A-wing to rebeliancki myśliwiec kosmiczny zaprojektowany przez generała Dodonnę i Walexa Blissexa. Prototyp skonstruowano krótko po bitwie o Yavin, mając na uwadze obserwacje poczynione podczas ataku na pierwszą Gwiazdę Śmierci. Dostrzeżono wówczas, iż flocie rebelianckiej brakowało jednostki, której głównym atutem byłaby szybkość. Wkrótce A-wing stał się nieoceniony jako jednostka przechwytująca i zwiadowcza. A-wing to niewielki myśliwiec o kadłubie w kształcie klina, wyposażony w prototypowe silniki o ogromnej mocy, pozwalające na osiągnięcie maksymalnej prędkości w przestrzeni rzędu 12 jednostek. Dodatkowo zamontowano silniki manewrowe oraz system sterowania wektorem ciągu na obu głównych silnikach. Czyniło to myśliwiec szybszym i zwrotniejszym od wszystkich produkowanych wówczas maszyn rodziny TIE. Podczas lotu w atmosferze do sterowania używano dodatkowo ruchomych elementów stateczników pionowych. Wartość osłon A-winga nieznacznie odbiegała od osłon montowanych w X-wingach. Kadłub był jednak niemal całkowicie pozbawiony opancerzenia, co zwiększało prędkość i zwrotność, ale jednocześnie narażało pilota na ogromne niebezpieczeństwo w przypadku przeładowania pola ochronnego. To ostatnie kończyło się najczęściej zniszczeniem maszyny od jednego celnego strzału. Uzbrojenie A-winga stanowiły 2 działka laserowe oraz dwie wyrzutnie pocisków. Unikatową cechą myśliwca była możliwość uniesienia lub opuszczenia działek laserowych maksymalnie o 60 stopni. Niektóre jednostki zmodyfikowano tak, że ich działka mogły obracać się o 360 stopni, co pozwalało na skuteczny ostrzał ścigających. Było to ważne, ponieważ A-wing najczęściej był stosowany w szybkich rajdach na wrogie instalacje oraz w misjach zwiadowczych. Ta dodatkowa modyfikacja umożliwiała ostrzał wroga i jednoczesną ucieczkę bez angażowania się w walkę kołową. Myśliwiec został także wyposażony w zestaw zakłócający odczyty sensorów i łączność. Miało to na celu zwiększenie szans na ucieczkę z pola walki po dokonaniu rekonesansu lub punktowego uderzenia. A-wing był drogą (175 tysięcy kredytów za nowy egzemplarz) i trudną w utrzymaniu maszyną; wymagał poświęcenia dużych ilości czasu na przeglądy i wyszukiwanie usterek. Ponadto, nie posiadał możliwości współpracy z droidem astronawigacyjnym, co nie pozwalało na naprawy w czasie lotu, oraz utrudniało skoki w nadprzestrzeń (kalibracja urządzeń była konieczna już po kilku skokach). Najsłynniejszą eskadrą latająca na A-Wingach była grupa Pasha Crackena.