Kobiety dzielą się najgorszymi rzeczami, jakie usłyszały od swoich szefów

#1.

Pewnego razu przełożony mojego szefa kazał mi - w obecności kolegów z pracy - podać wodę partnerom biznesowym siedzącym w jego biurze, bo „najlepsza laska w firmie miała tego dnia wolne, a ja jestem druga na liście”.

Dodam tylko, że w drodze do mojego biurka mijał pojemnik z wodą. Poza tym jestem specjalistką IT i cała firma opiera się na mojej (i kilku innych osób z IT) pracy. Ta „najlepsza laska” to sekretarka, która sypia z przełożonym, pracuje po godzinę-dwie dziennie i zarabia więcej niż ja.

#2.

W zeszłym roku moja dziewczyna poroniła, będąc w szóstym miesiącu ciąży. Czuła się po tym tragicznie i następne dwa tygodnie spędziła w domu. Kiedy wróciła do pracy, szef powiedział jej, żeby wzięła się w garść, bo to nie był powód, żeby siedzieć w domu.

#3.

„Nie masz pojęcia, jak łatwo byłoby cię zastąpić”.

#4.

Byłam u dentysty w czasie, kiedy byłam w ciąży. Przyszłam do pracy na znieczuleniu i trochę śliny ściekało mi z buzi. Szef wziął mnie na stronę i wyszeptał: „Szkoda, że nasienie tak niszczy zęby, prawda?”. Miałam wtedy 29 lat, on był po 60. Niezmiernie się cieszę, że nie pracuję już dla tego idioty.

#5.

Pracowałam jako baristka i pewnego dnia szef powiedział do mnie: „Nie dziwne, że zgarniasz najwięcej napiwków, masz do tego ciałko”, po czym zaczął gapić się na moje piersi. Do końca dnia czułam się okropnie. Od tamtego czasu jestem wyczulona na punkcie noszonych przez siebie koszulek.

#6.

Mój szef w sklepie z komiksami wiedział, że cierpiałam na anoreksję i podjęłam się leczenia. Dlatego też ciągle coś podjadałam na boku. Pewnego razu powiedział, że istnieje równoległy świat, gdzie istnieje alternatywna wersja mnie, która mało co je, ale niesamowicie tyje przez te moje przekąski i nawet nie wie, że to ja ją torturuję.

#7.

Poprosiłam o podwyżkę i usłyszałam, że jej nie potrzebuję, bo mój chłopak zarabia wystarczająco dla nas obojga.

#8.

„Gdybym wiedział, że masz tatuaże, to pewnie bym cię nie zatrudnił”.

#9.

„Musisz przestać mówić o swojej żonie. Ludziom się to nie podoba”. To była reakcja po odpowiedzi na pytanie, jak spędziłam weekend. Powiedziałam, że byłyśmy z żoną odwiedzić rodzinę w Minnesocie.

#10.

Mój szef pozwalał akurat ludziom pójść wcześniej do domu. Kiedy podszedł do mnie, powiedział: „Byłaś grzeczną dziewczynką, możesz iść”.

Jestem dorosłą kobietą po trzydziestce.

#11.

Mój były szef kilka razy powiedział, że mam szczęście, iż jest żonaty, bo inaczej nie mógłby się przy mnie kontrolować. Mówił też, że byłabym świetną asystentką/sekretarką (na co dzień zajmuję się analizą systemową) przez sam mój wygląd. Kiedy zwróciłam mu uwagę, że takie słowa są niestosowne, odparł, że chyba mam „te dni”.
Kiedy zmieniałam pracę, byłam bardzo blisko złożenia pozwu o napastowanie seksualne.

#12.

„Pracujesz całkiem nieźle jak na kobietę”.

#13.

„Jesteś dobra w tym co robisz, ale nie na tyle ładna, żeby myśleć, że daleko przez to zajdziesz”.

#14.

Podczas rozmowy w dziale kadr: „Jak zamierzasz dowieść swojej wartości? No bo wiesz, w końcu jesteś kobietą”.

Ten sam gość, kiedy planowałam prezentację i poprosiłam o 30-minutowe spotkanie z jego zespołem: „Jeśli jesteś tak dobra jak faceci, wyrobisz się w 15!”.

#15.

Pracuję w straży pożarnej. Kilka lat temu jeden z moich przełożonych powiedział, że powinnam sobie poszukać innego zawodu, bo kobiece ciała nie są przystosowane do radzenia sobie w tym.

Ten człowiek w zeszłym roku odszedł na przedwczesną emeryturę z powodu kontuzji barku.