Jak potoczyły się losy Berniece, starszej siostry Marilyn Monroe

Konflikty rodzinne Bakerów

Matka Marilyn Monroe, Gladys Pearl Baker, była dwukrotnie zamężna. W swoim pierwszym małżeństwie urodziła syna Roberta i córkę Bernice. Związek rozpadł się, a mąż, Jasper Newton „Jap” Baker, wyrzucił żonę, zabierając jej dzieci. Kategorycznie zabronił synowi i córce kontaktów z Gladys, którą uważał za chorą psychicznie.


Straciwszy wszystko, co miała, Gladys Baker wyjechała do Kalifornii, aby zacząć życie od nowa. Wkrótce poznała imigranta z Norwegii Martina Edwarda Mortensena i wyszła za niego za mąż. Małżeństwo było krótkotrwałe – mąż opuścił Gladys kilka miesięcy później, na kilka dni przed narodzinami ich wspólnego dziecka. Tak oto na świat przyszła Norma Jean, najsłynniejsza blondynka w historii.

Gladys Baker była bardzo dziwną kobietą, co odcisnęło piętno na wielu wydarzeniach. W akcie urodzenia córki zaznaczyła, że Norma jest jej trzecim i jedynym żyjącym dzieckiem. Być może dlatego przyszła aktorka przez długi czas była absolutnie pewna, że nie ma na tym świecie nikogo poza matką.

Jako dziecko Norma Baker prawie nie myślała o swojej rodzinie. Ponieważ jej matka często traciła kontakt z rzeczywistością i trafiała do klinik psychiatrycznych, Norma dorastała albo w schroniskach, albo w rodzinach zastępczych. Tymczasem jej starszy brat Robert, który mieszkał z ojcem i siostrą Berniece, miał jeszcze mniej szczęścia. W dzieciństwie w wyniku żartu z petardą stracił oko, a w wieku 15 lat zmarł na niewydolność nerek. Spośród wszystkich dzieci Gladys tylko Berniece Baker miała w życiu stosunkowo dużo szczęścia.

Prawie bollywoodzka historia

Dwa lata po śmierci Roberta Gladys Baker ostatecznie straciła kontakt z rzeczywistością. Trafiła do kliniki z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalnej, bez szans na wyzdrowienie. W tym czasie najmłodsza córka, Norma Jean, prawie zapomniała, że ma matkę i wcale nie próbowała się z nią kontaktować. Będąc w szpitalu, Gladys postanowiła napisać list do swojej najstarszej córki, której nie widziała od wielu lat.

Berniece cytowała ten list w swoich wspomnieniach. Opisała, że jej ojciec, w którego ręce wpadła koperta, początkowo nie chciał przekazać jej wiadomości od matki. Jednak potem uznał, że w wieku 19 lat jego córka ma prawo do samodzielnego podejmowania decyzji. Z listu Berniece dowiedziała się, że ma młodszą siostrę i otrzymała namiary na nią. Gladys nie zapomniała też i o sobie. Na końcu listu prosiła najstarszą córkę, aby ta wyciągnęła ją ze szpitala psychiatrycznego.

Berniece, która dorastała bez matki, bardzo zauroczył list napisany przez bliską osobę. Nie miała do matki pretensji i żalu – to już była przeszłość. Rozpoczęła się więc między nimi korespondencja. Córka nie mogła pomóc Gladys wydostać się z kliniki, ale podtrzymywała ją na duchu. Komunikując się z matką, Berniece zebrała się na odwagę i skontaktowała się ze swoją młodszą, przyrodnią siostrą.


W liście do siostry Berniece opisała najważniejsze wydarzenia ze swojego życia. Włożyła też swoje zdjęcie do koperty. Odpowiedź nadeszła zaskakująco szybko — Norma Jean była przyjazna i bardzo otwarta. Między przyrodnimi siostrami rozwinęła się korespondencyjna przyjaźń. Berniece opowiadała później, że Norma, która była jeszcze nastolatką, dzieliła z nią ważne doświadczenia z dzieciństwa. Wszystkie listy kończyły się tym samym podpisem: „Twoja siostra”.

Dwie siostry

Korespondencja trwała kilka lat, aż w 1944 roku Norma zdecydowała się przyjechać do swojej siostry do Detroit. Berniece spotkała ją na stacji kolejowej i tam po raz pierwszy się zobaczyły. Starsza siostra była trochę zawstydzona – mieszkała w malutkim mieszkanku, czego bardzo się wstydziła. Ale Norma szybko rozwiała jej obawy, opowiadając, jak jako dziecko spała w pudełku, bo nie było gdzie postawić łóżeczka.


Berniece bardzo chciała porozmawiać o swojej matce, ponieważ Norma widziała ją stosunkowo niedawno. Ale młodsza siostra odpowiadała na pytania lakonicznie i niechętnie rozmawiała o kobiecie, której psychikę złamała choroba. Przyznała, że kocha matkę, ale jednocześnie boi się nieprzewidywalności jej charakteru.

Po pierwszym spotkaniu siostry ponownie porozumiały się listownie. Ich następne spotkanie znów odbyło się w Detroit, przy bardzo ważnej okazji. Gladys wreszcie pozwolono opuścić klinikę i Berniece zabrała ją do siebie. Norma postanowiła spotkać się z mamą i siostrą, choć nie wiedziała, co z tego wyniknie. Komunikacja z matką nie sprawiała jej przyjemności. Kiedy powiedziała Gladys, że planuje zostać aktorką, ta wyśmiała marzenia córki.


Z tego powodu wybuchł konflikt, który załagodziła dopiero delikatna interwencja Berniece. Po tym incydencie Norma nie próbowała już rozmawiać z matką na tematy osobiste. Tymczasem zaufanie do starszej siostry, wręcz przeciwnie, tylko wzrosło. Nawet po tym, jak została światową gwiazdą, Marilyn Monroe nie zapomniała o niej, a ich przyjaźń trwała. Widywały się bardzo rzadko, ale ich korespondencja była regularna aż do śmierci Monroe w 1962 roku.

Dla Berniece śmierć siostry była prawdziwym ciosem. Przez lata kobietom udało się zbliżyć i stać się prawdziwą rodziną. W 1984 roku, po śmierci matki, Berniece postanowiła spisać swoje wspomnienia. Dziesięć lat później w księgarniach ukazała się książka My Sister Marilyn: A Memoir of Marilyn Monroe. Jej współautorką była córka Berniece, Mona, która w tym czasie była już znaną pisarką w Stanach Zjednoczonych.


Berniece zmarła w 2014 roku w wieku 95 lat. Przez całe życie starała się unikać mediów. Nigdy też nie uwierzyła w samobójstwo siostry:

Nie sądzę, żeby popełniła samobójstwo. To mógł być wypadek, bo rozmawiałam z nią niedawno. Powiedziała mi, co planuje, właśnie kupiła nowy dom i pracuje nad zasłonami w oknach. Miała tak wiele rzeczy, na które czekała i była taka szczęśliwa.

A wiecie, że na Joe Monster dawno temu była taka zasada: "Tu się pomaga". I nic się w tej kwestii nie zmieniło. Dlatego jeśli chcesz, to dorzuć grosika do naszej Joe Monsterowej skarbonki. Pomóżmy dzieciakom, bo pomagać warto! Każda złotówka jest cenna.