Zatrzymane w kadrze – Najbardziej pechowy kierowca F1

#1. B-24 Liberator lecący nad płonącą rafinerią podczas nalotu bombowego na Ploeszti w Rumunii podczas operacji Tidal Wave, 1 sierpnia 1943 roku.

Operacja Tidal Wave była atakiem powietrznym przeprowadzonym przez Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych (USAAF) i skierowanym przeciwko rafineriom ropy naftowej w okolicach Ploeszti w Rumunii. Miała ona miejsce 1 sierpnia 1943 roku podczas II wojny światowej i była częścią tzw. „kampanii naftowej”, mającej na celu sparaliżowanie dostaw paliw dla wojsk państw osi.
Przeprowadzony atak był skuteczny, ale również i bardzo kosztowny. Amerykanie w nalotach stracili 53 samoloty i 660 członków załóg lotniczych, co czyni tę operację jednym z najdroższych nalotów alianckich w czasie wojny.
Chociaż (nieoficjalne) raporty amerykańskie sugerowały, że wydajność produkcji rafinerii nie została znacznie ograniczona, misja (oficjalnie) została uznana za zakończoną sukcesem, a piloci biorący udział w operacji Tidal Wave otrzymali wiele odznaczeń, w tym pięć Medali Honoru i 56 Krzyży Wybitnej Służby.

#2. Bee Gees, 1952 rok.

#3. Parada Zwycięstwa pod Bramą Brandenburską po wojnie francusko-pruskiej, 16 czerwca 1871 roku.

#4. Marynarze Royal Navy otrzymują swoje przydziałowe racje rumu (tot) w koszarach w Portsmouth, Wielka Brytania, 1933 rok.

Przydział na rum dla marynarzy został ustanowiony w 1655 roku, by wzmocnić morale i zapał wśród załogi. Początkowo wynosił on pół pinty (około 300 ml) dziennie, ale pijaństwo na pokładach okrętów wojennych stało się problemem, więc był regularnie zmniejszany, aż do jego całkowitego zniesienia 31 lipca 1970 roku. Dzień ten jest obchodzony jako Black Tot Day.
Przed rumem marynarzom rozdawano piwo. Przed 1655 rokiem jego dzienny przydział wynosił 1 galon (4,5 litra!) na osobę.

#5. Napis na murze „Śmierć Żydów zakończy cierpienie Saary” na cmentarzu żydowskim. Niemiecki kraj związkowy Saara, Niemcy, listopad 1938 roku.

#6. Funkcjonariusze publiczni pracują przy odkażeniem stacji po ataku sarinem w metrze, Japonia, 1995 rok.

#7. Meksykański muzyk mariachi kładzie swoje sombrero na dachu ostatniego Volkswagena Beetle (popularnego „garbusa”), który zjeżdża z linii produkcyjnej w fabryce VW w Puebla 30 lipca 2003 roku.

#8. Groucho Marx i Alice Cooper w Rancho Mission Viejo, 1974 rok.

#9. George Harrison, Paul McCartney, John Lennon i pierwszy perkusista legendarnego zespołu The Beatles Pete Best grają koncert w Cavern Club w Liverpoolu, 1961 rok.

Best dołączył do Beatlesów w 1960 roku podczas ich występów w niemieckim Hamburgu. W 1962 roku producent zespołu George Martin (ale nie ten od „Gry o tron”) oraz menadżer zespołu Epstein (Barry, nie Jeffrey) zadecydowali, że perkusista odstaje poziomem od reszty zespołu i postanowili poszukać zastępcy.
Wówczas to John, George i Paul zaproponowali Ringo Starra, który nie dość, że był dobrym znajomym, to jeszcze okazjonalnie zastępował Pete'a podczas niektórych występów i sesji nagraniowych.
Co do samego Ringo, pozostali członkowie The Beatles miewali różne opinie. John Lennon nazywał go „sercem zespołu”, a George Harrison spytany, czy zespół funkcjonowałby dalej bez Starra, odpowiedział, że byłoby to jak „jazda samochodem z trzema kołami”.
Z kolei na pytanie jednego z dziennikarzy (podczas początków współpracy), czy Ringo Starr jest najlepszym perkusistą na świecie, John Lennon odpowiedział z uśmiechem na ustach:

On nawet nie jest najlepszym perkusistą w The Beatles...

#10. Procesja pogrzebowa króla Włoch Humberta I, zabitego przez anarchistę Gaetano Bresciego, Rzym, Włochy, 1900 rok.

Bresci wyznał podczas śledztwa, iż dokonał ataku na monarchę, chcąc pomścić ofiary strajku robotniczego z 1898 roku w Mediolanie, podczas których użyto przeciw protestującym armat.
29 sierpnia 1900 roku skazano Bresciego na ciężkie roboty i umieszczono w więzieniu Santo Stefano. 22 maja 1901 roku znaleziono go powieszonego. Nigdy nie zostało wyjaśnione do końca, czy powiesili go strażnicy, czy popełnił w ten sposób samobójstwo.
Dlaczego nie kara śmierci, zapytacie? Egzekucji we Włoszech nie przeprowadzano już od 1877 roku, kiedy to... król Humberto I udzielił generalnego ułaskawienia i wstrzymał do odwołania wykonywanie wszelkich egzekucji w świetle prawa.
Karę śmierci we Włoszech przywrócił nie kto inny jak Il Duce, Benito Mussolini w 1926 roku. W 1947 roku Konstytucja zniosła karę śmierci za zwykłe przestępstwa popełnione w czasie pokoju.

#11. Naseem „Prince” Hamed wlatuje na ring na latającym dywanie, by stoczyć pojedynek z południowoafrykańskim bokserem Vuyanim Bungu, 11 marca 2000 roku.

#12. Lwów. Strajk taksówkarzy, lata 30. XX w.

#13. Aniołki Charliego: Demi Moore, Drew Barrymore, Lucy Liu i Cameron Diaz, 2003 rok.

#14. Następstwa śmiertelnego wypadku brytyjskiego kierowcy Formuły 1, Rogera Williamsona, podczas Grand Prix Holandii na torze Zandvoort Circuit, 29 lipca 1973 roku.

Roger Williamson to najbardziej pechowy kierowca Formuły 1, jakiego można sobie wyobrazić. W zawodach brał udział zaledwie dwa razy...
Pierwszego wyścigu na torze w Wielkiej Brytanii nie ukończył, ponieważ już na pierwszym okrążeniu wziął udział w kolizji, która wykluczyła jego samochód z dalszej jazdy.
Podczas drugiego wyścigu na torze w Zandvoort, na ósmym okrążeniu, pękła opona w jego aucie. Samochód uderzył w barierki ochronne, dachował i stanął w płomieniach.
David Purley, przyjaciel Williamsona z teamu March, który jechał za nim, natychmiast zatrzymał się i próbował udzielić pomocy. Mimo ogromnego ryzyka, podbiegł do płonącego samochodu i próbował przewrócić go na koła, aby uwolnić przyjaciela, który wołał o pomoc.
Niestety, sędziowie wyścigu popełnili ogromny błąd, informując służby ratunkowe, że kierowcy samochodu udało się zbiec z miejsca wypadku.
Purley, walcząc samotnie z płomieniami w swoim ognioodpornym kombinezonie (których nie miała obsługa toru), próbował ratować życie przyjaciela, ale został ostatecznie odciągnięty od wraku przez członka obsługi.
Po kilku minutach od wypadku dojechała ekipa gaśnicza, jednak wtedy Williamson był już martwy. Zginął wskutek asfiksji.
David Purley został uhonorowany za swoje heroiczną postawę podczas wyścigu. Łącznie otrzymał aż 11 medali za odwagę i heroizm, w tym najwyższe brytyjskie odznaczenie cywilne – Medal św. Jerzego.
Purley w 1977 roku w wyniku gwałtownego hamowania (ze 173 km/h do zera na odcinku zaledwie 66 centymetrów), przeżył przeciążenie 179,3 g. Był to absolutny rekord świata. Nikomu nie udało się przeżyć większego przeciążenia aż do 2003 roku, do wypadku Kenny'ego Bracka w wyścigu IRL IndyCar Series.
Purley złamał w wielu miejscach nogi, miednicę i żebra. Wrócił do wyczynowego ścigania się, ale ograniczył się do serii Aurora AFX.
Śmierć w podeszłym wieku we własnym łóżku nie była jednak Purleyowi pisana. W wieku 40 lat, 2 lipca 1985 roku, zginął w katastrofie samolotu akrobacyjnego.

#15. Kornel Makuszyński z Janem Kiepurą, 1933 rok.

W poprzednim odcinku