Igni Agnarsson z Uniwersytetu Puerto Rico po raz pierwszy odkrył ten gatunek pająka w 2001 roku. Od razu wiedział, że musi koniecznie wrócić na Madagaskar, by przyjrzeć się dokładnie temu małemu żyjątku. Zrobił to kolejno w 2008 i 2010 roku, a jego badania dostarczyły nam garść niezwykłych informacji.

 

Pająk ten może nie jest największy na świecie (samica jest nieco większa od samca i mierzy ok. 3-4 cm, łącznie z odnóżami), ale za to jego sieć może osiągnąć nawet 25 metrów długości, tworząc pajęczynę o powierzchni 2,8 m². 

Z takimi rozmiarami nie dziwi fakt, że tworzona przez niego jedwabista substancja jest dwa razy silniejsza od nici innych pająków. Jest 10 razy bardziej wytrzymała od kevlaru, co czyni ją najsilniejszym materiałem pochodzenia biologicznego, jaki kiedykolwiek odkryto.

 

Jak i dlaczego nasz mały "Darwinek" robi taką wielką sieć, póki co, nie wiadomo. Częste umieszczanie jej w okolicach rzek sugeruje, że jego przysmakiem mogą być np. ważki. Co prawda ptaki i nietoperze również często polują nad wodą, ale brak jest dowodów na to, aby i one mogły się w tak wielką pajęczynę złapać.

 

A oto i nasz bohater w całej swej okazałości: