Najgłupsza zabawa z dzieciństwa XIV

Działało to na zasadzie katapulty i wrażenia były niesamowite. Najgłupsze było to, że wzbijaliśmy się w powietrze na wysokość do 6-7 metrów, a zdarzały się upadki bądź zaczepianie się spodni przy zeskoku. Byliśmy najbardziej potarganymi i pociętym od gałęzi dzieciakami w okolicy.

by wnenia @

* * * * *

Na naszym osiedlu był plac zabaw z huśtawkami, karuzelami i wszystkim tym, na czym można było nabawić się kalectwa. Huśtawki były dość wysokie i metalowe. Trzeba było rozbujać się jak najwyżej (najlepiej "pod belki" ) i zeskoczyć jak najdalej. Na ubitą ziemię bywało twardo, więc sypaliśmy zeskok z piasku. Jak ktoś źle wyliczył to zamiast w dal skakał w górę, a huśtawka ma to do siebie, że wraca i trzeba uważać na głowę. Karuzela, sześcioramienna, metalowa, na betonowej podstawie, była oddalona o kilka metrów i zlokalizowana na wprost huśtawki. Żeby nie trafić w metalowe pręty, ustawialiśmy ja tak, aby siedziska były lekko z boku, a skok kończył się pomiędzy ramionami karuzeli, ale przed betonowym fundamentem.
Jak to się stało, że wszyscy żyjemy? Nie wiem.

by robils @

* * * * *

Pamiętam jak pacholęciem będąc, w wieku przedszkolno-zerówkowym, często kiedy zjawiali się znajomi był ogromny problem z wyborem zabawy. Toteż ostatecznie każdy miał obowiązek zgłosić pomysł, a następnie losowało się co będziemy robić. W ten sposób narodziło się wiele dość niestandardowych zabaw.
Przykładem mogą być Zbuntowane Wieszaki. Gra polegała na tym, że część osób zostawała wieszakami, a część ludźmi. Wieszaki stały z rozstawionymi szeroko ramionami, zaś ludzie brali wszystko co mieli ze sobą (kurtki, bluzy, plecaki) i wieszali na nich. Wieszaki rozmawiały ze sobą jaką to mają ciężką dolę, następnie dogadywały się, że czas zrobić bunt, po czym zrzucały z siebie cały ładunek i goniły ludzi. Złapany przez wieszaki człowiek stawał się jednym z nich i pomagał łapać pozostałych. Fabuła była zawsze taka sama, ale potrafiliśmy się bawić w to po 3 razy jednego wieczoru.
Inny przykład to zabawa pod wiele mówiącą nazwą Krowy w swoich wspaniałych, latających maszynach. Wszyscy biorący udział byli krowami i musieli wymyślić sobie wehikuł, którym się poruszają. Tak więc część krów latała zwykłymi samolotami, część balonami, kolega nawet zawsze miał sterowiec. Nie chodziło o nic konkretnego, ale do dziś pamiętam te dialogi: "Krowo Marcinie! Co słychać?" "A witam, witam, krowo Krzyśku, strasznie wicher dzisiaj wieje, znosi mój samolot na zachód".
Jeszcze inną dość surrealistyczną zabawą, w jaką często bawiła się moja koleżanka, były Słonice. Polegało to na tym, że ona oraz jej siostra ustawiały do góry nogami kilka krzeseł na stoliku po czym siadały pod nim i udawały słonice. Tyle że nie były to zwykłe słonice, bowiem ich głównym zajęciem było wysiadywanie pluszaków.
Jeszcze inną historią były nasze rozgrywki w kamień-nożyce-papier. Mieliśmy całą ligę z pełną punktacją, wiele przerw w szkole poświęciliśmy omawianiu taktyk, niejeden turniej się zorganizowało, kolega był oficjalnym sędzią i pilnował porządku... Nie byłoby to może aż tak dziwne, gdyby nie fakt, że wszystko to trwało przez jakieś pół semestru... Trzeciej klasy liceum...

by Lynx @

* * * * *

Ta zabawa nazywała się "Dobra kobieta" .
Miałam wtedy z 5 lat. Razem z moją siostrą i jej koleżanką spotykałyśmy się na podwórku. Była dobra kobieta i zła kobieta. Moja siostra była obiema postaciami. Ona gdzieś się chowała, a ja razem z jej koleżanką szukałyśmy jej. Gdy ją znalazłyśmy mówiłyśmy "Dobra kobieto, która jest godzina?". Potem ona się wściekała (na niby) i porywała swoją koleżankę. Więziła ją albo w piwnicach, albo w korytarzu. Potem chodziła po podwórku i ja musiałam szukać jej koleżanki i uważać na nią. Gdy spotkałam moją siostrę, krzyczałam "O nie! Dobra kobieta!", a ona mnie uspokajała i mówiła "Nie! Ja jestem Zła kobieta! Pomogę ci szukać twojej koleżanki!" (więc wychodziło na to, że dobra kobieta była zła, a zła kobieta była dobra). Gdy ją znalazłyśmy "Zła kobieta" poszła sobie. Potem uciekałyśmy przed dobrą kobietą i szukałyśmy magicznego kwiatka (stokrotkę). Gdy go znalazłyśmy szukałyśmy dobrej kobiety i rzucałyśmy w nią nim, a ona umierała i wszystko dobrze się kończyło. W każdym razie ta zabawa była naprawdę poplątana.

by ola-333 @

* * * * *

Nie wiem jakim cudem wpadłem na ten pomysł.. Stałem w ogrodzie z kolegą i wydawało mi się że fajnie będzie jak porzucamy do siebie rzutką (dartem/strzałką) jakby to była piłka tenisowa. Koniec nadszedł szybko, kiedy brudny, zardzewiały szpic wbił się w rękę kolegi.

U kumpla na Kaszubach robiliśmy domki na drzewie gdzie popadnie. Na jednym z nich, zrobionym na bagnach, wpadłem na kiepski pomysł - należało chwycić się gałęzi nad głową i stopniowo przesuwać się w stronę jej końca, tak żeby w końcu opuścić domek. Kto zawiśnie najdalej, wygrywa.
Wisiałem już naprawdę daleko i zafascynowało mnie, że ta gałąź jest tak wytrzymała. Zacząłem się na niej huśtać, żeby pokazać kolegom, że nic im nie grozi. Wtedy gałąź pękła. 4 metry, które dzieliły mnie od ziemi, przebyłem dość szybko, lądując w śmierdzącej wodzie. Przez jakieś pół minuty nie mogłem złapać oddechu; kolegom zdążyłem powiedzieć tylko, że chyba umieram. Dziwne że tylko ja się w to bawiłem, ale to chyba znaczy, że wygrałem?

Bieszczady, lato, stary PGR. Wykorzystywaliśmy elementy miejscowej architektury do zabawy. Stare stajnie świetnie służyły za bazy/schrony itp. Pamiętam, że o jednej z nich chodziła plotka, że były tam przeprowadzane eksperymenty na zwierzętach. Kiedyś w nocy ruszyliśmy z siostrą i jej koleżankami na wyprawę badawczą. Kiedy dziewczyny weszły do środka udałem, że muszę zawiązać buta, a kiedy doszły do połowy budynku, zamknąłem drzwi i zablokowałem je kamieniem wielkości melona. Dziewczyny z piskiem rzuciły się do drzwi, ale to co zrobiły przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Potraktowały drzwi z buta, z rozpędu. Niestety stałem zaraz za nimi.. W efekcie padłem na ziemię powalony impetem. Wstałem i stwierdziłem, że mam zeza. Wszystko widziałem podwójnie przez jakieś 15 minut. Do mamy iść nie mogłem, bo za takie zabawy po nocy dostałbym jeszcze opierdziel, więc w samotności rozważałem jak to będzie do końca życia widzieć podwójnie...

by kajtom @

* * * * *

"Czarownica"

Wymyślona w czasach podstawówki "czarownica" była modyfikacją berka. Otóż jedna osoba wybierana była na czarownicę, reszta chętnych do zabawy stanowiła jej ofiary. Ofiary uciekały przed czarownicą, chowały się pod ławkami (bawiliśmy się w to w sali lekcyjnej), wskakiwały na parapet, etc... Gdy jednak czarownica kogoś złapała, jej ofiara była zmuszona wczołgać się pod drewniany stojak, stojący w kącie sali i jeść tam wyimaginowany groch z kapustą. Ponieważ pomiędzy dwoma nogami stojaka było niewiele miejsca, a w "czarownicę" często bawiła się niemal cała klasa, po pewnym czasie ofiary były upychane coraz dalej i dalej w wolny kąt. Czarownica czasami wyciągała kogoś ze swojej kryjówki i mianowała pomocnikiem, na to jednak miały szansę tylko osoby siedzące pod stojakiem. Ci stłamszeni w kącie nie mieli innego wyboru, jak siedzieć uwięzionymi pomiędzy szafkami a grupą głupiutkich dzieci i ścianą. Zabawa skończyła się, gdy jedna z osób zaklinowała się jakimś cudem w tym ciasnym kącie, a wychowawczyni zabroniła zabawy w "czarownicę". Długo mieliśmy do niej o to żal...

"Podcinanie"
Zabawa dosyć prosta. Na ogół byliśmy zgraną klasą, ale zdarzały się kłótnie między dziewczynami i chłopakami. Nie mogłyśmy z nimi konkurować siłą, więc postanowiłyśmy być sprytniejsze. Czasami ukrywałyśmy się w różnych zakamarkach i kątach korytarza. Zanim biegnący z szybkością błyskawicy kolega zdążył się spostrzec, leżał jak długi, podcięty nogą przez jedną z dziewczyn. Skończyło się, gdy oni zaczęli robić to samo nam.

"Chore dzieci"
Również z podstawówki. Chętne do zabawy osoby dzieliły się na dwie drużyny. Jedna grupa stanowiła tzw. "chore dzieci"- udawali oni ludzi ogarniętych gorączką lub chorobą psychiczną, obijali się po ścianach, kładli na podłodze, wykrzykiwali "Widzę tu wielkie słonie! Czemu mam siano na głowie?! Aaaaa, boję się, gorąco mi! A teraz mi zimno!". Druga grupa starała się wybić tamtym ich chorobę z głowy słowami "Ty debilu/ Ty głupku/ Ty bezmózgu - jesteś zdrowy!". Jaki w tym był sens, do dziś nie wiem...

"Okienko"
W szkolnej łazience, w jednej z kabin nie było szyby, tylko pusty otwór. Wytypowana osoba wchodziła do tej kabiny, stawała na sedesie, wyglądała przez "okienko" i robiła wszystko, by rozśmieszyć resztę, czyli widzów. Głupie miny, kawały, udawanie, że wpadło się do sedesu - wszystkie chwyty dozwolone. Widz, który pierwszy zaczął się śmiać wymieniał się z osobą, która rozśmieszała i tak wkoło, aż do dnia, gdy wstawiono brakującą szybę...

by czarownica7 @
 
 A czy Ty także masz takie wspomnienia z dziwnych zabaw? Podziel się tą wiadomością ze mną. Kliknij w ten link, a w temacie wpisz Najgłupsza zabawa. Znaczek @ za nickiem oznacza osobę, która nie posiada konta w serwisie Joe Monster.