Znajdująca się niemal na samym skraju Ameryki Południowej Ushuaia uznawana jest za najdalej na południe położone miasto świata, sięgając 54° 48’ 7” szerokości geograficznej południowej. Gdyby przenieść szerokość tę na północną stronę równika, trafiłaby niemal idealnie w polskie wybrzeże Bałtyku.

#2. Plemię Selk’nam

Ziemia Ognista, na której znajduje się dzisiejsza Ushuaia, zamieszkiwana była już od ponad 10-12 tys. lat przez plemię Selk’nam. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Południowej ostali się bardzo długo, bo aż do późnego XIX wieku, kiedy „odwiedzili” ich przybysze z Ameryki Północnej i Europy. Zaledwie kilkadziesiąt lat zajęło im zdziesiątkowanie plemienia. Obecnie liczebność ludu Selk’nam ocenia się na mniej niż 3 tysiące osób.

#3. Separacja

Ziemia Ognista, na której znajduje się Ushuaia, to wyspa, którą dzielą pomiędzy siebie Argentyna i Chile, przy czym część argentyńska jest tą wschodnią. Podział ten sprawił, że Ushuaia i „Argentyna kontynentalna” nie mają połączenia. Aby przedostać się z jednego miejsca w drugie, konieczna jest wizyta w Chile oraz przepłynięcie jednym z kursujących stamtąd promów.

#4. [Usuaia]

Miasto założyli i nazwali brytyjscy osadnicy, którzy przybyli na Ziemię Ognistą w 1870 roku. Sama nazwa pojawiła się po raz pierwszy w dokumentach założonego w Londynie South American Mission Society, a wywodzi się z języka Indian i oznacza zatokę położoną w głębi. Poprawna wymowa nazwy brzmi „usuaia”, przez „s”, a nie – jak można by sądzić – „sz”.

#5. Jak Australia

Co łączy miasto Ushuaia z Australią? Losy kolonii karnej. Analogicznie jak z Australią postąpili Brytyjczycy, zsyłając tam więźniów i wierząc, że nie zdołają uciec, tak z Ziemią Ognistą postąpili Argentyńczycy. Budowa więzienia rozpoczęła się w 1902 roku i potrwała do 1920. Zaangażowani w nią byli wyłącznie więźniowie, którzy – jako przedstawiciele różnych zawodów – zdołali zapewnić niewielkiemu wówczas jeszcze miasteczku samowystarczalność.

#6. Kierunek Antarktyda

Dla większości wycieczek Ushuaia i Ziemia Ognista stanowią wyłącznie przystanek na drodze. Przystanek, którego równie dobrze mogłoby w ogóle nie być, ponieważ głównym celem pozostaje Antarktyda. To właśnie z Ushuaia najłatwiej dostać się na lodowy kontynent. I choć innych możliwości jest mnóstwo, tę konkretnie wybiera 9 na 10 organizowanych wypraw na Antarktydę.

#7. Bobry

W latach 40. XX wieku do Ushuaia przywieziono całe mnóstwo kanadyjskich bobrów, licząc, że tu – w podobnych z natury warunkach – uda się zapoczątkować przemysł futrzarski. Plan się jednak nie powiódł, a same bobry, wbrew nadziejom, okazały się dla wyspy przekleństwem, niszcząc występującą tu roślinność.

#8. Ziemia Ognista

Skąd nazwa „Ziemia Ognista”, kiedy temperatury wokół wskazują raczej na wszystko inne niż upał? Wiąże się nie z wysokimi temperaturami, a z licznymi w tym rejonie wulkanami, które jeszcze do niedawna wykazywały wysoką aktywność. Niektóre w dalszym ciągu potrafią „plunąć ogniem”, utwierdzając w przekonaniu, że nazwa wyspy bynajmniej się nie zdezaktualizowała.

#9. Park narodowy

Zaledwie 11 kilometrów od Ushuaia zaczyna się zajmujący 63 tys. hektarów Park Narodowy Ziemi Ognistej. To wyjątkowe, malownicze miejsce pełne spektakularnej przyrody. Malowniczą scenerię pełną gór, wodospadów i rzeźby lodowcowej wypełniają liczne rośliny i zwierzęta. To niewątpliwie miła nagroda za dotarcie „na kraniec świata”.

#10. Koniec Argentyny

Na wschód od Ushuaia, na niewielkiej wysepce, znajduje się latarnia morska Les Eclaireurs, oznaczająca symboliczny południowy koniec Argentyny. Pomalowana charakterystycznie w białe i czerwone pasy, ma 11 m wysokości i funkcjonuje od 1920 roku. Określana bywa mianem „latarni na końcu świata” zaczerpniętym od powieści Juliusza Verne’a o tym samym tytule (i nikomu nie przeszkadza fakt, że pisarzowi chodziło o nieodległą, ale starszą i wysuniętą dalej na wschód latarnię na również argentyńskiej Wyspie Stanów).

Źródła: 1, 2, 3, 4