Raz już wrzucałam coś pod krytykę. Teraz zaczynam pisać coś innego. Może do szuflady może nie. Tak czy siak wiem że ludziska tu inteligentne są a konstruktywnie skrytykować umieją - przeto proszę o wytknięcie mi mocnych i słabych stron mojego stylu. Dodam tylko że to niewielki fragment całości.


Dzień 1

Nawet szczerze powiedziawszy się go tam nie spodziewałam. Owszem sklep ma całkiem niezłą ofertę. Nawet w zeszłym roku na wyprzedaży nasza kadrowa tam wypatrzyła jakąś koszulę - całkiem niezłą. Ogłosiła wszem i wobec, że mąż ją zdradza, że ona żyć już nie może, że jest w depresji jakiejś i oczywiście Andrzejak ją puścił do domu. Że niby się leczyć musiała. A ta pinda od razu na wyprzedaż polazła i taką fantastyczną koszulę sobie kupiła. Co fakt to fakt – lepiej jej ta koszula zrobiła niż jakby poszła do psychologa. Potem zresztą poszła ale nie do psychologa tylko do wróżki. I ona jej całą prawdę wyśpiewała jak to ją mąż zdradzał, z kim i po co. „Po co” to ja jej od razu mogłam powiedzieć. Wszyscy oni są tacy sami. W końcu zresztą wrócił ale ja myślę, że więcej się do tego przyczyniła rywalka kadrowej niż sama kadrowa, jej wróżka i koszula z wyprzedaży razem wzięte. A kadrowa chyba w ramach zemsty miesiąc później puściła się z Andrzejakiem. Potem nawet jakieś wyrzuty sumienia miała. Tyle to dało że dalej może sobie na wyprzedaże biegać kiedy jej się żywnie podoba, a Andrzejak ją puszcza, że niby biedna taka.
Koszula kadrowej – do tematu wracając – podobała mi się ale nie aż tak, żeby sklep jakoś częściej odwiedzać. Teraz jednak zobaczyłam go przez okno wystawy gadając z Bećką. Ponieważ Bećka gada dużo i bez sensu wystarczyło przytakiwać i miałam cały kwadrans na dokładne przyjrzenie się wnętrzu. ON wisiał w rogu zaraz obok płaszczy. Już na oko wyglądał na mój rozmiar. Stalowy, w delikatne prążki w takim przyjemnym odcieniu granatu. I jakiś dobry materiał. Nie żebym się znała na materiałach – choć jako kobieta powinnam – ale ten był ładny. Z jakimś takim połyskiem. Garnitur mojego życia po prostu. Niestety zanim Bećka skończyła swoją przemowę (a chodziło bodajże o to, że nie kupiła garnków w jakimś sklepie tylko czekała na prezentację Zeptera i dowiedziała się, że na Zeptera ją nie stać i z tej złości poszła na zakupy relaksacyjne i teraz już nie stać jej nawet na garnki z marketu) zamknęli mi sklep razem z żakietem życia. A to – cholera – był jedyny dzień jak wyszłam o szesnastej i teraz będę musiała kombinować.

Dzień 2

Sprawdziłam na stronie tego sklepu, że Garnitur jest w kolekcji letniej. A to oznacza, że może być już przeceniony. Mo-że być w prze-ce-nie. Miód dla moich uszu. Swoją drogą połączenie miodu i uszu wydaje mi się wielce nieapetyczne. A garniturek jest apetyczny, a i owszem. (...)

Wartkie i zabawne, wchodzi lekko, choć przy większej ilości tekstu mogłyby mi się zrobić odleżyny (bo narracja wciąga).

P.S.
Obawiam się jednak, że po dodaniu np. wątku romansowego może się zrobić z tego "literatura kobieca" w klimacie Brydzi Jones czy innej Grocholi.
Choć akurat tego rodzaju wtórność mi przesadnie nie wadzi.

"Owszem sklep ma całkiem niezłą ofertę. Nawet w zeszłym roku na wyprzedaży nasza kadrowa tam wypatrzyła jakąś koszulę - całkiem niezłą." - nie wiem czy to zamierzone, ale powtórzenie brzmi jakoś tak mało melodyjnie.
Narracja mi się podoba, zaskakująco dobrze się czyta pomimo tematu, który może wydawać się nieszczególnie ciekawy.

Dziękuję za te posty. Właśnie takie o jakie "się rozchodziło" proszę o więcej (daj Gorrit palec, weźmie całą rękę).

Sqnx tyś nadal wśród nas???? Jeśli tak to super!

sympatyczne w czytaniu o ile zamknie się w małej formie,(trochę mi to przypomina monologi kabaretowe) Mam natomiast wątpliwości czy gdyby pociągnąć to na np. 15 dni styl nie zacząłby być nieco męczący

Eeee miało być krótkie opowiadanko. Teraz zmieniłam zamysł, styl i piszę coś całkowicie innego. Ale głosy krytyki (wszystkie) wzięłam sobie do serca