Nie cieszą już tak
plastikowe konfetti
rozsypane na imprezie
jak strzaskana butelka.
I wydumany uśmiech
na kolorowej fotografii
zrobionej aparatem
bez cienia prawdy.
I ciężkostrawny tort
kupiony w piekarni,
która splajtowała
dekadę temu.
Teraz wyzwanie
to wstać rano z łóżka
by ponieść ciężar
kolejnego dnia.
Przełykane w trakcie
biegu do swych zajęć
pigułki i wstyd,
żal i tęsknota.
Pojawiają się nowe
urojenia, wspomnienia
przekształcone
na szczęśliwe chwile.
Ostatnie co widzą
oczy przed snem
to przy łóżku twarze
w srebrnej ramie.
Fotografia czarno-biała
obcych ludzi
kupiona lata temu
na garażowej wyprzedaży.

@Persoona

Bliskie to mi jest i pięknie napisane


Czarno-białe fotografie
budzą nostalgię,
często depresję
choć są piękne i ciekawe.
Żal za upływem czasu,
gdy było miło
jest zrozumiały
i szkoda, że to minęło.
Czasu nie cofniemy
i dobrze o tym wiemy
dlatego ten smutek,
że pozostały tylko
czarno-białe fotografie.

Trudno, trzeba z tym żyć
teraz, jutro i cieszyć się,
że nikt jeszcze nie patrzy
na nasze takie fotografie
i nie roni po nas łez.

niezawodna pamięć