Nie zastanawiał was w ogóle fenomem tego, skąd to jest i dlaczego jest tak popularne w popkulturze, głównie w grach?

Charakterystyka ludzkiego umysłu? Jeżeli coś jest dobre, a coś złe, to chyba potrzebujemy czegoś neutralnego?

Limbo pochodzi ze średniowiecznego dylematu teologicznego mającego rozstrzygnąć, czy dziecko, które zmarło przed otrzymaniem chrztu idzie do nieba czy do piekła, czy też pozostaje w czyścu.
Ówcześni teolodzy doszli do wniosku, że poza niebem, piekłem i czyścem musi istnieć jeszcze miejsce pośrednie - nie będące potępieniem, ale również nie będące zbawieniem. I tak powstała idea limbo - miejsca na styku nieba i piekła.
W późniejszej literaturze rozszerzono tę ideę wpisując ją w inną - teorię kręgów niebieskiej i piekielnej hierarchii. Limbo w tej teorii stało się punktem zero - stykiem pomiędzy nimi.

Nie powinnam pisać, bo nie jestem dziś w formie, ale limbo wydaje się bardzo bliskie współczesnemu człowiekowi, który z jednej strony pragnie pozostać przyzwoity, a drugiej strony bardzo nie chce zostrać "ostatnim naiwnym". Lekkie wychylenie w którąkolwiek stronę popycha nas do nieba/piekła.

Piszę to z pełną świadomością, iż bardzo chciałabym w stanie takiej neutralności pozostać, ale zawsze będzie to dla mnie nieosiągalne. Za bardzo naiwna i za bardzo grzeszna. Sinusoida zamiast limbo.
Podobno limbo ma mieć dużo wspólnego z nirwaną - ale nie rozumiem, jak to jest możliwe. Ktoś wie i umie wytłumaczyć prosto?

Że tak podczepię się pod :sniemca, nierzadko w fantastyce - tej, która traktuje niebo i piekło nie jako zaświaty, lecz inne... "plany" świata rzeczywistego, ziemia de facto jest limbo.

Limbo, jako miejsce na granicy świata anielskiego i demonicznego, zazwyczaj jest miejscem dla wyrzutków. Byty, które nie klasyfikują się ani do jasnych, ani do ciemnych; bądź też jasnych i ciemnych niskiej klasy. Także tych, którzy nie potrafią znaleźć swojego miejsca na dole bądź na górze, albo nie potrafią się określić, którą stronę wybrać (bądź wolą być "neutralni"). Stąd też doskonale stanowi pewną alegorię ziemi, jako miejsce zamieszkiwane przez istoty niedoskonałe, istoty zagubione.

Limbo w pewien sposób wybiela świat rzeczywisty, pokazując, że nawet byty doskonalsze od ludzi nie mają doskonałego świata, że nawet tam istnieje "szare" miejsce.

Choć z drugiej strony, może to też być krytyka i wyraz braku wiary. Braku wiary w to, że jakakolwiek istota, która myśli i czuje - nawet, jeśli doskonalsza od człowieka - jest w stanie stworzyć świat idealny. W tym wypadku, limbo będzie symbolem porażki aniołów i demonów. Bądź kolejnym przykładem na to, że problemy najlepiej zamieść pod dywan - tzn. wywalić do limbo, to już nie nasza działka i nie nasz problem.

:supervegeta emmmm...no nie do końca mogę zgodzić się z postawą, że Ziemia jest Limbo. Z prostego powodu. Na Ziemi masz zarówno tych, Dobrych, jak i tych Nie Do Końca Dobrych, jak i Zepsutych Ale Nie Do Końca Złych, jak i Złych do Szpiku Kości...

Tym samym Ziemia nie może być punktem zerowym

, a czy dzielenie ludzi na dobrych i złych, nie zależy tylko od punktu widzenia? Ludzie według nas ekstremalnie dobrzy/źli mogą byc ledwie odcieniami szarości w porównaniu do istot ze światów demonicznych, czy anielskich. Nawet osoba według nas zła do szpiku kości, może byc ledwie wychylona w stronę ''ciemnosci'' w porównaniu do tych z demonicznych światów Ziemia może byc w takim razie neutralna.

Jednakże w tym wypadku, nie zgadzałoby się to z teologiczno biblijnym umiejscowieniem Ziemi, jako miejsca poddanego Człowiekowi, w którym żyje by służyć Bogu i czekać wiecznej chwały.

Dobro definiuje się przez zło i odwrotnie, jedno nie może istnieć bez drugiego. idealna równowaga między tymi siłami prowadzi do stagnacji, idealnej harmonii czyli czymś na wzór nirvany. Limbo jest to miejsce gdzie żadna z tych sił nie przeważa. Jest to duże uproszczenie ale w pewnych kontekstach pozwala postawić między nirvaną i limbo znak równości.

Myślę, że limbo może być odbierane jako pewnego rodzaju odpoczynek.
Żyjemy w dobie przesytu. Informacja, przemoc, technologia, obraz, dźwięk, oczekiwania, bodźce - wszystko to jest wyolbrzymione, skrajne, przytłaczające i męczące.
I już niezbyt kusi piekielne zło, a dobro i wieczne szczęście nie wydają się wcale takie piękne i radosne.
W "Mistrzu i Malgorzacie" Bułhakova Jeszua zwraca się do Wolanda, mówiąc o zmęczonym życiem Mistrzu: "On nie zasłużył na światłość, on zasłużył na spokój", po czym Woland prowadzi Mistrza i Małgorzatę do miejsca, które nie będąc ani piekłem, ani rajem, może być uważane za limbo.
Szkoda tylko, że dziś zmęczeni życiem są nastolatki, młode osoby, ba! czasem nawet dzieci. A limbo tak atrakcyjne w swojej neutralności. Bo szukanie światłości jest zbyt fatygujące. Szukanie oryginalnej ciemności również.

a jak to się ma do tego, że bóg stworzył człowieka, dał mu wolną wolę? Skoro tak, to czemu nie dał takiemu dziecku żadnej szansy - bo kwestia, czy zostało ochrzczone czy nie, nie zależy od niego.

:subaryta stąd właśnie zrezygnowano z teorii Limbo po Soborze Watykańskim II. Wcześniejsze ustalenia zostały zastąpione nauką o "niepoznawalnym miłosierdziu Bożym".

czyli pójście na łatwiznę i cofnięcie się do średniowiecza - bóg ma swoje plany i nie nam, maluczkim, oceniać ich słuszność. Jeżeli nie możemy czegoś wyjaśnić/zrozumieć to najlepiej po prostu przyjąć, że bóg wie lepiej. Dlatego tak trudno było różnym Galileuszom i Giordanom Brunom Chociaż z drugiej strony, Blaise Pascal uważał się za osobę wierzącą.

Mnie jeszcze w latach 80-tych o limbie prawił ksiądz, kiedy jako nastolatka wykłócałam się o niewinne duszyczki nienarodzonych dzieci. Najwyraźniej wyglądałam na tyle tępo, by nie doświadczyć kontaktu z "niepoznawalnym miłosierdziem bozym", ba! nawet o nim nie wiedzieć.
Mogę przyjąć do wiadomości, że należy uwierzyć. Nie mogę przyjąć do wiadomości, że należy uwierzyć w niesprawiedliwość.
Przepraszam za mały narzek.

Chciałabym dodać, że bardzo niebezpieczne może okazać się uważanie ziemi jako limba.
Poniewaz limbo same w sobie jest granicą między dobrem a złem, więc idąc za definicją: to wszystko, co w obrębie tej granicy pozostaje, staje się przez samą w nim obecność neutralne. I w ten sposób, jakiekolwiek zachowanie na ziemi, czy pozytywne, czy ekstremalnie negatywne, może być traktowane jako nieszkodliwe, bo pozostające w "szarej strefie".

Osobiście uważam, że definicja limba została stworzona, by ograniczyć definicję Stwórcy. Ale to już jest moja dygresja, mocno odbiegająca od tematu dyskusji.