Wszystko zaczęło się całkiem nieźle. W 1992 roku Pepsi postanowiła zwiększyć sprzedaż na Filipinach i zastosowała wypróbowany chwyt reklamowy. Z tyłu nakrętek z napojami umieszczono trzycyfrowy kod, który umożliwiał wygranie od stu do miliona peso filipińskich.


Na początku lat 90. przeciętny Filipińczyk zarabiał 1650 pesos miesięcznie, więc nawet najniższa wygrana byłaby niezłym wsparciem finansowym. Główna wygrana uczyniłaby szczęściarza bogatym, bo milion pesos to 50-letnie zarobki prostego robotnika.

Oczywiście popyt na produkty Pepsi gwałtownie wzrósł. Mimo bardzo małych szans na wygranie głównej nagrody, ludzie wydawali ostatnie pieniądze na zakup upragnionej butelki.

W ciągu zaledwie kilku dni napoje Pepsi, Mountain Dew i 7 Up stały się bestsellerami. Ich udział w rynku na Filipinach wynosił 25%, a kierownicy fabryk musieli pilnie rekrutować ludzi do produkcji jeszcze większej liczby pożądanych produktów.


PepsiCo była niezwykle uczciwa wobec swoich klientów. Na początku 18 mieszkańców kraju otrzymało po milionie pesos, a podczas akcji planowano rozdać 50 mln pesos.

Wiadomość o wygranej jeszcze bardziej zachęciła kupujących, którzy zmiatali napoje ze sklepowych półek. Wszystko zakończyło się 25 maja 1992 roku, w dniu losowania finałowego. 65 milionów ludzi na Filipinach przylgnęło do ekranów telewizorów, chcąc poznać upragnioną zwycięską liczbę i dwóch ostatnich szczęściarzy.


Wygrywającym okazał się numer 349, a fala radości przetoczyła się przez kraj. Zwycięskich kapsli było 600 tysięcy, a niektórzy Filipińczycy mieli ich nawet po kilka! Przyczyną był błąd producentów, przez co ogromna partia butelek została oznaczona jednym numerem.

Rankiem 26 maja biura Pepsi w całym kraju zostały zaatakowane przez „milionerów”, którzy zażądali od nich pieniędzy. Oczywiście firma nie była w stanie wypłacić tak ogromnej kwoty i znalazła się w bardzo kłopotliwej sytuacji.

Menedżerowie Pepsi w desperacji dzwonili do filipińskiego Departamentu Handlu, próbowali porozumieć się z ludźmi za pośrednictwem mediów, proponując zmniejszenie kwot i próbując wyjaśnić, że doszło do niefortunnej pomyłki – wszystko na próżno.


Tysiące ludzi, czując się oszukanymi, już nie wiwatowało, ale groziło firmie i wykrzykiwało wyzwiska pod oknami. Potem użyto kamieni – najpierw wybijano szyby w biurach, a potem zaczęto atakować samochody firmy. Doszło do tego, że ciężarówki Pepsi poruszały się po kraju tylko w towarzystwie ochrony. Kilka samochodów zostało jednak spalonych przez wściekły tłum.

Ta nieprzyjemna historia zakończyła się tym, że firma została zalana procesami sądowymi. Niektórzy ze zwycięzców zgodzili się na zmniejszenie wygranej do 500 pesos. W sumie kampania reklamowa zamiast 50 mln pesos kosztowała firmę 240 mln.

Kolejne 10 milionów miało trafić do tysiąca obywateli, którzy bronili swoich praw w sądach. Jednak postępowanie ciągnęło się przez wiele lat i po 10 latach Sąd Najwyższy Filipin orzekł, że Pepsi nie ponosi winy za to, co się stało, a pieniądze nigdy nie zostały wypłacone.


Oczywiście to, co się stało, mocno uderzyło w reputację Pepsi w tym kraju. Firma nadal sprzedaje napoje na Filipinach, ale nie organizuje już promocji. Język mieszkańców kraju wzbogacił się o nowe wyrażenie – „stać się 349”, co oznacza być bezczelnie oszukanym.