Zdjęcia, które ukazują piękno ludzi z całego świata

Ludzie z całego świata w krótkich słowach dzielą się ze światem, jakie są największe wady i zalety kraju, w którym mieszkają. Wpis o Polsce powstał jeszcze przed wyborami.

Artysta Jben od 2013 roku tworzy ogromne projekty na plaży za pomocą... grabi. Mieszka na zachodnim wybrzeżu Francji w Royan, gdzie znajduje się wiele różnych plaż, które wykorzystuje jako płótno dla swojej sztuki. Swoje rysunki musi wykonywać szybko, by zdążyć między odpływem a kolejnym przypływem.

Różni ludzie, różne narodowości, różne kultury. Poniższe zdjęcia pokażą, jak bardzo zróżnicowany potrafi być człowiek. I to zróżnicowanie jest piękne.

#1. Dwie dziewczyny całujące się przed protestującymi przeciwko homoseksualistom

#2. Kobieta w niebieskim

#3. Tancerz Azteków

#4. Czterech tybetańskich mnichów przyszło na występ drag queen w Pekinie, ponieważ przyciągnęła ich muzyka i śmiech

#5. Dziecko śpiące z reniferami w Mongolii

#6. To kobieta, której obliczenia były odpowiedzialne za zabranie nas na Księżyc

Katherine Johnson była amerykańską matematyczką i pracownikiem NASA. Urodzona 26 sierpnia 1918, White Sulphur Springs, Zachodnia Wirginia. Zmarła 24 lutego 2020, Newport News, Wirginia. Miała 101 lat.

#7. Piękno Irlandii

#8. Irańska szachistka Dorsa Derakhshani gra w drużynie USA po tym, jak otrzymała zakaz gry bez hidżabu we własnej drużynie

#9. Stanisław Pietrow – człowiek, który ocalił świat przed III wojną światową

Cztery minuty po północy 26 września 1983 roku komputery w centrum wczesnego ostrzegania wykryły wystrzelenie przez USA międzykontynentalnego pocisku balistycznego skierowanego w stronę ZSRR. Obserwujący ten alarm Pietrow przyjął, że doszło do błędu komputera, ponieważ w doktrynie MAD wystrzelenie pojedynczego pocisku byłoby zachowaniem nieracjonalnym – strona atakująca zmierzałaby do zniszczenia możliwie dużej części arsenału i struktur wojskowych przeciwnika, zanim zdążyłby on odpowiedzieć w równie niszczycielski sposób.

Chwilę później komputery potwierdziły jednak wystrzelenie kolejnych czterech rakiet. W tej sytuacji Pietrow musiał podjąć decyzję, nie dysponując żadnymi innymi źródłami informacji: naziemne radary nie byłyby w stanie wykryć rakiet do chwili wyłonienia się ich zza linii horyzontu, więc ZSRR miałby mniej czasu na skuteczną odpowiedź. Wśród personelu wybuchło zamieszanie.

Po zaprowadzeniu dyscypliny, Pietrow zdecydował się na złamanie przyjętych zasad i uznał, że choć nie ma pewności co do tego, czy problem jest błędem systemu, konsekwencją odpowiedzi zbrojnej będzie w każdym przypadku tylko zwiększenie liczby ofiar. Jak sam stwierdził: Pomyślałem jednak: nikt nie zaczyna ataku jądrowego za pomocą pięciu rakiet! Poza tym nie startowałyby one z jednej bazy. I rzeczywiście, jak się później okazało, był to błąd systemu. Wystąpiły szczególne warunki zależne m.in. od rozmieszczenia satelity na orbicie i położenia Ziemi wobec Słońca. System nie przewidział takiego wariantu, powstało wrażenie, że lecą na terytorium ZSRR rakiety, i taki też obraz wyświetlił się na monitorze. Obserwacje Pietrowa nie zostały zgłoszone do dowództwa. Zdaniem wielu ekspertów zapobiegło to odpowiedzi zbrojnej, która najprawdopodobniej nastąpiłaby zgodnie z przyjętymi wtedy procedurami operacyjnymi i zapoczątkowałaby globalną wojnę nuklearną.