Osoby:

JA - autor (utwór jest częściowo autobiograficzny).
NATALKA - ośmioletnia córeczka MOJEJ kuzynki.
KUZYNKA - ciocia NATALKI, MOJA inna kuzynka.
WIELKI PIES SĄSIADÓW - wielki pies należący do sąsiadów.


AKT I

Górne piętro domku dwurodzinnego, kuchnia. Drzwi po lewej, okno po prawej. Za oknem poukładane na dole kartonowe pudła i inne klamoty, obok siatka; za siatką WIELKI PIES SĄSIADÓW. Popołudnie. JA wraca po kilkugodzinnej nieobecności. JA wkracza do kuchni od strony lewej. KUZYNKA i NATALKA już tam są.

KUZYNKA: Dobrze, że jesteś! My pójdziemy na spacer, a ty spojrzyj co jakiś czas na te rzeczy na podwórku.
JA: Na co?
KUZYNKA: Przywieźli te rzeczy. Spoglądaj, czy wszystko w porządku.
KUZYNKA wskazuje na okno po prawej. JA podchodzi i wygląda przez okno.
JA: Dobra. A jakby się coś stało, to co mam robić?
KUZYNKA: Nic.
JA: To po co mam patrzeć, jak mam nic nie robić?
KUZYNKA: Jejku! Czy wszystkie chłopy muszą być takie...? Patrz, żeby się nic nie stało.
JA: A jak się coś będzie działo, to co mam robić? Telefonu nie mam...
KUZYNKA: A co się ma dziać? Nic się nie stanie!
JA: To po co mam patrzeć, jak się nic nie stanie?
KUZYNKA spogląda na mnie z politowaniem i milczy.
JA: Dobra. Mam patrzeć i nic nie robić, jeśli coś się bedzie działo, bo nic się nie stanie. A jak już coś się stanie, to też nic nie robić, bo nic się i tak nie stanie. Tak?
KUZYNKA: Właśnie tak!!! Ty tylko spojrzyj na to co kilka minut! Nic się nie stanie. No co się ma stać?
NATALKA (dobitnie): Ale jak się coś stanie, to będzie twoja wina!


EPILOG

WIELKI PIES SĄSIADÓW leje przez siatkę na rzeczy za oknem po prawej. JA przygląda się temu przez okno po prawej i nic nie robi.
JA: Kurrrrr...

...tyna.

heh domyślam się że prawdziwe!