Pojawił się nowy serial od Amazon i zabrałem się za to z nadzieją na coś dobrego, co zapadnie na długo w pamięć. Serial powstał na bazie ilustracji szwedzkiego artysty Simona Stålenhag. Jest to coś co można nazwa retro-futuryzmem. Akcja serialu dzieje się w alternatywnej rzeczywistości, gdzie druga wojna światowa spowodowała szybszy rozwój badań nad atomem i technologią. Mamy więc roboty, gadżety, świetne protezy kończyn itd. a to dopiero (jeśli się nie mylę) lata 80te. Dodatkowo nie jest to świat dystopijny, jaki to często pokazywany jest w alternatywnych rzeczywistościach, ale normalny (bo też nie utopia), gdzie ludzie po prostu sobie żyją z dnia na dzień. Miejscem akcji jest małe miasteczko, którego największym pracodawcą jest instytut zajmującym się badaniem czegoś, co nazywa się Loop. Jest to urządzenie, które nie wiadomo po co jest i do czego służy i generalnie pozwala uczynić niemożliwe możliwym czy jakoś tak Generalnie wszyscy chcą tam pracować. Loop został przeniesiony do podziemi miasteczka.

Pierwsze co na myśl mi przyszło, gdy zaczynałem oglądać ten serial, to że może być to coś w stylu Eureka. Nic bardziej mylnego. Tutaj niestety moje zachwyty się kończą. Każdy epizod trwa jakieś 50 minut, a dłuży się jak 150. Tak ślimaczego tempa nie widziałem dawno. Każdy epizod jest po prostu usypiający, nudny do bólu i o ile zawsze jest jakieś zjawisko, wokół którego fabuła się kręci, to przez większość czasu zwyczajnie nic się nie dzieje. Wydaje mi się też, że twórcy nie bardzo wiedzieli jak rozwinąć twórczość Stålenhaga. To co mogli wykorzystać - warstwę wizualną - to zrobili genialnie. Zdjęcia wyglądają niesamowicie, praca kamery, oświetlenie - to jest jedno z najpiękniejszych dzieł współczesnej kinematografii pod tym względem. Tylko że to za mało. Braków fabularnych, czy nawet braku jakiejkolwiek konkluzji całego sezonu nic niestety nie obroni. Jedyne pytanie jakie sobie zadałem po ostatnim epizodzie było "po co ja to obejrzałem?". Wydaje mi się, że twórcy chcieli stworzyć coś na kształt antologii sci-fi jednocześnie powiązanej czymś fabularnie, ale brakuje czegokolwiek, co spaja epizody i powoduje, że chcemy wiedzieć co będzie dalej. Epizody jako zamknęta całość nie sprawdzają się, bo w większości są o niczym. Do tej pory nie wiem, o czym jest ten serial i jaki jest jego cel.

Dobre natomiast jest to, że jeśli ktoś cierpi na bezsenność, to jest to niezły lek (sam postanowiłem uciąć sobie drzemkę w połowie jednego z epizodów ). Poza tym zdarzyło mi się kilka razy przewinąć do przodu, aż tak nudno było

Krótko - takie se artsy-fartsy o niczym, szkoda czasu.

Czyli - jeśli oglądać, to na przyspieszeniu

Miałam podobne odczucia i nadzieje też, z tym że ja odpuściłam po pierwszym odcinku.

Normalnie jakby komuś chciało się rozwinąć mój komentarz z filmwebu

"Ładne to jest, ale powolna narracja trochę nuży. Na przestrzeni sezonu z kolejnych odcinków układamy sobie obraz świata, ale ostatecznie nie wiadomo po co."

:miss_cappuccino pierwszy moim zdaniem był najlepszy i oglądałem dalej w nadzei, że coś się rozwinie. Niestety nie doczekałem się niczego lepszego.

w sumie to zabieralem sie za ten tv show, bo w sumie to mieszkam w miejscowosci gdzie go krecili (Morden, Manitoba, Kanada - pewnie inne miejscowosci tez tam byly).

Moze dam mu szanse, bo zawsze troche inaczej sie oglada filmy czy seriale z miejsc gdzie juz sie bylo.

ps. miasteczko bardzo sie zmienilo jak krecili ten serial. Troche budynkow odnowili a czasem nawet zmieniali ruch uliczny.

Jak filmy Malicka

Widzę, że wszyscy oczekiwali dynamicznego sci-fi z laserami, pościgami i ciul wie czym jeszcze.

A moim zdaniem, wyszedł świetnie rozpisany, mądry serial o przemijaniu i konsekwencjach podejmowanych decyzji.

Jednakowoż, widzę, że jestem w mniejszości, której się podobał.

:arabek
Witaj w mniejszości.

Gdyby tylko skrócić odcinki o 15 minut, serial byłby lepszy, bo niepotrzebnie się tak dłużył. Gdyby wyrzucić odcinki o czarnym pedale i o facecie pilnującym domu z robotem, serial byłby lepszy. I gdyby dokupić coś lepszego, niż syntezator Casio, facetowi od muzyki, serial też byłby lepszy.

Ale ogólnie klimatyczny i coś w sobie miał. 5/10

:arabek Chyba nikt, kto obejrzał trailer nie spodziewał się "dynamicznego sci-fi z laserami, pościgami". Wręcz przeciwnie
Ja miałam nadzieję na coś przyjemnego i niespiesznego. No i było niespieszne i to mi szczególnie nie przeszkadzało, bo oglądałam już z totalnym zaangażowaniem dużo powolniejsze seriale/filmy, ale to było zwyczajnie nudne. Bohaterowie nieracjonalni i niestety nie polubiłam ich. Do tego spodziewałam się czegoś przynajmniej neutralnego w nastroju [chociaż liczyłam na coś optymistycznego], a tu klimat był totalnie dołujący. Fabuła bez konkluzji i zamknięcia. Przerost formy nad treścią - czasem to bywa spoko, ale tu było za bardzo, głównie forma, ciut treści.
A w ogóle to zazdroszczę Ci, że Ci się podobał , bo strasznie coś chciałam obejrzeć sci-fi albo fantasy, a ostatnio straszna posucha w nowościach. To co było już przebrałam i albo chłam, albo obejrzałam.

:another 5/10? I mówisz, że serial Ci się podobał? Ja tak oceniam produkcje, które mi się mocno przeciętnie podobały i oscylowały w okolicy średniej z tendencją spadkową w stronę "NIE" Zabawnie mylące te systemy ocen

6,5/10 - a jakby wyjąć te elementa o których napisał :another - nie miałbym się do czego przyczepić i dałbym mocną 8/10 (długość odcinków zupełnie mi nie przeszkadzała).

"Bohaterowie nieracjonalni i niestety nie polubiłam ich" <- chciałbym zobaczyć jak bardzo racjonalnie się zachowałabyś w tak nieracjonalnych sytuacjach z którymi oni mieli do czynienia. No ale ok, można przyznać, że z punktu widzenia widza są nieracjonalni. Jednakowoż - nie mogę powiedzieć, że nie byli sympatyczni.

Co do klimatu - znając wcześniej prace autora ilustracji na podstawie których powstał serial, nie spodziewałem się niczego optymistycznego.

"Fabuła bez konkluzji i zamknięcia" - serio? Chyba inny serial oglądaliśmy.

"Przerost formy nad treścią - czasem to bywa spoko, ale tu było za bardzo, głównie forma, ciut treści." <- Altered Carbon to przerost formy nad treścią. Tutaj było w sam raz.

:miss_cappuccino

Ja taką mam skalę ocen, że 5 to już trochę pozytywna ocena
Między 5 a 8 są filmy, które oceniam OK, od 4 w dół byle co.
9 to coś kapitalnego, a 10 jest zarezerwowane dla wybitnych.

I dlatego - jak kurz w robocie opadnie, biorę 3 tygodnie urlopu, wysyłam żonę do teściów, aktywuję okres próbny Amazona i oglądam całego Expanse'a.

"Bohaterowie nieracjonalni" - odcinek pierwszy, znika matka dziecka. Dziecko snuje się po okolicy zamiast iść po pomoc. To jest nieracjonalne.
"znając wcześniej prace autora ilustracji na podstawie których powstał serial, nie spodziewałem się niczego optymistycznego" to, że rysunki Stålenhaga są nostalgiczne nie znaczy, że nie można w takim świecie osadzić pogodnej fabuły To tylko tło, a reżyser mógł z tym zrobić co chciał. W sumie rozczarowało mnie to, bo poszli w najbardziej oczywistym kierunku.


:another no właśnie - ja też daję temu serialowi 5-6 punkcików na 10 Tylko u mnie to znaczy coś innego

"to, że rysunki Stålenhaga są nostalgiczne nie znaczy, że nie można w takim świecie osadzić pogodnej fabuły" - idź zatańcz makarenę na grobie kaczyńskich na wawelu. to że to groby/wawel, nie znaczy, że nie można na nich tańczyć

:arabek no i tu się mylisz, bo Stålenhag widzi swoje prace nieco inaczej i w bardziej optymistycznym świetle:

"Stålenhag wrote his most famous book, Tales from the Loop, because fans were sending him stories they’d set in his paintings. He was appalled. “I was like, ‘This won’t do! You have to know [it] exactly as it happened to me.’ They were too far out, too dystopian,” he says. “The difference between dystopia and futurism, for me, is that there is hot chocolate waiting for you at home in my world.”"

Natomiast serial jest niesamowicie depresyjny, co chyba odbiega od wizji samego autora ilustracji.

:arabek dziwne porównanie Ale w sumie tu bym się też nie zgodziła. Zatańczyć by można było, bo czemu nie, ale czy to byłoby rozsądne? I w jakim celu? Chociaż na pewno znalazłby się jakiś chętny performer, który by coś takiego przeprowadził, gdyby tylko na to wpadł. Poza tym są kultury gdzie taniec na pogrzebie nie jest niczym dziwnym. Żeby daleko nie szukać, bo to na czasie:
youtube.com/watch?v=W5FR7AaBvOA

https://youtu.be/W5FR7AaBvOA

:salival Ale ja przecie nie twierdzę, że historia przedstawiona jest dystopijna, tylko refleksyjna, melancholijna. Niczym to nie przeszkadza być jej wpisanej w futuryzm do którego Stålenhag nawiązuje.

:arabek jeszcze tak na temat Stålenhaga ta seria jego grafik jest absolutnie cudowna:
https://www.redbubble.com/people/simonstalenhag/shop?artistUserName=simonstalenhag&collections=369626&iaCode=all-departments&sortOrder=relevant

Zobacz np. ten:


Nostalgia, ale z kolorem, humorem i nadzieją

:pyth0n Jak wciągnie, to pamiętaj. Obejrzysz 4 sezony w tydzień

:sibo36 Początek znam z czasów, kiedy był na Netfliksie. Potem zabrali swoje klocki... Wiem, że wciągnie i wiem, że będę w stanie obejrzeć sezon dziennie

Widzę, że najpierw zrobili z tego grę RPG, którą nawet wydają po polsku, a teraz jeszcze serial?

A wracając do głównego wątku, popatrzyłem sobie na forum filmwebu o tym serialu.

Wiele wypowiedzi tam porównywało TftL do Pozostawionych (Leftovers).

Nie znałem tego, więc obejrzałem trochę.
Po 4 odcinku Pozostawionych, dałem sobie spokój, bo to zupełnie inne kino i nie widzę żadnych analogii. Poza tym nie wciągnął mnie.

A co wy na to? Widzieliście Pozostawionych i Tales from the Loop? Przemęczyć się jeszcze chwilę z Pozostawionymi i poczekać aż zaskoczy? Czy nie warto?
Tyle pytań, ufff...

Ej mam zajebisty pomysł, zajebisty świat, a teraz wypełnimy to fabułą. Dla mnie zmarnowany potencjał i granie na emocjach. A wystarczyło podać to z sensem.