Słyszeliśmy o wybrykach waszego Kwaśniewskiego. No cóż, jaki kraj, taki Jelcyn...
Korespondent Pepponow z agencji TASS donosi:
Trójka dzieci w pewnej szkole w San Jose zrobiła kawał i wpuściła do budynku trzy świnie. Miały one wysprayowane na bokach numery 1, 2 i 4. Przez cały tydzień miejscowa policja szukała świni z numerem 3.
Nikołaj Walujew zapisał swoją czaszkę muzeum paleontologicznemu.
Producenci papierosów ostrzegają: minister zdrowia jest po prostu niebezpieczny!
W estońskich restauracjach czynnych "do ostatniego klienta" zabroniono tzw. wolnych tańców.
Stosunki rosyjsko-rosyjskie
Dzisiaj dowiemy się jak można w nowoczesny sposób dodać komuś otuchy, poznamy podejrzane towarzystwo studentów, a na koniec przekonamy się jak ogromna jest moc Jedi i niektórzy będą żałować, że dotychczas jej nie używali... 
Teściu jej na to mówi:
BANKOWE SKOJARZENIE
Wyjaśniam klientowi, że przy pożyczce w takim a takim banku, jako zabezpieczenie trzeba podpisać weksel. Ledwo już mówię po całym ciężkim dniu pracy, ale produkuję się i gimnastykuję jak mogę, żeby wyjaśnić dokładnie co i jak, bo klient jakoś tak dziwnie na mnie patrzy i mam
wrażenie, że nie bardzo jarzy, co do niego mówię. Się nagadałam przez długi czas. Klient miał krótką ripostę:
- Weksel pani mówi? No jak w jakiej Samoobronie, kurde...
by Jaiwo
* * * * *
WSPÓŁCZESNE DODAWANIE OTUCHY
Teściowa w szpitalu leży. Operację ma mieć. Zaczęła coś panikować, że nie wie czy przeżyje i takie tam.Teściu jej na to mówi:
Znamy wiele ich kreacji ale często nie wiemy jacy byli w życiu codziennym... Poznajmy...Dyrektor pewnego prowincjonalnego teatru, przed pierwszą wojną światową, angażuje amanta. Rozmowa odbywa się w gabinecie, po dwóch stronach dużego biurka. Do młodego, pięknego chłopaka dyrektor powiada:
- Zagra pan u mnie Hamleta, Cyda, Kordiana, ma pan wyjątkowo piękne warunki. Aha, jeszcze jedno, proszę, niech pan wstanie.
Na co aktor:
- Ja już stoję, panie dyrektorze.
***
Bolesław Leszczyński był niezwykle zazdrosny o swoją piękną żonę Honoratę. W owym czasie grał on w Warszawie, pani Honorata zaś była gwiazdą teatru krakowskiego. Przyjaciele donieśli Leszczyńskiemu, że pewien mecenas krakowski znosi do domu pani Honoraty bukiety kwiatów. Mistrz zjawia się w Krakowie. Nie zdradzając powodów swojej nagłej wizyty, oczekuje odwiedzin adoratora.
- Pan do kogo? – słyszy przerażony i drżącym dyszkantem nieśmiało zapytuje:
- Czy pani Honorata w domu?
Na co Leszczyński odwracając się w stronę mieszkania, woła:
- Honorka, jakiś ułomny do ciebie!
***
Przed wojną, w jednym z łódzkich teatrów, krawiec Pytel słynął z poczucia humoru i znawstwa skomplikowanej mechaniki teatru. Zapytany kiedyś przez dyrektora teatru, jak podoba mu się nowo zaangażowana, młoda amantka – odrzekł:
- Ładna to ona jest, ale czy ona jest do mówienia?
***
Stefan Jaracz, studiując na uniwersytecie krakowskim klepał wspólnie z dwoma kolegami biedę. Mieszkali wówczas w skromnym pokoiku u zacnej krakowskiej mieszczki. Pewnego dnia, jak to często bywało, Jaracz wrócił do domu głodny. Zwabiony smakowitym zapachem, zajrzał do kuchni. Gospodyni nie było. Uchylił wiec drzwiczki piecyka: na patelni leżał przepięknie usmażony kotlet. Jaracz nie mógł oprzeć się pokusie. Po prostu go zjadł. Gdy jednak zastanowił się nad swoim czynem, sumienie zaczęło go dręczyć. Następnego dnia przywitawszy się nader grzecznie z gospodynią zapytał niewinnie:
- Czy ten kotlet był pani potrzebny?
***
Kazimierz Gabryjelski, pierwszy dyrektor Jaracza, zaprosił go po premierze, w której świeżo upieczony aktor grał swoją pierwszą rolę na ‘wielkie przyjęcie’. Składało się ono z wielkiego kufla piwa. Gabryleski patrzył uśmiechając się na pijącego, po czym zauważył, sepleniąc po swojemu:
- Jak panu smakuje to piwo, w którym mocys pan swoją mordę za moje pieniądze?
***
Fryderyk Jarosy, konferansjer popularnego warszawskiego Qui-pro-Quo przyszedł pewnego wieczoru na przedstawienie zachrypnięty. Przed kurtyna, witając publiczność, powiedział swoją zabawną polszczyzną:
- Proszi panstwa, pragnę państwa psziprosić za moją chrypę, ale dziś w nocy wybiegłem prosto z łóżka do domu.
***
Janusz Strachocki, będąc aktorem teatru lwowskiego, wyjeżdżał w lecie na gościnne występy do Krynicy. Kiedyś, w pewnej stylowej sztuce, w której oprócz pary amantów musiał być kamerdyner, Strachocki ze względów oszczędnościowych, powierzył rólkę tę perukarzowi Tomaszowi Rzeczutce. Ten przyjął propozycję mówiąc, że tak doświadczonemu człowiekowi teatru granie nie sprawi żadnej trudności. Kiedy Rzeszutko wszedł na scenę, jego peruka i bokobrody były niezwykle starannie ufryzowane. Stanąwszy, zamarł w bezruchu. Bez słowa, z otwartymi ustami, podobny był do posągu. Nagle zamrugał oczami, rozłożył bezradnie ręce i zabawnie przechyliwszy głowę, wymamrotał do publiczności:
- Przepraszam, bardzo przepraszam, nie wiedziałem, że tak trudno być aktorem.
Źródło:
Igor Śmiałowski opowiada… [anegdotki teatralne]
Wydawnictwo Iskry, 1973.
W poprzednich odcinkach...
POLECAMY: Dżizas - nie wie kim jest i gdzie jest. Generalnie wie, że nic nie wie. Ma wrażenia... Żyje ideami, bo gdyby nie one, to by spał i nic nie robił. Lubi twarożek z chipsami. Chcesz go poznać? To wejdź na: |
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą