O mojej Babci /przez duże B/ zaczęłam - nigdy nie dokończyłam.

Co sekundę rodzi się na świecie jakaś dusza ludzka. Zapala się nowe
światełko. Może zapłonie blaskiem niezwykle pięknym. Nowa istota
wita ziemię. Być może to geniusz, być może morderca, a może posłaniec piękna staje się ciałem i krwią. Człowieka nie można powtórzyć.Czy ludzie radują się, kiedy zapala sie nowe światełko się?
Czy stają wokół kołyski noworodka, pytając - co nowego przynosi
światu?
Częstokroć jest natrętnym, nieproszonym gościem, który ukradkiem
wchodzi w świat poza plecami ludzi szanowanych, nic nie podejrzewając; jest intruzem przedzierającym się przez dziewięciomiesięczny czyściec. - Boże miej go w swej pieczy, jeśli
przybysz ma przy tym papiery nie w porządku!
Maleństwo Anny przedarło się na świat. Oto, czerwone i pomarszczone, znalazło się na szerokim świecie. A teraz miało wzruszyć serca ludzkie...
Społeczeństwo chłopskie załatwiło się z przybyszem krótko i beceremonialnie. Tak jak z pasożytem. Każdy noworodek jest to nowa cyfra w pozycji, ale towarzyszyć jej powinien ślub i założenie domu, do czego w swoim czasie powinno się dodać kołyskę i wózek dziecięcy. Ale poważna część tej pozycji przepada, gdy noworodek, jak dajmy na to córeczka mojej prababci, jest taka głupia, że pozwala sobie przyjść na świat Boży poza kręgiem małżeństwa....

Całkiem zgrabne. Mógłbym przyczepić się do paru zdań, ale się nie przyczepię.

Przyczepię się tylko do tytułu. Gdybyś dokończyła opowiadanie i wrzuciła pełną wersję, zapewne byłby świetny, bo zwięźle nawiązywałby do wstępu i zawiązania akcji. W chwili obecnej to, do czego nawiązuje, jest puentą. Zupełnie jakby zatytułować kryminał "Stróż-morderca". To trochę rozczarowujące.

Dziękuję za to, że poświęciłeś swój czas na ocenę mojego króciutkiego fragmentu. Cenię sobie każde Twoje słowo.

Gwoli wyjaśnienia: to nie miał być tytuł opowiadania, jeszcze nie zastanawiałam się nad tym, zaczęłam tylko pisać. Z pewnych powodów, o których nie wspomnę, przerwałam. To był tylko tytuł
wrzutu na JM, który wpadł mi w ostatniej chwili przed wrzuceniem.

Poza kręgiem małżeństwa, to słowa mojej Babci, która była analfabetką. Gdy zapytałam Jej dlaczego nie nauczyła się pisać, ani czytać odpowiedziała: "bo urodziłam się poza kręgiem małżeństwa". Mimo bardzo traumatycznego dzieciństwa i całego życia do końca pozostała człowiekiem szlachetnym, pełnym optymizmu. Ciekawostka o Niej: nie potrafiła "normalnie" mówić, tylko tzw. rymowankami. Była dla mnie, pod każdym względem,
wzorem do naśladowania. To miała być powieść o Niej, dla Niej na 90-te urodziny /nie zdążyłam/.