Padało, więc żeby jutro nie musieć w żarze pichcić , wykorzystałam parę godzin na przygotowanie prostych, ale kuszących sałatek.
Do przygotowania giardiniery użyłam:

jednego bakłażana
dwóch niedużych cukinii
trzech marchewek
papryki żółtej i czerwonej, po połowie każdej
garści fasolki szparagowej
dwóch małych cebulek czerwonych

soli, octu białego winnego, oliwy ev i kilku ząbków czosnku.

Małą mandoliną pocięłam na dość cienkie pasy (niecałe pół centymetra) cukinie (wzdłuż) i bakłażana (prawie w poprzek, mandolina zjeżdżała z cięciem). Oba warzywka zgrilowałam na patelni. Najlepsiejsza jest grilówka, ale słodka połowa mi ostatnią "umyła" druciakiem i musiałam wywalić. Świetnie się więc sprawiła nieprzywierająca patelnia do robienia naleśników



i jakakolwiek inna patelnia też, byle nieprzywierająca:



Plastry cukinii przekroiłam wzdłuż, dłuższe jeszcze na pół, w paski, plastry bakłażana wzdłuż i w poprzek parę razy, w prostokąty. Ale to już a'la kawałeczek viagry, czyli ma się tylko ładnie w talerzu układać. Wrzuciłam do takiej miski, żeby było łatwo wszystko mieszać.

Marchew skroiłam w plasterki, paprykę w niewielkie kawałki, wrzuciłam na tę samą patelnię z łyżeczką evo, fasolkę szpragową wrzuciłam do lekko osolonego wrzątku, doprowadziłam wszystko do konsysyencji "al dente".
Fasolkę zalałam potem zimną wodą, żeby została zieleńsza, odcedziłam, przekroiłam na pół:





Do wszystkich warzyw w misce dodałam skrojoną w cienkie plastry czerwoną cebulkę.
Przygotowałam emulsję z octu winnego, soli, oliwy ev i przeciśniętego praską czosnku (proporcje wg gustu, ok pół na pół oliwy i octu, może trochę więcej octu, dwa-trzy ząbki czosnku, soli ile lubimy, ale ocet i czosnek ma być czuć!),



wylałam na całość, wymieszałam



i zabrałam się za resztę bakłażanów i cukinii (cdn)

Mniem!

:oiko
Ponieważ jestem głodny; to stwierdziłem, że chyba Cię nie lubię.

:oiko małpa wredna jesteś, nie dość, że mieszkasz w tak pięknym miejscu, to jeszcze masz tyle świeżych owoców, warzyw, ryb i krewetek.
Ale nie masz kasz!

:myszsza
Fakt, kasz nie mam. Bliżej mi geograficznie do cous cousa niż do zwykłej jaglanej

Dlatego w smutku obżeram się kompulsywnie tymi wszystkimi rzeczami, które wymieniłaś