Zatrzymane w kadrze – Dziwny osobnik na plaży w Trondheim

#1. Młodzi czyściciele butów rozmawiają z weteranem wojny secesyjnej. Fotografia wykonana na początku XX wieku.

#2. Zwłoki Pasquale Gentilcore'a, 19-latka zabitego wraz ze swoją dziewczyną podczas gdy uprawiali seks w ich samochodzie, 1975 rok.

„Potwór z Florencji” to nazwa powszechnie używana przez włoskie media w odniesieniu do niezidentyfikowanego seryjnego mordercy lub morderców działających w okolicach Florencji w latach 1968-1985. Potwór ów zamordował czternaście ofiar, zwykle młode pary, które uprawiały seks w odosobnieniu, na terenach leśnych.
W morderstwach użyto wielu różnych rodzajów broni, w tym pistoletu Beretta kalibru .22 i noża. W połowie przypadków z ciał kobiet wycięto narządy płciowe, których usunięcie wydawało się być motywem zbrodni.
Po kilkunastoletnim śledztwie, a właściwie śledztwach, dzięki analizie komputerowej i anonimowym wskazówkom udało się ustalić podejrzanego. Był nim niejaki Pietro Pacciani, który w przeszłości został skazany zarówno za gwałt, jak i przemoc domową wobec swoich dwóch córek oraz za zabójstwo mężczyzny w 1951 roku, za które został skazany na trzynaście lat pozbawienia wolności.
Dowodami, a właściwie poszlakami w oskarżeniu Paccianiego były podobieństwa między morderstwem z 1951 roku a zabójstwami „Potwora”, a także niewystrzelony nabój, znaleziony w ogrodzie Paccianiego, który był tej samej marki, jakiej używał morderca.
W kontrowersyjnych okolicznościach Pacciani został skazany w swoim pierwszym procesie w 1994 roku. Podczas jego apelacji sam prokurator stanął po stronie oskarżonego, powołując się na brak dowodów i słabą pracę policji. W rezultacie Pacciani został uniewinniony i zwolniony w 1996 roku.
W 1998 roku rzekomo znalazły się nowe dowody w sprawie Paccianiego i miano wznowić sprawę, ale w międzyczasie Pacciani zmarł. Zamiast Paccianiego osądzono dwóch domniemanych jego wspólników, Mario Vanniego i Giancarlo Lottiego. Po wielu kolejnych sesjach przesłuchań obaj zaczęli siebie nawzajem oskarżać o morderstwa. Zostali uznani za winnych i skazani na dożywocie, choć ich wyroki spotkały się z szeroką krytyką i wielu Włochów uważa, że policji nigdy nie udało się schwytać prawdziwego potwora z Florencji.

#3. Prezydent Francji Emmanuel Macron bawi się z Paulem Pogbą po tym, jak Francja wygrała Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w Rosji, 2018 rok.

#4. Mieszkańcy zbierający drewno opałowe podczas oblężenia Sarajewa, 1993 rok.

#5. Wrak Glenesslin – 1 października 1913 roku.

Gesselin został zbudowany w stoczni w Liverpoolu w 1885 roku.
1 października 1913 roku mieszkańcy Manzanita na północnym wybrzeżu Oregonu byli świadkami niewytłumaczalnego spektaklu. Glenesslin, płynący z Santos w Brazylii do Portland z pustą ładownią, został zauważony przez gapiów, gdy zmierzał prosto w kierunku skał u podnóża góry Neahkahnie. Elegancki statek wpłynął na postrzępione skały, co spowodowało ogromne rozdarcie w żelaznym kadłubie. Incydent, który wydarzył się w spokojny, bezchmurny dzień, zdumiał obserwatorów. Nikt nie mógł pojąć, dlaczego doskonale funkcjonujący statek miałby osiąść na mieliźnie, zwłaszcza gdy potencjalnie bezpieczne plaże do lądowania były dostępne zarówno na południu, jak i na północy.
Chociaż wysunięto wiele teorii, załoga statku w dużej mierze milczała, dolewając w ten sposób oliwy do ognia spekulacji. Wśród nich wyróżniał się motyw oszustwa ubezpieczeniowego. Glenesslin był częścią zanikającej generacji statków napędzanych żaglami, walczących o utrzymanie rentowności w obliczu coraz bardziej dominującej floty napędzanej parą.
Istnieje też kilka innych hipotez, które mogą być wyjaśnieniem tego wypadku. Widoczne zatrucie alkoholowe kapitana Owena Williamsa miało obalać teorię o odszkodowaniu. Niektórzy argumentowali, że jeśli kapitan zamierzał zatopić statek dla celów ubezpieczeniowych, nie ryzykowałby życia, upijając się wcześniej. Stan wskazujący u pozostałych członków załogi mógł tłumaczyć pozostawienie żagli podniesionych podczas katastrofy.
Inna teoria głosiła, że w wyniku wpłynięcia na zdradliwe wody statek stracił sterowność i zdryfował na skały. Dlatego też załoga nie opuściła żagli, ponieważ mogli mieć nadzieję, że dzięki porywom wiatru odzyskają kontrolę nad jednostką.
Ostatnią teorią, często pomijaną, jest brak doświadczenia oficerów statku. Zarówno pierwszy, jak i drugi oficer mieli zaledwie 22 lata. Ten brak doświadczenia w połączeniu z niezdyscyplinowaną, pijaną i potencjalnie niekompetentną załogą mógł równie dobrze doprowadzić do katastrofy.
Ostatecznie firma ubezpieczeniowa zwróciła armatorowi wartość statku w wysokości 30 000 USD (około 850 000 USD w 2023 r.).
Jak na ironię, zaledwie 11 lat przed katastrofą Glenesslin ustanowił światowy rekord prędkości w rejsie pod żaglami na dystansie 1000 mil, który utrzymuje się do dziś. Po katastrofie wrak statku został sprzedany za 560 dolarów.

#6. Billboard przypominający pracownikom Projektu Manhattan o konieczności dochowania tajemnicy, 1945 rok.

#7. Ostatnie przygotowania do otwarcia tunelu du Mont Blanc na granicy francusko-włoskiej. Tunel został oddany do użytku 19 lipca 1965 roku.

Jest to jedna z głównych transalpejskich tras transportowych, przez którą transportowana jest ponad 1/3 ładunków do północnej Europy z Włoch. Całkowita długość to 11 kilometrów 611 metrów.
Jego budowę rozpoczęto w 1946 roku po stronie włoskiej. Francuzi przystąpili do prac dopiero 13 lat później. 4 sierpnia 1962 roku nastąpiło spotkanie ekip wiertniczych francuskich oraz włoskich. Spotkanie to było wielkim sukcesem, ponieważ odchylenie osi dwóch odcinków nie przekraczało 13 cm.
Trzy dni przed uroczystym otwarciem miała miejsce inspekcja tunelu przez prezydenta Francji Charles'a de Gaulle'a i prezydenta Włoch Giuseppe Saragata.

#8. Gigantyczna kałamarnica, znaleziona w Trondheim 2 października 1954 roku, jest mierzona przez profesorów Erlinga Sivertsena i Sveina Haftorna. Całkowita długość tego osobnika to 9,2 metra.

#9. Zdjęcie złodziei z North Hollywood podczas napadu na Bank of America, 2 maja 1996 roku. W efekcie strzelaniny, która wywiązała się później, obaj bandyci zginęli, a dwunastu policjantów i ośmiu cywilów zostało rannych.

#10. Wyluzowany Lemmy Kilmister z papierosem w ustach na bizonie, lata 80. XX wieku.

#11. Dan Aykroyd i John Belushi zrobili sobie przerwę podczas kręcenia filmu „The Blues Brothers”, aby odwiedzić plan produkcji „Nowy film Cheecha i Chonga”, 1980 rok.

#12. Pojmany niemiecki okręt podwodny U-155 wystawiony na pokaz w pobliżu Tower Bridge w Londynie, grudzień 1918 roku.

Niemiecki podwodny statek handlowy Deutschland, a od 1917 roku U-155, został zbudowany w 1916 roku w celu przełamywania brytyjskiej blokady i przeprowadzenia dostaw surowców ze Stanów Zjednoczonych.
W 1916 roku odbył dwie podróże handlowe do USA. 28-osobowa załoga statku przeżyła sztorm, kilkakrotnie uniknęła wykrycia przez patrolujące okręty brytyjskie, niekontrolowane zanurzenie i uderzenie o dno morskie oraz, już w pobliżu wybrzeży Ameryki, huragan.
Przygotowania do trzeciej podróży zostały przerwane, ponieważ statkiem zainteresowała się Kriegsmarine.
W służbie niemieckiej marynarki wojennej, już jako okręt U-155, otrzymał dwa działa kalibru 150 mm oraz sześć wyrzutni torped kaliber 500 mm, zamontowanych na pokładzie, skośnie do osi symetrii jednostki.
Banderę wojenną na U-155 podniesiono 18 lutego 1917 roku, a w swój pierwszy rejs bojowy, pod dowództwem Kapitänleutnanta Karla Meusela, wypłynął 24 maja tegoż roku. Do powrotu 4 września okręt zatopił, głównie ogniem artyleryjskim lub wysadzając je po opuszczeniu przez załogi, 19 statków o łącznej pojemności 53 306 BRT, ostrzelał instalacje na Azorach i przepłynął 10 220 mil morskich (620 w zanurzeniu).

#13. Saddam Husajn dotyka Hadżaru, czarnego kamienia wbudowanego w południowo-wschodni narożnik świątyni Al-Kaba w Mekce, największej świętości muzułmanów i celu pielgrzymek (tzw. hadżdżu) wyznawców islamu, 1976 rok.

#14. Monica Bellucci w obiektywie Dirka Vogela, 1995 rok.

#15. Żydowscy więźniowie i więźniarki KL Warschau, tzw. „Gęsiówki” wkrótce po wyzwoleniu przez żołnierzy Batalionu Armii Krajowej „Zośka” podczas Powstania Warszawskiego, 5 sierpnia 1944 r.

W poprzednim odcinku