Te niewinne filmowe plakaty doprowadziły do skandali i głośnych batalii sądowych!

#1. „Iron Man 3”

Na plakacie reklamującym trzecią odsłonę serii filmów o zakutym w blachę miliarderze widzimy tytułowego bohatera w swojej najbardziej „ikonicznej” pozie. Kiedy charakterystyczne zdjęcie krążyło już po sieci, a w swojej drukowanej formie rozklejone zostało w tysiącach kin, nieoczekiwanie pojawili się panowie z wydawnictwa Horizon Comics Productions i przerwali twórcom „Iron Mana 3” żmudny proces liczenia zarobionych na swoim dziele pieniędzy.


Właściciele związanej z branżą komiksową firmy twierdzili, że szóstka pracowników Marvela miała styczność z autorem szykowanego przez Horizon wydawnictwa pt. „Radix” i bezczelnie skopiowała „epicką” pozę jego bohatera.


Mimo że podobieństwo między rysunkami faktycznie jest uderzające, to nowojorski sąd ostatecznie stanął po stronie Marvela, twierdząc, że nie ma żadnych dowodów na faktyczny kontakt jego pracowników z ekipą pracującą nad komiksem „Radix”, a ponadto jest kilka różnic między obiema grafikami, co w zasadzie wystarczy, aby odrzucić pozew o plagiat.

#2. „Camp Hell”

W 2007 roku znany już aktor Jesse Eisenberg postanowił pomóc swoim kumplom tworzącym niskobudżetowy horror „Camp Hell” i wpadł na plan, aby w krótkim czasie zagrać malutki epizod. Trzy lata później, kiedy artysta został obsypany nagrodami za swoją rolę w „The Social Network”, wytwórnia Lionsgate wydała „Camp Hell” na DVD, umieszczając na okładce wielką głowę Eisenberga i tym samym sugerując, że Jesse jest główną gwiazdą tej produkcji.


Aktor, który w tej produkcji ledwie „przemknął” przez ekran, wytoczył na salę sądową działa wycelowane w wytwórnię Lionsgate, oskarżając jej włodarzy o nieuczciwe próby promowania podrzędnego filmu grozy jego osobą. W rezultacie Eisenberg dostał odszkodowanie wysokości 3 milionów dolarów. Warto dodać, że dokładnie tyle wynosił cały budżet filmu...

#3. „Kac Vegas II”

Kiedy tylko zaczęła się promocja kontynuacji „kacowego” hitu z 2009 roku, a plakat z bohaterem granym przez Eda Helmsa zaczął krążyć po sieci, od razu swoje obiekcje co do zdjęcia uzewnętrznił niejaki S. Victor Whitmill. Artysta ten zaprojektował i wykonał na twarzy legendarnego boksera Mike’a Tysona jego charakterystyczny tatuaż. Dokładnie ten sam, który widniał na licu filmowego Stu! Whitmill domagał się poszanowania jego prac autorskich i usunięcia zarówno z plakatu, jak i z filmu tego elementu.


Problem w tym, że studio zdążyło już wpakować 80 milionów dolarów w promocję tej produkcji, więc przychylenie się do prośby tatuażysty byłoby równoznaczne z wielkimi stratami finansowymi.
Nie do końca wiadomo na jakich warunkach strony ostatecznie dogadały się (a raczej jakie pieniądze sprawiły, że Whitmill odstąpił od swych roszczeń), ale w ostatniej chwili studio zrezygnowało z szalenie kosztownych planów cyfrowego wymazywania tatuażu z twarzy aktora.

#4. „Wzgórza mają oczy 2”

W przypadku tego plakatu nie ma mowy o żadnej sądowej sprawie, jednak (w ramach odpoczynku od pozwów i oskarżeń) warto o nim wspomnieć, aby przedstawić dziwną logikę, którą kierują się członkowie stowarzyszenia Motion Picture Association of America (MPAA), odpowiedzialni za nadawanie produkcjom ograniczeń wiekowych oraz dopuszczanie plakatów do kolportażu. Kiedy w 2007 roku zaprezentowano im grafikę reklamującą nową wersję legendarnego horroru Wesa Cravena, kategorycznie odmówili wydania zgody na publikowanie takiego ohydztwa w miejscach publicznych.


Wystarczyło jednak osobę widoczną w ciągniętym przez zmutowanego oprawcę worku obrócić w taki sposób, aby z dziury wystawały jej nogi i od razu członkowie MPAA uznali, że grafika jest cacy.

#5. „Szczęki”

Jeśli chodzi o najbardziej rozpoznawalne plakaty filmowe, to ten promujący legendarne dzieło Spielberga pt. „Szczęki” zdecydowanie plasuje się na jednej z najwyższych pozycji. Trudno się dziwić – jego autorem jest sam Roger Kastel, artysta odpowiedzialny za stworzenie grafik promocyjnych do takich produkcji, jak „Imperium Kontratakuje” czy „Wielki napad na pociąg”.


Okazało się jednak, że koncepcja Kastela wcale nie była taka oryginalna, jak mogłoby się wydawać. Film był bowiem ekranizacją napisanej rok wcześniej (w 1974 roku) książki Petera Benchleya, a rysunek na jej okładce zaprojektował niejaki Paul Bacon.


I chociaż plakat reklamujący produkcję filmową był oczywistą kopią okładki książki, która posłużyła za podstawę do scenariusza „Szczęk”, wydawnictwo nie zawahało się wytoczyć studiu Warner sprawy sądowej. Ta zakończyła się ugodą i wypisaniem osobom stojącym za publikacją powieści czeku z „satysfakcjonującą” kwotą.

#6, „Raj dla par”

Ta (dość przeciętna, dodajmy) komedia z 2009 roku bardziej dziś jest pamiętana z powodu skandali, które wywołała, niż z jakichkolwiek swoich artystycznych czy humorystycznych zalet. Krótko po premierze filmu modelka Irina Krupnik pozwała filmowców o szarganie jej wizerunku. Powód? W pewnej scenie jej zdjęcie w bieliźnie stało się powodem, zwieńczonej biciem Niemca po kasku, podniety jednego z bohaterów.


Masturbacyjny skandal i tak wydaje się niczym w porównaniu z oskarżeniem, które przeciw Universal Pictures wniósł aktor Faizon Love. Otóż w jednym z zagranicznych wydań wytwórnia postanowiła usunąć z plakatu jedyną obecną na nim czarnoskórą parę. Artysta uznał to za jawny akt rasowej dyskryminacji. Ostatecznie zwaśnione strony doszły do porozumienia. Nie wiadomo jaka rekompensata nieco ukoiła wzburzone nerwy aktora.


Źródła: 1, 2, 3, 4, 5