O włos od nieprawdy, czyli 7 ciekawych wniosków z badań genetycznych

#1. Choroby Beethovena

Ludwig van Beethoven nie grał w kapeli rockowej, ale można chyba uznać, że prowadził życie rockmana. Powszechnie wiadomo, że słynny kompozytor stracił słuch. Cierpiał też na wiele innych dolegliwości – i to właśnie one przyczyniły się do jego przedwczesnej śmierci. Przeprowadzona niemal dwieście lat później analiza DNA z zachowanych pasm włosów kompozytora wykazała zwiększone ryzyko na choroby wątroby, w których rozwoju zamiłowanie do alkoholu na pewno nie przeszkadzało. Jeśli dodać do tego WZW w ostatnich miesiącach życia, trudno dziwić się śmierci Beethovena w wieku zaledwie 56 lat.

#2. Przypadki szalonego Jerzego

Król Jerzy III – rządzący Wielką Brytanią, a potem Zjednoczonym Królestwem – był władcą poważanym m.in. za sprawą swojej wysokiej inteligencji. Kiedy głowa zaczęła odmawiać mu posłuszeństwa, było to prawdziwą tragedią. Co właściwie stało się, że król „oszalał”? Odpowiedź dały badania genetyczne. Ujawniły wyniszczającą organizm porfirię, ale także podwyższone stężenie ołowiu oraz arszeniku – składnika ówczesnych pudrów do peruk. Arszenik występował też jako składnik lekarstw… i zdecydowanie nie był tym, który leczył.

#3. Zaskakująca przeszłość Evy Braun

Hitler nie przepadał za Żydami – to z pewnością niedopowiedzenie, ale i fakt, który trudno podważyć. Co jednak, gdyby okazało się, że ożenił się z jednym z nich? Badania genetyczne wykazały, że potomkinią Żydów aszkenazyjskich mogła być Eva Braun – kochanka i później żona Adolfa Hitlera. Naukowcy w 2014 roku przebadali kosmyk włosów ze szczotki pochodzącej z apartamentu Braun i do takich właśnie doszli wniosków. Teorię uprawdopodobnia fakt, że w XIX w. wielu aszkenazyjczyków przeszło na katolicyzm, zrywając ze swoją przeszłością. To dlatego ani Hitler, ani Braun mogli nie być świadomi pochodzenia Evy.

#4. Rodziny jednak się nie wybiera

Przychodząc na świat, jedni trafiają na łatwiejszą, inni na trudniejszą planszę. Jedni rodzą się w dobrze sytuowanych, wspierających rodzinach, inni zmuszeni są z przeciwnościami radzić sobie samemu. I trudno to zmienić – choć niejaka Pilar Abel próbowała, dwie dekady po śmierci Salvadora Dali przypominając sobie o rzekomo łączącej ich więzi. Powoływała się na opowieść matki, która twierdziła, jakoby jej ojcem był wielki artysta, oraz na „uderzające podobieństwo” między nią a Dalim. Z pomocą zmarłemu malarzowi przyszły badania genetyczne i Pilar niestety (?) musiała obejść się smakiem.

#5. Żyjący Byk

Testy genetyczne często ujawniają niewygodną – i kosztowną w skutkach dla portfela – prawdę, zwykle kwestionowaną przez głównego zainteresowanego. Zdarzają się też przypadki odwrotne, jak ten Erniego LaPointe z Dakoty Południowej. Amerykanin twierdził, że jest prawnukiem legendarnego wodza Siuksów, Siedzącego Byka. Wielokrotnie twierdzenie to było kwestionowane… aż wreszcie w 2021 roku, na podstawie włosów przekazanych przez Smithsonian Museum, udało się genetycznie potwierdzić pokrewieństwo i słuszność twierdzeń mężczyzny.

#6. Smutny koniec króla

Na temat nieszczególnie okazałych okoliczności śmierci Elvisa Presleya powiedziano już wiele… i chyba nie ma sensu powtarzać. Bardziej otwartą kwestią pozostaje to, co do owej śmierci się przyczyniło. I choć najłatwiej byłoby tu wypomnieć rockowy styl życia, to badania genetyczne ujawniły, że nie jest to cała prawda (choć na pewno ostatnie lata Elvisa nie miały nic wspólnego ze zdrowym prowadzeniem się). Naukowcy wykryli jednak mutacje genetyczne sprzyjające występowaniu migren, jaskry i otyłości, a także negatywnie wpływające na mięsień sercowy. To część wyjaśnienia, dlaczego Elvis zmarł tuż po czterdziestce, a np. obywatel Jagger Mick trzyma się dalej.

#7. Rety, yeti

Mamy XXI wiek, zaawansowane technologie, możliwość przebadania niemal wszystkiego, co nam się zamarzy. Trudno żeby coś jeszcze zdołało ukryć się przed naszymi oczami. To jak to właściwie z tym słynnym yeti bywało? Można powiedzieć, że badania genetyczne pomogły znaleźć odpowiedź, ale trafniejsze byłoby chyba stwierdzenie, że pomogły odrzucić pytanie. W 2014 i 2016 roku przebadano szczątki mające rzekomo pochodzić właśnie od yeti (oraz dowodzić jego istnienia). Okazało się, że to ni mniej, ni więcej pozostałości różnych niedźwiedzi. Co samo w sobie nie jest niczym złym – bo pozwoliło dowiedzieć się więcej na temat występowania tych zwierząt w Himalajach.