#1. Manifestacja z okazji wyjścia Ukrainy z ZSRR, Kijów, 30 września 1990 roku.

#2. Zdobyty niemiecki jednopłat Etrich Taube, wystawiony na dziedzińcu Les Invalides, Paryż, 1915 rok.

#3. Olivia de Havilland i Joan Fontaine, lata 40. XX wieku.

Olivia i Joan były córkami Lilian Ruse i Waltera de Havillanda. Obie spełniły wielkie marzenie swojej matki i zostały znanymi aktorkami. Niestety, Lilian zdecydowanie faworyzowała Olivię – do tego stopnia, że zabroniła młodszej o rok Joan używać na scenie ich nazwiska rodowego. Joan finalnie przyjęła nazwisko po drugim mężu matki, George'u M. Fontaine.
Początek lat 40. XX wieku to rozkwit kariery obu aktorek. W 1939 roku Olivia została nominowana w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa za rolę w filmie Przeminęło z wiatrem. Rok później Joan dostała swoją pierwszą nominację za film Rebeka – tym razem za rolę pierwszoplanową. W 1941 roku Olivia zdobyła kolejną nominację, już za rolę pierwszoplanową w filmie Złote Wrota. Nagrody nie otrzymała, ponieważ lepsza okazała się... jej młodsza siostra Joan, zdobywając Oscara za film Podejrzenie.
Olivia, pod koniec oscarowej gali, podeszła do siostry i chciała jej pogratulować zwycięstwa, jednak Joan nie przyjęła gratulacji, odwróciła się i odeszła. Konflikt między siostrami, który rozpoczął się w okresie dzieciństwa, trwał nadal.
W 1946 roku Olivia wcieliła się w postać Josephine Norris w filmie Najtrwalsza miłość i w końcu zdobyła upragnioną statuetkę Oscara. Po ceremonii Joan podeszła do niej i chciała pogratulować nagrody, ale Olivia zrobiła to samo co Joan pięć lat wcześniej i w efekcie nie doszło do złagodzenia najgłośniejszego konfliktu między rodzeństwem w złotej erze Hollywood.
W roku 1948 przyszła kolejna nominacja, tym razem za Kłębowisko żmij, a w 1950 roku w ręce Olivii powędrowała jej druga i ostatnia nagroda Akademii Filmowej za film Dziedziczka.
Joan ponownie była nominowana do Nagrody Akademii w 1944 roku za film Wierna nimfa. W późniejszych latach pracowała przede wszystkim dla telewizji i teatru, m.in. na Broadwayu.
Ciekawostką jest niesamowita długowieczność rodziny de Havillandów. Matka Lilian przeżyła 88 lat (1886-1975), ojciec Walter de Havilland – 95 (1872-1968), Joan Fontaine – 96 lat (1917-2013), a Olivia de Havilland - 104 lata (1916-2020).

#4. Robert Wadlow, najwyższy człowiek na świecie (2,72 m), pozuje do zdjęcia z najniższym człowiekiem na świecie, Clarence'em Howertonem (71 cm), porównując rozmiar butów.

#5. Samochody Pontiac GTO opuszczają linię montażową, 1966 rok.

#6. Zrzucony na ziemię radziecki sierp i młot, symbol Związku Radzieckiego, Moskwa, 1991 rok.

#7. Alfons XIII, lata 30. XX wieku.

Alfons XIII był pogrobowcem, urodził się już po śmierci swojego ojca, Alfonsa XII. Formalnie panował już od dnia urodzin, ale oficjalnie przejął tron Hiszpanii w dniu swoich 16. urodzin, 17 maja 1902 roku.
Alfons XIII Burbon nie był władcą ani lubianym, ani skutecznym. Powszechnie znany był fakt, że jego głównymi zainteresowaniami były szybkie samochody oraz filmy pornograficzne. Pojazdy testował na specjalnie zamykanych w tym celu madryckich ulicach. Do wspierania „sztuki filmowej” wykorzystał jednego z pierwszych hiszpańskich reżyserów. Ricardo de Baños, na zamówienie koronowanej głowy, przygotowywał kolejne tytuły, do których Alfons XIII pisał podobno nawet scenariusze, a plotka głosiła, że część scen kręcono w komnatach madryckiego pałacu królewskiego.
Taśmy porno zostały nakręcone na prośbę hrabiego Romanonesa, który działał jako pośrednik między barcelońskim producentem Royal Films (założonym w 1915 roku przez braci Ramóna i Ricardo de Baños w celu dostarczania filmów porno do królewskiego domu) a Alfonsem XIII.

#8. Brytyjscy żołnierze grają w karty na dużej stercie pocisków moździerzowych w pobliżu Archeux we Francji na froncie zachodnim podczas I wojny światowej, 19 lipca 1916 roku.

#9. Chris Cornell (Soundgarden) i Eddie Vader (Pearl Jam), 1991 rok.

#10. Francuskie urządzenie służące do ujędrniania biustu i zapobiegania jego obwisaniu przy użyciu wody pod ciśnieniem i zimnej wody, lata 30. XX wieku.

#11. Rowan Atkinson i Christian Bale, 1984 rok.

Bale ma dwie starsze siostry, Sharon i Louise, oraz przyrodnią siostrę z pierwszego małżeństwa ojca, Erin. Jeden z jego dziadków był komikiem; drugi był dublerem aktora Johna Wayne'a. Bale i jego rodzina opuścili Walię, gdy Christian miał dwa lata. Po pobycie w Portugalii i Oxfordshire w Anglii osiedlili się w Bournemouth. Dość powiedzieć, że zanim Christian osiągnął wiek 15 lat, jego rodzina mieszkała już w 15 miastach. Bale opisał częste przeprowadzki jako powodowane „raczej koniecznością niż wyborem” i przyznał, że miało to duży wpływ na wybór jego kariery.
Bale trenował balet jako dziecko. Jego pierwsza rola aktorska miała miejsce w wieku ośmiu lat w reklamie płynu do zmiękczania tkanin Lenor. Pojawił się także w reklamie płatków Pac-Man. Po udziale w kilku przedstawieniach szkolnych, Bale wystąpił u boku Rowana Atkinsona w sztuce The Nerd na West Endzie w 1984 roku. Nie przeszedł żadnego formalnego szkolenia aktorskiego.

#12. Dr. Dre, Ice Cube, Eminem, Snoop Dogg i Magic Johnson podczas trasy koncertowej raperów Up in Smoke, wrzesień 2000 roku.

#13. Mr. T opowiada młodym Amerykanom, dlaczego należy pilnie się uczyć, 1984 rok.

#14. Mikołaj II na balkonie Pałacu Zimowego wypowiada wojnę Niemcom po tym, jak Niemcy wypowiedziały wojnę Rosji, 1914 rok.

#15. Upadek Owena Harta, 23 maja 1999 rok.

Owen był synem promotora wrestlingu Stu Harta. Na ringu debiutował 30 maja 1986 roku, w wieku 21 lat. Jego starszym bratem był Bret Hart. Owen dwa razy posiadał pas WWF Intercontinental Champion, był mistrzem Europy. Posiadał również cztery razy pas WWF World Tag Team Champion. Był zwycięzcą King of the Ring w 1994.
Zginął 23 maja 1999 roku na gali WWF Over the Edge. Miał walczyć z mistrzem, The Godfatherem, o pas WWF Intercontinental Championship. Hart odgrywał w tym czasie komiczną postać superbohatera, The Blue Blazera. Przed walką miał wejść na arenę, spuszczając się po linie z sufitu. Mechanizm zatrzaskowy otworzył się, gdy wrestler był na wysokości ponad 20 metrów. Hart spadł, zetknął się klatką piersiową z linami ringu, a następnie uderzył głową w narożnik, po czym z dużą siłą runął plecami na matę. Zmarł w drodze do szpitala.

#16. Pele i królowa Elżbieta II, 1968 rok.

#17. Münchener Post, gazeta socjalistyczna, zamknięta przez Hitlera, Monachium, Niemcy, 9 marca 1933 roku.

Gazeta została założona przez Bawarską Partię Socjaldemokratyczną, a jej początkowy sprzeciw wobec Hitlera miał podłoże czysto ideologiczne. Szybko jednak wzajemna niechęć nabrała osobistego wymiaru zarówno dla zaangażowanych dziennikarzy, jak i samego Hitlera. Gazeta była bardzo krytyczna wobec Hitlera i partii nazistowskiej i opublikowała serię wyjątkowo negatywnych zeznań śledczych na temat Hitlera w latach dwudziestych i na początku lat trzydziestych.
To właśnie Munchener Post opublikował w 1931 roku skandal z Röhmem, ujawniając homoseksualizm przywódcy SA. Adolf Hitler i partia nazistowska nazwali gazetę i jej redaktorów „Giftküche” (Kuchnia trucizn) i „Münchener Pest” („Zaraza w Monachium” lub „Dżuma monachijska”). Hitler uważał gazetę za jednego ze swoich najbardziej dokuczliwych publicznych przeciwników, a gazeta była celem działań zniesławiających ze strony partii nazistowskiej.
The Post pisał z perspektywy populistycznej, postrzegając przed Hitlerem i jego zbirami jako niebezpieczną bandą gangsterów, a nie jako wrogów ideologicznych lub jako ruch polityczny działający ogólnie w dobrej wierze.
Munchener Post został zamknięty przez Hitlera w marcu 1933 roku, zaraz po tym, jak został kanclerzem Rzeszy. W ramach nazistowskiej likwidacji opozycji medialnej, nakazano zamknięcie niektórych serwisów informacyjnych w całych Niemczech. Wszystkie budynki gazet socjalistycznych zostały przejęte przez rząd.
Biura gazety zostały splądrowane przez SA 9 marca 1933 roku. Pracownicy gazety ukryli się, gdzie tylko mogli. W końcu zostali aresztowani i osadzeni w więzieniach w Monachium. Dziennikarze mieli zakaz wykonywania zawodu, zostali pozbawieni praw do emerytury i musieli ciężko walczyć o znalezienie jakiejkolwiek innej pracy. Julius Zerfass, jeden z najzagorzalszych przeciwników dojścia Hitlera do władzy, spędził nawet sześć miesięcy w obozie koncentracyjnym w Dachau.

#18. Kiedy Związek Radziecki najechał Afganistan, niektóre stacje benzynowe w Toronto odmówiły tankowania Ład – radzieckich samochodów osobowych, lata 80. XX wieku.

#19. Oleksandr Abramenko i Ilia Burow, luty 2022.

Podczas XXIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Pekinie sporo było prasowych i internetowych doniesień o tym, że sportowcy z obu krajów – Rosji i Ukrainy – ze względu na napiętą sytuację polityczną często unikają kontaktów i rozmów podczas trwających igrzysk olimpijskich.
Inaczej sytuacja miała się między dwoma przyjaciółmi, Rosjaninem Burowem i Ukraińcem Abramenko. Abramenko zdobył w konkurencji srebrny medal w narciarstwie dowolnym, a Burow – brązowy. Po zakończonej rywalizacji zademonstrowali przyjacielski uścisk, obejmując się serdecznie.

#20. Barbara Brylska na planie filmu „Faraon, 1966 rok.

W poprzedniej części