Nie musisz chodzić na paluszkach po całym domu w obawie, że zbudzisz członków rodziny/współlokatorów.

Nie musisz oglądać na siłę filmów, których nie chcesz oglądać, możesz urządzić mieszkanie jak tylko ci się podoba i nie musisz czekać, aż łazienka się zwolni.

Jeśli jest bałagan, ale nikt oprócz ciebie go nie widzi, to czy to też się liczy jako bałagan?

W zlewozmywaku nie ma cudzych brudnych naczyń.

Dokładnie wiesz, w jakim stanie zastaniesz swój dom i wszystkie rzeczy, jakie w nim pozostawiłeś.

Możesz paradować na waleta 24/7.

Możesz robić cokolwiek chcesz bez obaw, że komuś się to nie spodoba. Kiedy mieszkałam z rodzicami, zabraniali mi się kąpać po 21, bo łazienka była za ścianą ich pokoju i im to przeszkadzało. Teraz biorę prysznic nawet o 3 w nocy i nikt mi tego nie zabrania!

Uczysz się życia. Płacisz rachunki, dbasz o porządek, gotujesz, robisz pranie. Nikt inny za ciebie tego nie zrobi.

Przez kilka lat mieszkałem w ogromnym domu (4 sypialnie, 3 łazienki i salon) zupełnie sam. Teraz mieszka ze mną brat, ale dom jest na tyle duży, że czasem w ogóle go nie widuję. Jest super! Nie muszę mieć do czynienia z ludźmi i ich problemami.

Dokładnie wiem, co gdzie się znajduje. Jestem pedantem i wszystko doskonale zapamiętuję, więc dla mnie to ogromny plus.

Tęsknię za samotnym życiem. Robiłam zakupy o 3 w nocy, sprzątałam o północy i nikt nie miał do mnie pretensji, że coś jest niezrobione. Teraz mam męża i dzieci i wszystko musi działać jak w zegarku. Mam harmonogram dnia i muszę się go ściśle trzymać, bo inaczej wszystko posypie się jak kostki domina.

Nie musisz nikogo uprzedzać, że wrócisz późno.

Mieszkam sam i zawsze stawiam dwójkę w pracy. Sześciopak papieru toaletowego wystarcza mi na rok.

Każda sekunda twojego życia należy do ciebie. Nie sprzątasz po kimś innym, nie gotujesz dla kogoś, nie czekasz na nikogo. Nie robisz nic, czego robić nie chcesz. Czysta wolność.