Zwierzęta są głupie i rośliny też – przewodnik terenowy V

#1. Łajdacznica wyśmienita

Łasica wygląda jak owoc międzygatunkowego romansu węża, lisa i bardzo, ale to bardzo odważnego kota. Zachowuje się dokładnie tak samo. Jasne, nie takie rzeczy dzieją się na wyjazdach integracyjnych i w Parlamencie Europejskim, ale łasica nawet w porównaniu z efektami działania najbardziej znanych legislacyjno-korporacyjnych burdeli jest ciekawym przypadkiem.

Te puchate dranie z niedźwiedzimi uszkami to najmniejsze drapieżne ssaki na świecie. Dorastają do 17-28 cm, wliczając w to około 5 centymetrów ogonka. Samice ważą zwykle 80, a samce 150 gramów. Dla porównania, Big Mac waży 195 gramów. Łasica jest w stanie zabić ofiarę nawet 10 razy większą od niej samej, ale i tak daleko jej do skuteczności Big Maka.

Najczęstszymi ofiarami łasic są myszy i nornice. Rzadziej ptaki, węże, szczury i krety. Za tymi ostatnimi łasice zapuszczają się czasami aż do ich podziemnych korytarzy. W poszukiwaniu pokarmu łasica potrafi wcisnąć się w zaskakująco małe szczeliny. Ustępuje pod tym względem jedynie polskim emerytom materializującym się przed każdym, kto choć na ułamek sekundy zgubi krok w kolejce do kasy w Biedronce. Przy czym trzeba przyznać, że polscy emeryci zdecydowanie rzadziej od łasic jadają mięso.

👉 Ten owoc jest do dupy.

#2. Krowulec

W przypadku krogulca mamy do czynienia z klasycznym dylematem dotyczącym ptaków drapieżnych. Z jednej strony to durny ptak. Z drugiej strony, zimą odwiedza przydomowe ogrody i czyha na inne durne ptaki.

Kiedy przylatują skorzystać z karmnika, krogulec nie tylko rzuca się na nie, ale czasami celowo zapędza je w stronę okien, o które się rozbijają. Jest jedynym ptakiem szponiastym, który poluje na ptaki korzystające z karmników. Jakby biedne dranie nie miały wystarczająco przerąbane, zimując pod Radomiem.

Parytety, a raczej ich brak u krogulców objawiają się różnicą w rozmiarach i zachowaniu. Samica jak zwykle u ptaków drapieżnych jest większa od samca, który jest nazywany jastrzębiem (coś jak kogut u cietrzewi). Swoje rozmiary wykorzystuje oczywiście do zabijania większych ofiar. Potrafi upolować nawet sójkę lub gołębia. Samiec co prawda musi się zadowolić mniejszymi ptakami, jak wróble, zięby czy skowronki, ale za to nie musi karmić młodych. Cwaniak.

Krogulca można odróżnić od jastrzębia po prążkowanych lotkach na spodzie skrzydeł. Nie wiem, po co mielibyście to robić, ale niech wam będzie.

#3. Żmija szkalowana

Wiem, że was zaskoczę, ale najbardziej charakterystyczną cechą żmii zygzakowatej jest zygzak biegnący przez całą powierzchnię jej seksownego ciała. Dokładnie tak, nie bójmy się tego powiedzieć. Węże są seksi i gdyby 6000 lat temu jakaś lambadziara nie naściemniała, żeby wykręcić się od drobnej kradzieży, to żmija miałaby dzisiaj zupełnie inną prasę.

Od października do marca żmija docenia urodę polskiej zimy, śpiąc zwinięta w kłębek w jakiejś przytulnej norze lub jamie ziemnej. W kwietniu natomiast bierze się za to, co węże lubią najbardziej, czyli za robienie małych węży. Zanim to jednak nastąpi, żmijowi kawalerowie toczą zacięte boje o samice. Splatają się wtedy w widowiskowych walkach, unoszą wysoko na ogonach i starają się powalić oraz przygnieść przeciwnika. Wyobraźcie sobie walki MMA, ale bez głupiego wymachiwania kończynami i jeżdżenia sobie po rodzinach.

W miotach żmii jest zwykle od 5 do 15 małych węży. To niejedyne co łączy je z kołami poselskimi. Podobnie jak ich członkowie żmije również żywią się małymi gryzoniami, ssakami owadożernymi, żabami oraz pisklętami i chętnie wślizgują się pomiędzy kamienie i szczeliny skalne.

Na szczęście dla żmii to już wszystkie podobieństwa, ponieważ tylko 50% jej ukąszeń jest jadowitych. Pozostałe to bolesna, ale w pełni zasłużona nauczka, żeby patrzeć w lesie pod nogi.

👉 Niedźwiedź polarny może was zabić na zaskakująco wiele sposobów.

#4. Gołąb sralny

Z gołębia skalnego wyewoluowały dwie najbardziej popularne odmiany tego ptaka na świecie, czyli gołąb miejski oraz gołąb domowy. Ten drugi to wina Fenicjan, którzy udomowili go około 4000 lat temu. Pewnie by tego żałowali, no ale nie żyją. Pierwszy to miejski zawadiaka z zespołem jelita drażliwego, który przywędrował do nas z własnej woli. W samej Warszawie w okresie letnim na 1 km² przypada od 390 do 680, a w zimowym od 970 do 1740 tych dachowych obsrańców. Prawie tyle samo, co budek z kebabami, a i wpływ na atmosferę w mieście podobny.

Wiecie skąd w ogóle wziął się gołąb skalny w miastach na całym świecie? Ta szara sierota pomyliła budynki europejskich ośrodków miejskich ze skałami. Gołębie skalne unikają drzew. Nie wiem dlaczego. Może boją się drapieżników, a może denerwuje je, że drzew nie da się tak równiutko pokryć guanem. W każdym razie jak już trafiły do miast w Europie, to rozlazły się po całym świecie, podobnie jak dżuma oraz idea społeczeństwa obywatelskiego.

Skoro poruszyliśmy już ten gówniany temat, to musicie wiedzieć, że odchody gołębia zawierają 5% azotu. To bardzo dużo azotu, nawet jak na ptasią kupę. Więcej np. niż u kury. Dlatego odchody gołębi doskonale sprawdzą się jako dodatek do kompostu i do odkwaszania gleby. Ne pewno pocieszy Was ta informacja, kiedy jakiś gołąb postanowi odkwasić wam fryzurę. O kurach można powiedzieć dużo złych rzeczy, ale przynajmniej rzadko załatwiają się ludziom na twarz. Tymczasem gołębie lubią sobie ulżyć na człowieka i często, i na rzadko. Po tylu fekalnych informacjach chętnie dla odmiany napisałbym coś o gołębich bąkach. Ptaki jednak nie pierdzą, a szkoda.

W poprzednim odcinku

Po więcej takich niecodziennych opisów zwierzaków reinmar zaprasza na swój fanpage 👉 Zwierzęta są głupie i rośliny też. Polecamy!