- Amen - rozległo się na jednej z sal Akademii Inkwizytorskiej.
Modlitwa z samego rana to nie jest to moje ulubione zajęcie dnia, ale co poradzić. Sądzę, jak i większość moich kolegów, że Boga można chwalić na wiele innych przyjemniejszych sposobów.
- Nad czym tak dumasz Vegard - zawołał głos za moimi plecami. Wiedziałem, że ten głos nic dobrego nie wróży.
- Nad tym jak wspaniały świat pozostawił dla nas Pan Jezus Chrystus ,mistrzu Ingwarze.
- Taak - przeciągnął ziewając - piękny jest, ale niestety splugawiony czarami i herezją. Smuci mnie to bardzo.
Jak wszystkich innych, którzy tymi czarami i herezją się nie zajmują. No przynajmniej wtedy, gdy inkwizytorzy zawitają do miasta.
- Przykro mi, że zawracam ci głowę z samego rana. Ba! Jeszcze przed śniadaniem, ale mam dla ciebie zadanie, które powiedzmy, jest delikatne.
Delikatne to znaczy takie, które jest cholernie trudne, niebezpieczne, ale nie chce go przyjąć żaden inkwizytor, bo oczywiście robimy to w ramach wolontariatu.
- W miasteczku Darmstadt czeka na mnie przesyłka, którą ty musisz mi dostarczyć w nienaruszonym stanie. Nie interesuj się czym jest. Po prostu postaraj się nie zginąć a przede wszystkim nie strać przesyłki. Jeżeli ją stracisz to już możesz nie wracać do Akademii.
Tak jak myślałem. Jeżeli zginę lub zawiodę różnicy nie będzie. Taki sam los. Wspominałem, że inkwizytorskie tortury są bardzo malownicze?
- Mistrzu czy dostanę jakieś uposażenie na drogę? - nie liczyłem na wiele, ale za coś przecież trzeba żyć.
- 5 dukatów na podróż. Chodź ze mną. Odliczę ci je.
Pięć dukatów to jakiś żart. Jak zawsze będę musiał dołożyć ze swoich. Narażam życie, karierę i to jeszcze za własne pieniądze! Miłosierna i pełna miłości jest ta nasza Akademia. No cóż, przynajmniej warunki są nie najgorsze.
*
Pisać dalej ?
Modlitwa z samego rana to nie jest to moje ulubione zajęcie dnia, ale co poradzić. Sądzę, jak i większość moich kolegów, że Boga można chwalić na wiele innych przyjemniejszych sposobów.
- Nad czym tak dumasz Vegard - zawołał głos za moimi plecami. Wiedziałem, że ten głos nic dobrego nie wróży.
- Nad tym jak wspaniały świat pozostawił dla nas Pan Jezus Chrystus ,mistrzu Ingwarze.
- Taak - przeciągnął ziewając - piękny jest, ale niestety splugawiony czarami i herezją. Smuci mnie to bardzo.
Jak wszystkich innych, którzy tymi czarami i herezją się nie zajmują. No przynajmniej wtedy, gdy inkwizytorzy zawitają do miasta.
- Przykro mi, że zawracam ci głowę z samego rana. Ba! Jeszcze przed śniadaniem, ale mam dla ciebie zadanie, które powiedzmy, jest delikatne.
Delikatne to znaczy takie, które jest cholernie trudne, niebezpieczne, ale nie chce go przyjąć żaden inkwizytor, bo oczywiście robimy to w ramach wolontariatu.
- W miasteczku Darmstadt czeka na mnie przesyłka, którą ty musisz mi dostarczyć w nienaruszonym stanie. Nie interesuj się czym jest. Po prostu postaraj się nie zginąć a przede wszystkim nie strać przesyłki. Jeżeli ją stracisz to już możesz nie wracać do Akademii.
Tak jak myślałem. Jeżeli zginę lub zawiodę różnicy nie będzie. Taki sam los. Wspominałem, że inkwizytorskie tortury są bardzo malownicze?
- Mistrzu czy dostanę jakieś uposażenie na drogę? - nie liczyłem na wiele, ale za coś przecież trzeba żyć.
- 5 dukatów na podróż. Chodź ze mną. Odliczę ci je.
Pięć dukatów to jakiś żart. Jak zawsze będę musiał dołożyć ze swoich. Narażam życie, karierę i to jeszcze za własne pieniądze! Miłosierna i pełna miłości jest ta nasza Akademia. No cóż, przynajmniej warunki są nie najgorsze.
*
Pisać dalej ?
--
