Dopiero od niedawna o dobro zwierząt dba się bardziej niż ludzi. W starych dobrych czasach czworonogi nie miały tak dobrze jak dzisiaj i takie wynalazki jak zewnętrzna torba do przewozu zwierząt nie budziły świętego oburzenia TOZ-ów. Mimo wszystko jednak na montaż worka do przewozu psa nie zdecydował się żaden z producentów samochodów. Z jednej strony trochę szkoda, z drugiej - to chyba jednak byłby sadyzm.

Mimo że prawo w niemal wszystkich państwach na świecie kategorycznie tego zabrania, jedna czy dwie lufki na odwagę przed wyruszeniem w podróż mogłyby wyrządzić więcej dobrego niż złego - chociażby zrelaksować niektórych kierowców, którzy wobec braku powyższego dopiero na drodze dają upust swoim frustracjom i negatywnym emocjom. Jednak Cadillac Eldorado i wiele innych samochodów z lat 50. miał na wyposażeniu elegancki minibarek. W nim - szlachetna whisk(e)y i zestaw szklaneczek, zestaw do makijażu czy gustowna papierośnica. I hasło „by żyło się lepiej” nabiera lepszego, bo realnego brzmienia.

Parkingowa stłuczka - samochód rozbity, a sprawcy nie ma, bo uznał, że ma ciekawsze zajęcia, niż przyznanie się do winy? To nic szczególnie rzadkiego ani dzisiaj, ani w latach 30., kiedy zaproponowano specjalne tabliczki przyczepiane do zderzaków. Na owych tabliczkach miały znajdować się dane identyfikujące pojazd lub kierowcę (mniejsza o to, czy były to wówczas numery rejestracyjne, czy imię, nazwisko i adres właściciela samochodu). W momencie uderzenia tabliczki te odłamywały się od zderzaków. Nawet jeśli więc sprawca kolizji odjeżdżał, tabliczka identyfikująca go pozostałaby na miejscu. I nici z wielkiej ucieczki.

Samochody, które miały umieć jeździć i pływać naraz, miały zwykle jedną drobną wadę - beznadziejnie się nimi i jeździło, i pływało. Zwykle bardzo łatwo było też zatonąć - wystarczyło, że nawalił jeden drobny element pilnujący, by cała ta kupa żelastwa nie poszła na dno. Jednak Amphicar - z umieszczonym z tyłu silnikiem Triumpha - produkowany był zaskakująco długo, bo w latach 1961-1968, co oznaczało, że znajdowali się na niego nabywcy gotowi zaryzykować podążenie ścieżką wytoczoną przez RMS Titanic.

Jaki mógł być powód, by montować trzy koła zamiast dwóch lub czterech? Złośliwi stwierdziliby zapewne, że to dla tych, których przerasta utrzymanie równowagi na dwóch. Historia ma jednak na ten temat inne zdanie. Reliant Robin, najśmieszniejszy z angielskich samochodów (i zarazem najczęściej wyśmiewany), miał trzy koła nie dlatego, by rozwiązać problemy z równowagą (te - jak pokazuje doświadczenie - bynajmniej nie zostały rozwiązane), ale by uniknąć wyższych opłat, np. za ubezpieczenie. 3-kołowy Reliant Robin według angielskich przepisów nie był samochodem, więc by się nim poruszać, wystarczało prawo jazdy na motocykle.

Dzisiaj producenci samochodów robią wszystko, byle tylko nie dopuścić do tego, by kierownica pozostała okrągła. Spłaszczają ją więc w dołu, pomniejszają, przesuwają... Jednak wszystkie te kombinacje nijak się mają do pomysłu Forda z połowy lat 60. - Amerykanie wymyślili, że zwykła kierownica to przeżytek i postanowili zastąpić ją... właściwie trudno opisać czym.

Czasem najciekawsze dzieje się tuż za plecami. By nie przegapić takich momentów, General Motors zaczęło montować w swoich samochodach obrotowe siedzenia, dzięki którym troskliwa mama mogła krzyczeć na dzieci twarzą w twarz, ewentualnie jakaś urocza pasażerka obrócić swoje wdzięki prosto do słońca.

Choć wydawałoby się, że gramofon potrzebuje stabilnego, nieruchomego podłoża, by funkcjonować, producentom Highway Hi-Fi udało się ominąć i ten problem. We współpracy z CBS - Columbia zaoferowali gramofon, który trafił do Chryslerów, Dodge'ów i Plymouthów wytwarzanych w latach 50. XX wieku. Czym różnił się od typowych gramofonów? Była to nieco inna konstrukcja, cięższe płyty i wolniejsze obroty. Próbowano też montować w samochodach zwykłe gramofony, ale zbyt łatwo się uszkadzały.

Nie wiedzieć czemu elementem, który najbardziej przeszkadzał producentom samochodów, od zawsze była kierownica. Nie raz i nie dwa próbowali coś z nią zrobić, ale zawsze kończyło się to tym samym - powrotem do punktu wyjścia. Niemniej jednak Ford Thunderbird z 1961 roku za skromną opłatą wynoszącą 25 dolarów mógł zostać wyposażony w uchylną kolumnę kierowniczą. Kiedy kierowca wysiadał lub wsiadał do samochodu, mógł odsunąć kierownicę na bok, zyskując nieco więcej miejsca do manewru. Cóż, jeśli wziąć pod uwagę tuszę współczesnych Amerykanów, być może to wcale nie było takie głupie rozwiązanie?