Zatrzymane w kadrze CDVIII - Chłopaki z Klubu Churchilla

#1. Nilufar Rahmani - afgańska lotniczka, pierwsza w historii Afganistanu kobieta pełniąca służbę pilota wojskowego, laureatka nagrody International Women of Courage z 2015 roku. Fotografia wykonana w 2012 roku.

Kiedy informacje o afgańskiej pilotce pojawiły się w prasie, rodzina Rahmani zaczęła otrzymywać pogróżki od talibów, co zmusiło ją do wielokrotnej zmiany miejsca zamieszkania. Mimo zagrożenia, Rahmani kontynuowała karierę wojskową, a jako instruktor latania stawała się inspiracją dla innych kobiet w Afganistanie.
W latach 2015-2016 przeszła szkolenie na samolotach C-130s, uzyskując stopień kapitana. W kwietniu 2018 roku uzyskała azyl w Stanach Zjednoczonych.

#2. Członek załogi lodołamacza "Arktika" wita się z misiem polarnym, 1975 rok.

#3. Mińsk, 1997 rok.

Napis na siekierze Łukaszenki "Referendum 1996".
Napis na skazanym - "Białoruś".

#4. Chris Benoit, były profesjonalny kanadyjski wrestler, 24 czerwca 2007 roku.

Tego dnia jeden z fanów wrestlera zrobił to zdjęcie swojego idola telefonem komórkowym, kiedy przypadkowo spotkał go w poczekalni doktora Phila Astina w Carrollton w stanie Georgia. Dwa dni wcześniej zapaśnik udusił w swoim domu żonę, Nancy, a tego dnia - ich 7-letniego syna Daniela.
Chris Benoit po dokonaniu dwóch zabójstw popełnił samobójstwo we własnej siłowni, wieszając się na maszynie do podnoszenia ciężarów.
Sandra Toffoloni (siostra Nancy) rok później opowiadała w audycji innego zapaśnika, Chrisa Jericho, że w komputerze jej szwagra odnalezione zostały strony internetowe, z których można było się dowiedzieć, jak najszybciej złamać sobie kark.

#5. Przesłuchanie sowieckich żołnierzy, których złapano pijanych w amerykańskiej strefie okupacyjnej Niemiec, 1949 rok.

#6. Fragment "kolekcji" Ilse Koch zwanej „suką z Buchenwaldu”. W skład zbioru wchodziły m.in. wytatuowane kawałki skóry, organy ludzkie w słojach i lampa wykonana (rzekomo, bo to nigdy nie zostało jej udowodnione) z części ciał ofiar Holokaustu. Fotografia wykonana w 1945 roku.

#7. Grupa hinduskich żołnierzy z plemienia Radźputów z Indii, fotografia z XIX wieku.

#8. Larry Reddick karmiący gołębie w Nowym Jorku, 2016 rok.

Na zdjęciu powyżej - Larry Reddick, Larry the Birdman, którego często można spotkać w parku na nowojorskim Manhattanie, gdzie karmi gołębie i w bardzo przyjazny sposób próbuje nawiązać jakiś kontakt i rozpocząć rozmowę z nieznajomymi, zapraszając wszystkich do karmienia ptaków lub pomagając im robić zdjęcia.
Oto co sam Larry mówi o swoim życiu:

Odsiedziałem 20 lat za to, że rozprawiłem się z dwoma facetami, którzy włamali się do mojego domu 20 grudnia 1986 roku i zabili moją żonę i dzieci. Złapałem ich, skułem kajdankami na podwórku i zacząłem odcinać kawałki. Od pięt po szyję. Potem odciąłem im głowy nożem do steków i wezwałem policję. Teraz nie jestem już niebezpieczny. Ptaki pomagają mi pozostać normalnym.

#9. Scilla Gabel, włoska aktorka, dublerka Sofii Loren, 1957 rok.

Pani Gabel jest włoską aktorką filmową, telewizyjną i teatralną. Wystąpiła w 50 filmach w latach 1954-1982. Urodziła się w Rimini we Włoszech. Weszła do przemysłu filmowego jako dublerka Sophii Loren. W latach 1957-1967 występowała na wielkim ekranie, ale nie udało jej się odnieść jakiegoś wielkiego sukcesu. Sama twierdzi, że została zaszufladkowana i role, które przyszło jej grać można było opisać jako "ładna dziewczyna z dużym biustem".
Począwszy od późnych lat sześćdziesiątych, skoncentrowała swoją działalność na scenie i telewizji, gdzie zagrała swoje najważniejsze role i zdobyła uznanie krytyków.

#10. Radziecki żołnierz w Afganistanie, lata 80. XX wieku.

#11. Iggy Pop i David Bowie w 1976 roku.

Kiedy rok wcześniej Iggy dobrowolnie udał się do kliniki psychiatrycznej, aby wyleczyć się uzależnienia od heroiny, David był jednym z nielicznych, którzy nadal go odwiedzali, przemycając dla niego kokainę.

Jak wspominał później Bowie: „Właściwie to do szpitali nie wolno wnosić narkotyków, ale byliśmy szaleni, więc udało nam się przemycić wszystko, co mieliśmy. Nawet nie pamiętam, żebyśmy doświadczyli czegoś takiego jak strach. W końcu w szpitalu był nasz przyjaciel i musieliśmy mu przynieść cokolwiek, ponieważ od bardzo dawna nic nie miał”.

Wiele lat później Iggy nazwał swoją przyjaźń z Bowiem „światłem swego życia”.

#12. Jürgen Stroop (w środku) podczas powstania w getcie warszawskim, przy ul. Nowolipie przy skrzyżowaniu z ul. Smoczą, Polska, kwiecień lub maj 1943 roku.

#13. Ludzie walczący o wejście do samolotu w Nha Trang, 1 kwietnia 1975 roku, podczas wycofywania się USA z Wietnamu Południowego

#14. Zdjęcie z kolekcji Petera Cohena; wykorzystane w książce "Osobliwy dom pani Peregrine".

Legenda głosi, że zdjęcie przedstawia dziewczynę przy grobie swojej siostry bliźniaczki, która zginęła w pożarze rok wcześniej, w 1924 roku. Rodzice, wiedząc, jak ich córka tęskni za zmarłą siostrą, poprosili o dodanie do zdjęcia jej odbicia, jakby zawsze była przy niej.

#15. The Churchill Club, 1942 rok.

Churchill Club to grupa ośmiu nastoletnich uczniów z duńskiej Szkoły Katedralnej w Aalborgu w północnej Jutlandii, którzy dokonywali aktów sabotażu przeciwko Niemcom podczas okupacji Danii w czasie drugiej wojny światowej.
Churchill Club był jedną z pierwszych grup oporu, które powstały w Danii. Pod dowództwem 15-letniego Knuda Pedersena ich działalność rozpoczęła się pod koniec 1941 roku, kiedy zaczęli atakować niemieckie siły okupacyjne w Aalborgu, naśladując opór stawiany przez norweskich żołnierzy. Udało im się dokonać 25 aktów sabotażu, zanim zostali aresztowani przez policję w maju 1942 roku.
8 maja 1942 roku świadkowie widzieli, jak dwóch członków Churchill Club wchodzi do kawiarni i kradnie broń z płaszcza nazistowskiego żołnierza. Świadkowie zidentyfikowali dwóch chłopców. Tej samej nocy Knud został aresztowany, a Niemcy znaleźli i skonfiskowali zapas skradzionej broni. Wszyscy, którzy byli zamieszani w działalność klubu, zostali tej nocy aresztowani. Zostali wysłani do więzienia stanowego w Aalborgu z wyrokami od 6 miesięcy do 3 lat. W październiku 1942 roku kilku chłopcom udało się uciec. Przez 19 kolejnych nocy dokonali kolejnych aktów sabotażu. Po ponownym ich schwytaniu ataki ustały.
W 1950 roku Winston Churchill usłyszał o bohaterskich czynach młodych Duńczyków z The Churchill Club. Członkowie otrzymali zaproszenia na przemówienie wygłoszone przez "Brytyjskiego Buldoga" w Anglii, zasiedli w sekcji dla VIP-ów, a po orędziu spotkali się oko w oko ze swoim idolem.

#16. Portret Józefa Stalina, namalowany przez Pabla Picassa po śmierci "człowieka ze stali" w 1953 roku.

#17. W gabinecie szkolnego stomatologa, Kopenhaga, Dania, 1956 rok.

#18. RuPaul, Muggsy Bogues, Charles Barkley i Kurt Cobain podczas wspólnego występu w programie komediowym Saturday Night Live, 1993 rok.

#19. 24-letni Koreańczyk Kim Tae na kilka chwil przed wejściem do mieszkania swoich ofiar, marzec 2021 roku.

Ofiarą chłopaka była dziewczyna, którą poznał w grze online, a także jej matka i siostra. Udając kuriera, Kim wszedł do ich domu i zorganizował prawdziwą masakrę. Przed morderstwem przestępca przez kilka miesięcy fanatycznie prześladował swoją ofiarę po tym, jak dziewczyna przypadkowo ujawniła swój adres domowy podczas gry. Ofiara stalkingu próbowała zerwać wszelkie kontakty z prześladowcą i zmieniła numeru telefonu.

Po zabiciu trzech kobiet Kim przebywał w domu ze zwłokami przez trzy dni.
Władze Korei Południowej zwykle nie ujawniają tożsamości podejrzanych. Tym razem postanowiono, że dane osobowe Kima, w tym jego zdjęcie oraz imię i nazwisko, zostaną ujawnione opinii publicznej.

#20. Katastrofa kolejowa w Ursusie, 20 sierpnia 1990 roku.

W wyniku najechania pociągu pospiesznego Silesia relacji Praga – Warszawa Wschodnia na tył pociągu osobowego relacji Szklarska Poręba – Warszawa Wschodnia śmierć poniosło 16 osób, a 43 zostały ranne. Większość ofiar wypadku znajdowała się w ostatnim wagonie pociągu osobowego, który został całkowicie zmiażdżony. W chwili wypadku panowała gęsta mgła.
Pierwotnie winą za spowodowanie wypadku obarczono maszynistę Silesii, oskarżając go o pominięcie semafora wskazującego sygnał "STOP". Jednakże gdy w 1991 roku doszło do identycznej awarii sygnalizacji na tym samym odcinku, a tragedii udało się uniknąć tylko dzięki dobrej widoczności, mężczyzna został uniewinniony przez Sąd Wojewódzki w Warszawie zgodnie z zasadą in dubio pro reo (w wypadku wątpliwym należy orzec na korzyść oskarżonego).

W poprzednim odcinku