Dziwne, nietypowe, lub mało widoczne oznaki, które się okazały objawami poważnych chorób

#1.

Prawie przy każdej miesiączce odczuwałam okropny ból w plecach. Przeszywający ból, który sprawiał, że zatrzymywałam się, gdziekolwiek byłam. Miałam również skręcający ból pleców po lewej stronie. Lekarze lekceważyli to jako „miesiączki są bolesne” i „istnieje szeroki zakres norm”. W końcu zrobiłam rezonans magnetyczny w wieku 30 lat i okazało się, że mam endometriozę IV stopnia z głęboko naciekającymi zmianami. Zrosty przykleiły moje jelita do macicy, a także uciskały lewy moczowód, przez co moja nerka nie mogła prawidłowo odprowadzać moczu i była spuchnięta. Jeśli chodzi o zdrowie psychiczne, to tak bardzo przyzwyczaiłam się do poczucia, że jestem hipochondrykiem z niskim progiem bólu, że do dziś automatycznie zakładam, że jestem melodramatyczna, gdy jestem chora.

#2.

Nauczyciele ciągle na mnie krzyczeli, że nie słucham, a w domu dostawałem za to lanie. Wszyscy myśleli, że ich ignoruję albo że jestem głupi. Pewnego dnia lekarz zdecydował, że potrzebuję testu słuchu i okazało się, że w moich uszach nagromadził się płyn i mało brakowało, że całkowicie bym ogłuchł.

Jedyną osobą, która mnie przeprosiła, była moja mama, a i tak zajęło jej to 15 lat.

#3.

Kiedy miałam pierwsze miesiączki w wieku 15/16 lat, były one niezwykle bolesne, do tego stopnia, że mdlałam i nie mogłam prawidłowo chodzić. Mój tata nie chciał rozmawiać o okresach, a moja mama i siostra powiedziały, że przesadzam i że to zmyślam, więc doszłam do wniosku, że to ja muszę być winna. Po wizytach u pięciu różnych lekarzy pierwszego kontaktu, którzy nie potraktowali tego poważnie, okazało się, że mam endometriozę.

#4.

Słyszałam, jak moje gałki oczne poruszają się w mojej głowie, brzmiało to jak trący papier ścierny. Słyszałam też inne odgłosy ciała, takie jak trawienie i bicie serca. Byłam leczona przez dziesięciolecia z powodu moich „halucynacji”.

Okazało się, że miałam małą dziurę w czaszce między uchem wewnętrznym a mózgiem. Powodowało to „dodatkowe okno”, które wzmacniało wewnętrzne odgłosy mojego ciała. Po operacji nie słyszę już, jak poruszają się moje oczy i nie biorę już leków.

#5.

Moja mała córka zawsze miała oddech pachnący słodyczami. Więc tak, zawsze myślałam – jest słodka wewnątrz i na zewnątrz! Nie, miała cukrzycę typu 1. Do końca życia będę miała wyrzuty sumienia z tego powodu.

#6.

Myślałem, że mam tylko kilka złych nawyków – nigdy nie mogłem przestać przewracać oczami lub wydawać dziwnych gardłowych dźwięków, bez względu na to, jak bardzo się starałem. Zespół Tourette'a, panie i panowie. Zrobiło się znacznie gorzej, gdy dostałem się na studia i przybyło mi stresów.

#7.

Od dziecka powtarzałem sobie słowa w głowie. Pewnego dnia poszedłem na ostry dyżur i byłem bardzo pobudzony. Lekarz dał mi tabletkę uspokajającą i zauważyłem, że to zakończyło powtarzające się myśli i słowa.

#8.

Moja niezdolność do skupienia się w szkole na przedmiotach, które mnie nie interesowały, chroniczne spóźnienia, słaba kontrola odruchów... Oczywiście ADHD. Niestety, nikt nie brał pod uwagę takiej możliwości, kiedy byłam młoda, bo podobno „tylko chłopcy to mają”.

#9.

W liceum pozwalałam wszystkim koleżankom poczuć „piłkę w moim cycku”. Pewnego dnia powiedziałam o tym mamie, która natychmiast zabrała mnie do lekarza. Miesiąc później miałam operację usunięcia guza. Okazał się łagodny.

#10.

Czasami, gdy byłem naprawdę zmęczony lub znużony lotem, budziłem się i przez kilka sekund pokój wydawał się większy niż w rzeczywistości lub nie rozpoznawałem rzeczy, które były całkowicie znajome, nawet jeśli wiedziałem, że to rzeczy, które widziałem wcześniej (jamais-vu, odwrotne deja vu). Okazało się, że miałem padaczkę, z której przez lata nie zdawałem sobie sprawy. Później rozwinęły się u mnie inne rodzaje napadów.

#11.

Jako małe dziecko nie lubiłem jeść. Miałem niedowagę i anemię.

Okazało się, że moje migdałki były ogromne i po ich usunięciu mogłem jeść!

#12.

Kiedy miałem około 13/14 lat, często narzekałem na bóle brzucha i gardła. Moi rodzice myśleli, że udaję, żeby nie chodzić do szkoły, a lekarze zwalali wszystko na stany lękowe/okresy.

Okazało się, że mam przepuklinę rozworu przełykowego. Kwas żołądkowy przedostawał się do mojego gardła, kiedy leżałem w nocy i zaczynał uszkadzać mój przełyk.

#13.

Ćwiczenie rozmów i ich potencjalnych przebiegów przed odezwaniem się do kogoś, obsesja na punkcie tekstur i dotyku, konieczność zgolenia wszystkich włosów od szyi w dół. W przeciwnym razie mogłabym poczuć, jak są przesuwane i uciskane przez moje ubrania... Aha, i używanie cytatów i odniesień w 90% moich rozmów. Okazuje się, że nie są to „dziwactwa”, a w połączeniu z moimi „problemami” sprawiają, że jestem autystyczna. Szkoda, że nie wiedziałam tego 20 lat temu!

#14.

Myślałem, że widzę przyszłość. W rzeczywistości mam chorobę afektywną dwubiegunową typu 1 z psychozą.

#15.

Potrzeba ciągłych drzemek. Brałem już stymulant na moje ADHD, ale moje ciało domagało się dwugodzinnej drzemki zaledwie cztery godziny po tym, jak obudziłem się rano (po przespaniu pełnych dziesięciu godzin). Okazało się, że jestem narkoleptykiem!

#16.

Miałem bóle głowy przez kilka lat. Powiedziano mi, że to nic takiego... Miałem guz mózgu wielkości piłki baseballowej.

#17.

Moi rodzice myśleli, że często ich ignorowałem, ponieważ jako małe dziecko często ich nie słuchałem. Okazało się, że miałem poważne przewlekłe infekcje ucha, które spowodowały nagromadzenie woskowiny zatykającej moje uszy i wywierającej tak silny nacisk na błony bębenkowe, że praktycznie ogłuchłem. Musiałem przejść operację, aby to naprawić.