Wikińskiego drakkara chwalicie - polskiego galara nie znacie

Tak, byliśmy jednymi z tych, którzy jako bajtle marzyli o pirackich przygodach, kiedy rolka po srajtaśmie imitowała lunetę, gotowi do abordażu z najwyższego drzewa wypatrywaliśmy wrogi statek. Jako nieco starsi marzyliśmy o prawdziwej paczce kamratów, braterstwie krwi, gdzie wszyscy za wszystkich, jeden... na jednym raczej nie kończyło się w barze, w którym wyobrażenia te nabierały coraz mocniejszego kolorytu.

To może wreszcie to zrobimy? Zapytał po latach łysiejący przegryw po trzydziestce. Zrobimy, zrobimy - odpowiedziało mu echo. Bo jego kamraci swoje największe przygody mają już zawsze w kieszeni, w postaci karty multisportu, którą co miesiąc zasila korporacja. Dźwięk odbijającej się piłeczki do squasha i smak bezglutenowych pierożków skutecznie zagłuszają wyrzuty sumienia o niespełnionych przygodach i nieodkrytych lądach.
Dlaczego jednak nie uderzyć do tych, którzy wciąż wierzą w pirackie braterstwo krwi, a ich jajka nie zdążyły zmiażdżyć przyciasne rurki? I tak odnaleźliśmy młody narybek, którego jeszcze każdy dzień jest przygodą, a nie odliczaniem do utęsknionego piątunia.
Napisaliśmy projekt, zdobyliśmy kasę, rozpoczęliśmy budowę - wszystko udało się jakieś pięć razy szybciej niż planowaliśmy, jakby obrót spraw miał nam zwrócić stracony czas oczekiwań na przygodę, która mogła nigdy nie nadejść.
Zbudowaliśmy galar - czyli statek, jakim niegdyś spławiano towary rzekami w kierunku morza. Zamontowaliśmy żagiel, uzbroiliśmy w armatę i tarcze i wciąż wykańczamy jednostkę.


















Czujesz mrowienie na samą myśl o takiej przygodzie?

Dobrze, bo właśnie rekrutujemy do załogi na nadchodzący sezon!

Znajdź nas i miej jaja, aby dołączyć.

Tu jesteśmy