Dzisiaj pokażemy wam karalucha na kółkach, dowiecie się, kim był Simon Perris i czym wyróżniał się w węgierskiej armii oraz wyskoczymy na małe co nieco w Belgii...
Pojazd ten został zaprojektowany jako samochód pokazowy dla studia RoAcH w latach 70. Został pokazany szerokiej publiczności w 1978 roku na jednym z pokazów samochodowych. Niestety, nie można nim jeździć, mimo że pojazd wydaje się być sprawny, ma prawdziwy silnik i skrzynię biegów. Obecnie jest własnością Dona „Egipcjanina” Boeke.
Układ o zawieszeniu broni między Niemcami a Francją został podpisany przez szefa sztabu Oberkommando der Wehrmacht, generała pułkownika Wilhelma Keitela, posiadającego upoważnienie Führera Rzeszy Niemieckiej i Wodza Naczelnego niemieckich sił zbrojnych oraz generała armii Charlesa Huntzigera, przewodniczącego delegacji wyposażonego w należyte pełnomocnictwa rządu francuskiego.
Na żądanie Adolfa Hitlera układ został podpisany w lesie Compiègne, w tym samym miejscu i w tym samym wagonie salonowym (wagon z Compiègne), w którym 11 listopada 1918 roku Cesarstwo Niemieckie podpisało zawieszenie broni kończące I wojnę światową. Akt kapitulacji Francji został podpisany 22 czerwca 1940 roku o godzinie 18:50. Wspomniany wagon został później przewieziony do Crawinkel jako zdobycz wojenna i tam w 1945 został zniszczony przez SS.
Na początku XIX wieku istniało około 600 plemion. Każde z nich miało własną nazwę, język lub dialekt oraz zwyczaje i władało oddzielnym terytorium. Osadnicy z Europy zaczęli ich jednak wypierać z żyznych terenów w głąb kontynentu.
Przez ponad 100 lat ludność ta ginęła wskutek konfliktów z białymi osadnikami, z powodu braku pożywienia i nieznanych chorób, co spowodowało, że na początku XX wieku uznano ich za lud wymierający.
Ich liczba katastrofalnie spadała aż do lat 30. XX wieku. W 1933 roku ich liczbę oceniano tylko na 67 tysięcy. Aż do połowy lat 60. XX wieku wszystkie rządy Australii stosowały wobec Aborygenów politykę przymusowej asymilacji. Prawa wyborcze uzyskali dopiero w 1965 roku. 13 lutego 2008 roku premier Australii przeprosił Aborygenów za dyskryminację i prześladowania.
1 marca 1940 Adolf Hitler zdecydował o dokonaniu inwazji na Norwegię, o kryptonimie Weserübung. Siły niemieckie podzielono na sześć grup, mających zająć główne porty Norwegii. Jednym z ważniejszych był port w Narwiku. 9 kwietnia 1940 roku Niemcy błyskawicznie i bez strat własnych zatopiły dwa norweskie pancerniki obrony wybrzeża Eidsvold i Norge. Następnie wysadzone na brzeg wojsko zajęło miasto oraz statki na redzie. Norweska obrona Narwiku właściwie nie istniała, ponieważ dowódca garnizonu, pułkownik Konrad Sundlo sympatyzował z nazistami. Alianci szybko wkroczyli do akcji i w dwóch bitwach 10 i 13 kwietnia zatopili wszystkie dziesięć niemieckich jednostek, które właśnie uzupełniały paliwo przed powrotem do Niemiec. Po długich walkach, w których brała udział Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich pod dowództwem generała Władysława Sikorskiego, udało się odbić Narwik z rąk Niemców. Jednakże krytyczna sytuacja we Francji zmusiła aliantów do ewakuacji z terenów północnej Norwegii.
Pancernik Mutsu został zwodowany 24 października 1921 roku. Podczas II wojny światowej brał udział w bitwie pod Midway oraz misji zaopatrzeniowej na wyspie Guadalcanal. 8 czerwca 1943 roku, prawdopodobnie
na skutek zaniedbań ze strony załogi przy załadunku amunicji, okręt
eksplodował i zatonął. W wyniku wybuchu zginęło
ponad 1000 marynarzy, w tym 140 kadetów i instruktorów ze szkoły
lotnictwa morskiego...
W 1934 roku postanowił skorzystać z propozycji Adolfa Hitlera i wziął udział w propagandowej akcji promowania "dobrobytu w III Rzeszy". Ideą było stworzenia auta dla ludu (niem.
volkswagen). Odpowiedzią na żądanie Hitlera był Volkswagen Typ 1, czyli popularny "Garbus".
Aprobata Führera dała szansę Ferdinandowi Porsche na własne biuro projektów i zakłady samochodowe. Produkcję testową (kilkudziesięciu sztuk dla propagandy Rzeszy) rozpoczęto w 1939 roku w fabryce VolkswagenWerk GmbH.
Z początkiem wojny nowo wybudowana fabryka, oryginalnie przeznaczona do produkcji volkswagenów, została natychmiast przekształcona w zakład zbrojeniowy, którym zarządzał Porsche. Tam projektował i produkował dla armii niemieckiej, m.in. samochody osobowo-terenowe VW typ 82 Kübelwagen. Oprócz etatowych pracowników, na życzenie szefa zakładów zatrudniano tam kilka tysięcy wykwalifikowanych więźniów przywiezionych z obozów koncentracyjnych, m.in. z Auschwitz. Porsche zaprojektował dla Hitlera także czołg Panzerkampfwagen VI Tiger (P), który był prototypem niemieckiego czołgu ciężkiego PzKpfw VI Tiger. Wraz z firmą Friedrich Krupp AG zaprojektowali również superciężki czołg PzKpfw VIII Maus.
W 1945 roku francuskie władze okupacyjne aresztowały Porschego jako zbrodniarza wojennego i przetrzymywały go w więzieniu 20 miesięcy bez wyroku sądowego.
Ferdinand Porsche skonstruował ponad 300 różnych pojazdów mechanicznych i uzyskał około 1000 patentów w branży motoryzacyjnej.
Fabryka Porsche została założona przez syna Ferdinanda, Ferry'ego w 1948 roku. Ferry postawił na samochody sportowe, które odniosły błyskawiczny sukces i rozsławiły firmę Porsche na całym świecie.
16 maja 1944 roku do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz II-Birkenau przyjechały trzy pociągi towarowe z transportem Żydów z Węgier. Każdy skład liczył od 40 aż do 50 wagonów. W każdym wagonie stłoczono około 100 ludzi. Na rampie obozowej przeprowadzono wśród Żydów selekcję, w wyniku której młodych i silnych skierowano do obozu. Pozostałych ustawiono w piątki i poprowadzono do komór gazowych, gdzie zostali zamordowani. Szacuje się, że między 16 maja a 9 lipca 1944 roku deportowano do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau ponad 437 tysięcy Żydów. W ciągu zaledwie kilku tygodni w komorach gazowych zginęło ponad 80% z nich (365 tysięcy osób).
O tym, że serce Tadeusza Kościuszki spocznie w Polsce, zadecydował
Sejm odrodzonego państwa. Uchwała podjęta 21 października 1921 roku
regulowała kwestię przeniesienia zbiorów Muzeum Polskiego w Rapperswilu do Warszawy. Przez 6 lat prowadzono polsko-szwajcarskie dyskusje na szczeblu dyplomatycznym, ale relikwia wciąż pozostawała u Helwetów.
Impas dyplomatyczny trwał aż 1927 roku, wówczas to w inicjatywę sprowadzenia do kraju
zbiorów Muzeum Polskiego zdecydowanie włączył się premier i minister
spraw wewnętrznych, marszałek Józef Piłsudski. Na przełomie września i
października tego roku w Rapperswilu odbyły się uroczystości na cześć
Kościuszki – z udziałem władz miasta i kantonu (St. Gallen) oraz
polskich dyplomatów. Urnę z sercem Naczelnika oficjalnie pożegnano na
miejscowym zamku.
Urnę z sercem Naczelnika złożono w Kaplicy Zamkowej – tam też odbyły się ostatnie państwowe uroczystości ku czci polskiego bohatera, z udziałem prezydenta Ignacego Mościckiego.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą