Kto by pomyślał, że te powszechnie szanowane historyczne postaci były zwykłymi skurw#synami?

#1. Krzysztof Kolumb wielkim odkrywcą zbrodniarzem był

Kolumb dowiódł, że Ziemia nie jest płaska! – taki mit często pojawia się przy okazji wymieniania wielkich osiągnięć tego podróżnika. Jest to oczywiście wielka bzdura, albowiem słynny żeglarz niczego przecież dowodzić nie musiał. Wiedza o kulistości naszej planety znana była od czasów starożytnych, a sam Kolumb szykując się do wyprawy korzystał z napisanej przez kardynała d’Ailly księgi, która tę wiedzę potwierdzała.
Innym mitem na temat tej postaci są próby zrobienia z „odkrywcy Ameryki” człowieka prawego i pełnego empatii dla mieszkańców Nowego Świata. W 1492 roku zamieszkujący Bahamy Indianie, którzy mieli okazję poznać Krzysztofa i jego wesołą gromadę, szybko przekonali się, że mieli do czynienia z prawdziwymi dzikusami. Przybysze zaraz po postawieniu swoich stóp na lądzie przystąpili do gwałtów na tamtejszych kobietach, rozgrabiania dobytku lokalsów, a nawet do polowań na ludzi. Kolumb nie tylko przyzwalał na tak bestialskie zachowania względem pokojowo nastawionych Arawaków, ale i osobiście zarządził uprowadzenie kilku z nich.


Schwytani Indianie mieli pokazać podróżnikom, gdzie znajdowały się źródła najbardziej pożądanego przez żeglarzy kruszcu – złota. Jako że jego ilość znacznie odbiegała od wcześniejszych wyobrażeń Hiszpanów, ci zaczęli tracić cierpliwość i coraz częściej swoją złość wyładowywali na kolejnych spotykanych po drodze plemionach.
Kolumb, który przecież miał wrócić do Europy z kosztownymi darami, musiał improwizować. Zamiast złota i innych kosztowności wyłapał niemałą ilość Indian i zabrał ich ze sobą w drogę powrotną do Hiszpanii. Niestety, jeńcy nie byli przyzwyczajeni do warunków, w jakich przyszło im podróżować, oraz chorób, których wcześniej nie znali, a których nosicielami byli brodaci żeglarze. Większość z „darów” dla hiszpańskiej królowej zmarła zanim Kolumb dotarł do europejskiego portu.
Warto też dodać, że Kolumb pozostawił w Nowym Świecie część swoich przydupasów, którzy to pod nieobecność przełożonego jeszcze bardziej zdziczeli. Uprowadzanie tubylców, brutalne gwałty, a nawet karmienie psów indiańskimi noworodkami stało się dniem powszednim. W końcu pokojowi dotąd gospodarze postanowili pozbyć się kłopotliwych intruzów i najzwyczajniej wyrżnęli ich w pień.


Po powrocie na tamte ziemie Kolumb kontynuował poszukiwania złota. Podobnie jak wcześniej - z marnym skutkiem. Postawił więc na polowania. Na niewolników, ma się rozumieć. Zgromadziwszy tysiące jeńców, części z nich kazał poszukiwać upragnionego kruszcu, a resztę wysłał statkami do Europy. I tym jednak razem ponad połowa wyzionęła ducha w podróży. Pracujący dla Hiszpanów Indianie lekko nie mieli, bo ich „właściciele” najmniejsze przewinienie surowo karali. Aktem łaski była tu kulka wystrzelona z muszkietu prosto w głowę nieszczęśnika. Zazwyczaj buntujących się „dzikusów’ torturowano, wieszano lub palono żywcem. Widząc okrucieństwo białych brodaczy, wielu niewolników popełniało samobójstwa. W ciągu trzech dekad życie straciło kilkadziesiąt tysięcy Indian!

#2. Charles Dickens - spłodził mnóstwo dzieci i miał o to pretensje do żony

Autor „Olivera Twista” zasłynął jako pisarz wielce wrażliwy na pacholęcą krzywdę i ludzką niesprawiedliwość. Zdawać by się więc mogło, że człowiek ten powinien być wzorowym mężem, a nade wszystkim – wyrozumiałym i kochającym ojcem. Nic bardziej mylnego. Dickens był zwykłym chujkiem. Wziąwszy za żonę panią Catherine, bardzo ucieszył się, gdy ta zaszła w ciążę. Nie mniejszą radość sprawiała mu wieść o kolejnym dziecięciu. I następnym. I jeszcze jednym. Po urodzeniu się tego ostatniego Charles uznał, że więcej pociech już nie chce. O ile pisarzem Dickens był znakomitym, to już specem od planowania rodziny zdecydowanie nie był. Jego żona „nie posłuchała” bowiem próśb męża i wydała mu na świat jeszcze sześcioro dzieci!


Charles był wściekły, bo w domu panował chaos, a sam nie był w stanie utrzymać tak wielkiej rodziny. Winą za tę sytuację obarczał małżonkę, a nie swój marny refleks i brak umiejętności „wyciągnięcia przed finiszem”. Ostatecznie dopiero mając dziesięcioro potomków, Dickens kazał żonie spać w osobnym łożu. Pisarz nie był idealnym ojcem – w domu panował surowy rygor i absolutny brak rodzicielskiego ciepła.
Ostatecznie małżeństwo rozpadło się, gdy na jaw wyszedł romans 45-letniego Charlesa z 18-letnią aktorką Elen Ternan. Dickens nie szukał kontaktu ze swoją byłą małżonką. „Zapomniał” też poinformować ją o śmierci jednego z ich synów.

#3. Thomas Jefferson

Trzeci prezydent Stanów Zjednoczonych dziś kojarzony jest jako mężczyzna, który był wielkim przeciwnikiem niewolnictwa, a w Deklaracji Niepodległości osobiście podkreślał, że wszyscy ludzie są równi i wolni. Jefferson nawoływał plantatorów do uwalniania niewolników. Swa misją był tak bardzo przejęty, że w pewnym momencie swego życia sam rozważał oddanie wolności Murzynom, których posiadał! A miał ich łącznie ok. 600. Na wszelki wypadek nazywał ich „swoją rodziną” - pewnie licząc na to, że w ten sposób nikt nie zarzuci mu hipokryzji, kiedy ten każe wychłostać „brata”, który dopuścił się dezercji.


Oprócz tego, jeden z tzw. Ojców-założycieli USA z jednej strony na pokaz głosił swój szacunek do kobiet, a z drugiej strony uważał je za istoty głupie, którym w żadnym wypadku nie należało powierzać piastowania państwowych urzędów.
Wielką kontrowersją jest też rzekomy romans, w który to Jefferson miał się wdać ze swoją murzyńską niewolnicą - Sally. A ta, jak się okazało – była jego przyrodnią „siostrą”! Ojciec późniejszego prezydenta chędożył bowiem mamę kochanki Thomasa. Można więc powiedzieć, że wszystko zostało w rodzinie.
Człowiek głoszący równość wszystkich przedstawicieli gatunku ludzkiego nie tylko sam posiadał setki niewolników, ale i miał dość specyficzny pogląd dotyczący… zapachu murzyńskiego ciała. W jednej z napisanych przez siebie książek podzielił się z czytelnikami pewnym „naukowym” faktem na temat działania wewnętrznych organów u osób czarnych. Według Thomasa ich nerki produkują mniej moczu niż ten sam narząd u białych. Tę funkcję przejąć miały bowiem… gruczoły skórne, przez co ciało Murzynów posiada bardzo ostry i nieprzyjemny zapach. Tak, słynny prezydent Stanów Zjednoczonych otwarcie twierdził, że Murzyni pocą się moczem!

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6