiarą najgorszego wypadku w historii hokeja, później jeszcze dwukrotnie musiał uciekać śmierci

Widząc tryskający strumień krwi, Clint mimowolnie chwycił się za szyję. Patrząc na to, kilku widzów na trybunach zasłabło, dwóch z nich doznało ataku serca, a kilku graczy poczuło się źle i zwymiotowało na lód.

W porę zareagował fizjoterapeuta drużyny, Jim Pizzutelli (były lekarz wojskowy, weteran z Wietnamu), który zapewnił kompetentną pierwszą pomoc, tamując krwotok. Malarchuk, który stracił pół litra krwi, cudem pozostał przy życiu.
Po raz pierwszy.


Po operacji i krótkim okresie rehabilitacji bramkarz wyszedł na lód, zakończył cały sezon '89 roku, ale dały o sobie znać psychiczne konsekwencje kontuzji i Clint zaczął pić. Pewnego razu upił się i doprowadził do stanu śmierci klinicznej. Po raz drugi opatrzność (reprezentowana przez resuscytujących z Centrum Medycznego Erie County) przywróciła Clinta do życia.



Po takim wstrząsie Malarchuk podjął decyzję, by zająć się trenowaniem innych. Ciągle jednak złe myśli chodziły mu po głowie, a 9 lat później strzelił sobie w głowę, umieszczając lufę karabinu pod brodą.
Pocisk kaliber 22 przeszył jego podbródek i wyleciał przez usta, nie zahaczając o mózg byłego bramkarza; tak oto przeżył po raz trzeci.

Z biegiem czasu Malarchuk osiadł na rancho, założył fermę strusi, napisał książkę o swoich przejściach i wygłasza w szkołach wykłady na temat zdrowia psychicznego, zapobiegania samobójstwom i zasad udzielania pierwszej pomocy.