Jeśli chodzi o niechęć do obcych – tę rzeczywistą lub tę jedynie „rzeczywistą medialnie” – Polacy zostają za Japończykami daleko w tyle. Aż 98,5% osób zamieszkujących kraj to rodowici Japończycy. Obcy bardzo chętnie witani są w roli turystów, jednak o pozostanie w Kraju Kwitnącej Wiśni na dłużej będzie niezwykle trudno. Przeszkód jest wiele, od bardzo rygorystycznej polityki wizowej po zakorzenione w japońskiej naturze zamknięcie na obce kultury.

#2. Zawód: sprzątacz

W większości miejsc na świecie najbezpieczniejsze zawody to grabarz oraz sprzątacz – w końcu ludzie zawsze będą umierać. I śmiecić. Ale nie w Japonii, przynajmniej jeśli chodzi o to drugie. Japońska kultura powoduje, że sprzątanie ulic – nawet w zatłoczonym Tokio – nie jest konieczne, bo nikomu nawet nie przyjdzie do głowy nabrudzić. A jeśli ktoś zrobi to przypadkiem (i nie zauważy), bardzo szybko znajdzie się ochotnik, który sam z siebie uprzątnie bałagan. Dlaczego? Z jednego prostego powodu – bo chce żyć w czystym miejscu.

#3. Spanie w pracy

Cały świat jest co do tego generalnie zgodny – spanie w pracy oznacza zwyczajne lenistwo i próbę wymigania się od obowiązków. Raz jeszcze wyjątek stanowi Japonia, gdzie spanie za biurkiem to oznaka… ciężkiej pracy. Bo skoro człowiek zasnął, to znaczy, że pracował aż tak ciężko, że nie dał rady dłużej wytrzymać. A za to należy mu się bezgraniczny szacunek. Japończycy mają też zwyczaj odwlekać wykonywanie zadań poza godziny pracy, by zostając dłużej i siedząc po nocach dodatkowo podkreślać swoje przywiązanie do stanowiska i poświęcenie dla firmy.

#4. P0rno na wyciągnięcie ręki

Dozwolone od lat 18? Nie w Japonii. Czasopisma pornograficzne dostępne są w każdym japońskim sklepie, a do ich zakupu nie trzeba wcale legitymować się dowodem (czy choćby wyglądać na dorosłego). Nie ma żadnych ograniczeń wiekowych i jeśli świerszczyki zażyczy sobie pooglądać jakieś dziecko, nikt nie widzi w tym problemu. Edukacja seksualna w Japonii praktycznie nie istnieje – ani w szkołach, ani w domach, dlatego magazyny porno pełnią dosłownie rolę edukacyjną.

#5. Ostatnie imperium

Z technicznego punktu widzenia Japonia pozostaje imperium, bo na jej czele stoi cesarz. Pod tym względem różni się od Hiszpanii, Anglii czy Szwecji, mających u władzy królów lub królowe. Pod pozostałymi względami wszystkie te niegdysiejsze mocarstwa praktycznie nie różnią się od siebie – zarówno japoński cesarz, jak i brytyjska królowa władzę mają jedynie teoretyczną, podczas gdy prawdziwe rządy odbywają się w parlamencie.

#6. Publiczne parasole

W Europie coraz częściej wypożyczyć można rower, hulajnogę, a nawet samochód – wystarczy tylko ściągnąć aplikację, podpiąć kartę kredytową, przesłać ksero tyłka i zaświadczenie od proboszcza. W Japonii dosłownie przy ulicy znaleźć można wazy z parasolami, z których może skorzystać każdy na wypadek niespodziewanego deszczu. Wystarczy, że potem zwróci parasol do jakiejkolwiek innej wazy. Jak to możliwe, że po tygodniu wazy nie opustoszały doszczętnie, a parasole hurtem nie pojawiły się na Allegro? To zasługa japońskiej kultury, która złodziejstwa nie toleruje pod żadnym pozorem.

#7. Delfiny na wędliny

Z pozoru łagodne i zawsze rwące się do zabawy delfiny wydają się całkiem miłe, a dzięki filmom i bajkom powszechnie darzy się je sympatią. Tymczasem Japończycy nie dali się nabrać i z wielką ochotą pakują te wredne w rzeczywistości ssaki na talerze. Z mięsa delfinów w Japonii przyrządza się zupy, ale nie brakuje też chętnych, by jeść je zupełnie na surowo, jak sashimi. Smak delfina jest ponoć nieco mniej „rybi” niż w przypadku innych odłowionych z wody stworzeń.

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5