Przeczytałem już kilka książek Jacka Dukaja, i o ile Perfekcyjną niedoskonałość czy Lód jako tako zrozumiałem (choć niewiele już z nich pamiętam). To gdy próbuję powtórzyć tą sztukę z "Innymi Pieśniami" to jedyne co udaje mi się osiągnąć jest intensywny świerzb mózgu .

Jak rozumiecie ostatni rozdział tej książki, co stało się z głównym bohaterem? Osobiście sądzę iż stał się on adynatosem, w momencie gdy udało mu się go zrozumieć. Spotkałem się jednak z innymi interpretacjami, że spotkał samego siebie, gdy wchodził do aetherycznej tortury na księżycu, czy że spotkał strażnika tegoż więzienia, który wyszedł mu na spotkanie. Macie na ten temat jakieś swoje teorie?

nie zmęczyłem, sorki

Własciwie nie rozumiem, czemu wielu aż tak przekombinowuje zakończenie. Pisząc "Inne Pieśni" Jacek Dukaj niejednokrotnie wspomina ustami swoich bohaterów, że by zrozumiec adynatosa, trzeba przyjąć jego formę. Według mnie generał po prostu rozpływa sie w tej "antyformie" i staje się jej częścią.

Cholera, aż muszę przeczytać jeszcze raz

Trudny orzech z "Pieśniami"... Moja wersja: strażnik więzienia aetherowego twierdził, że w rzeczywistości adynatosów nie ma czasu. Czy też - używając terminologii dukajowej - Czas nie mieści się w Formie Innymi słowy - dla adynatosów wszystko już się wydarzyło i wydarzy zarazem. Czas ściśnięty jest do punktu. Adynatos na Księżycu, uwięziony w Torturze to sam Hieronim Berbelek. Na Księżycu pojawił się "przed-po" śmierci kratistosa Chaosu, którego zabił i przyjął jego Formę - i był jedynym adynatosem ocalałym z Bitwy.