Oparte na prawdziwych wydarzeniach: jakie historie stały się podstawą słynnych thrillerów

„The Lost”

Film „The Lost” opowiada historię charyzmatycznego psychopaty o imieniu Ray Pye. Pewnego dnia, podczas nocnej wędrówki z przyjaciółmi, 20-latek postanawia zabić dwie dziewczyny z pobliskiego kempingu i przekonuje swoich towarzyszy, by pomogli mu zatrzeć ślady.


Pierwowzorem tego ekranowego bohatera był niejaki Charles Howard „Smitty” Schmid Jr., 22-letni mieszkaniec Arizony, bogaty i bardzo popularny wśród płci przeciwnej, który w latach 60. zamordował trzy kobiety. W 1964 roku przyjaciele Schmidta, Mary French i John Saunders, przedstawili mu dziewczynę o imieniu Alleen Rowe. Przez chwilę dobrze się dogadują, ale potem Schmidt gwałci i bije uczennicę na śmierć, po czym zrzuca jej ciało z klifu i prosi przyjaciół o pomoc w pochowaniu zamordowanej kobiety.


Rok później sam Schmidt opowiedział o tym, co się stało, swojej nowej dziewczynie, Gretchen Fritz. W sierpniu 1965 facet postanowił zerwać z dziewczyną, która zagroziła, że pójdzie na policję. Schmidt zabił Gretchen i jej 13-letnią siostrę, a ich ciała pogrzebał na pustyni. Następnie szaleniec sam pokazał miejsca pochówku swojemu przyjacielowi, który opowiedział o wszystkim policji. W rezultacie Schmidt został skazany na dożywocie, ale w marcu 1970 roku został zabity w więzieniu.

„Nieznajomi”

Wiele osób sądzi, że wydarzenia opisane w filmie „Nieznajomi” są w jakiś sposób związane z morderstwami rodziny Mansonów.
Faktycznie, te historie są bardzo podobne: w filmie młoda para zostaje zamknięta w domu z grupą nieznajomych, którzy terroryzują ich na wszelkie możliwe sposoby i wyraźnie chcą ich zabić. Jak pamiętamy, członkowie „rodziny” również włamywali się do domów i zabijali wszystkich mieszkańców.


Jednak ten film był oparty na innej, nie mniej przerażającej zbrodni. W 1981 roku w Sierra Nevada w Kalifornii Sue Sharp odeszła od męża i wynajęła domek kempingowy, gdzie zamieszkała z piątką swych dzieci. 12 kwietnia w domu znaleziono ciała matki, jednego z dzieci i jego 17-letniego przyjaciela, okaleczone, skrępowane taśmą i drutami. Kto i dlaczego tak brutalnie rozprawił się z nastolatkami i Sue wciąż pozostaje zagadką.

„Laleczka Chucky”

Trudno w to uwierzyć, ale okazuje się, że lalka Chucky miała swój pierwowzór – nie mniej przerażającą lalkę Robert. Zabawka trafiła do 3-letniego Roberta Eugene'a Otto w 1903 roku. Chłopak nazwał ją swoim imieniem i od tego czasu w ogóle się z nią nie rozstawał. Rodzice Eugene'a twierdzili, że czasami słyszeli dwa głosy dochodzące z pokoju syna: jeden należący do niego, drugi do innego, nieznanego dziecka.


Kiedy Robert dorósł i założył własną rodzinę, lalka nadal z nim została. Siedziała w jego pokoju, a przechodzące obok dzieci przysięgały, że czasami widzą, jak zabawka odwraca głowę. W połowie lat 70. zmarł Otto i jego żona, a do tego domu wprowadziła się kolejna rodzina. Tak samo słyszeli głosy i widzieli, jak lalka się porusza. W 1994 roku Robert został przeniesiony do Key West Museum i umieszczony pod szklaną gablotą, gdzie można go oglądać do dziś.

„Przepowiednia”

W filmie „Przepowiednia” główny bohater reporter John Klein i jego żona uczestniczą w wypadku samochodowym. Mężczyzna wspomina, że przed zderzeniem widział tajemniczą istotę o dużych skrzydłach i czerwonych oczach, przypominającą nieco gigantyczną ćmę. Klein prowadzi własne śledztwo i dowiaduje się, że inne osoby widziały podobnego potwora. Jedyne, co ich łączy, to to, że każdemu przytrafiły się jakieś kłopoty.


W 1967 roku zawalił się Srebrny Most na rzece Ohio. Około piątej wieczorem most zawalił się wraz z znajdującymi się na nim samochodami. Tuż przed tragedią dziesiątki osób twierdziły, że widziały dziwne stworzenie z dużymi oczami i skrzydłami. Niektórzy wierzyli nawet, że gigantyczna ćma została wysłana „przez kogoś z góry”, aby ostrzec ich przed zbliżającą się katastrofą. Nawiasem mówiąc, po zawaleniu się mostu nikt już nie widział ćmy.

„Egzorcysta”

Egzorcysta opowiada historię 12-letniej dziewczynki o imieniu Regan, która zostaje opętana przez złego demona. Po obejrzeniu tego naprawdę przyprawiającego o dreszcze filmu bardzo trudno uwierzyć, że można go było nakręcić w oparciu o prawdziwe wydarzenia.

Autor powieści, na której oparty jest film, przyznał, że pierwowzorem był pewien chłopiec o imieniu Roland Doe lub Robbie Mannheim, który mieszkał w latach 40. wraz z rodziną w stanie Maryland. Początkowo chłopiec wyglądał tak samo jak inne dzieci, ale wkrótce jego rodzice zaczęli zauważać dziwne rzeczy – zdjęcia mogły losowo poruszać się wokół dziecka, a gdy w domu zapadała cisza, z pokoju dobiegały odgłosy drapania.


Wówczas zaproszono do domu dwóch księży katolickich z St. Louis, aby odprawili egzorcyzmy. Kiedy zaczęli to robić, chłopiec nagle przemówił po łacinie, a wysypka na jego skórze uformowała się w słowa i litery.

„Dziewczyna z sąsiedztwa”

Film „Dziewczyna z sąsiedztwa” opowiada historię dwóch sióstr, Meg i niepełnosprawnej Susan. Po śmierci matki dziewczynki zamieszkały u swojej ciotki, która okazała się szalona i wraz z synami zaczęła znęcać się nad nimi.


Prawdziwe wydarzenia, które stały się podstawą tego filmu, są jeszcze gorsze, niż te napisane przez scenarzystów. W 1965 roku w Indianapolis w stanie Indiana rodzice zostawili nastoletnią córkę Sylvię Likens i jej chorą na polio siostrę Jenny pod opieką Gertrudy Baniszewski, sami zaś wyjechali. Co tydzień przysyłali jej 20 dolarów za pracę, ale pewnego razu zapłata nie nadeszła. Baniszewski wpadła w furię i zaczęła znęcać się nad dziewczynkami, a w końcu skupiła swą złość na Sylvii – gasiła papierosy na jej ciele, obrażała, zamykała w piwnicy, biła, kopała i nie tylko... Później Gertrude namówiła swoje dzieci i ich przyjaciół do znęcania się nad dziewczyną. Sylvia Likens nie przeżyła tej „opieki”.


W październiku 1965 roku Sylvia Likens została znaleziona martwa. Z ciała dziewczyny można było „wyczytać”, że była głodzona i poddawana przemocy fizycznej i seksualnej. O morderstwo oskarżono Gertrudę Baniszewski, jej córkę, syna i kilka innych osób. Gertrude Baniszewski została skazana na karę śmierci (zamienioną później na dożywocie). Jej córka Paula również dostała karę dożywotniego więzienia. Resztę oprawców skazano na 20 lat więzienia.

„Wolf Creek”

W filmie „Wolf Creek” trójka turystów spotyka na swojej drodze bezwzględnego zabójcę Micka Taylora, który drwi ze swoich ofiar, zabija je i zdejmuje z nich skórę, pozostawiając ją jako trofeum.
Okazuje się, że i ta szalona historia wydarzyła się nie tylko na ekranie. Film „Wolf Creek” oparty jest na seryjnych morderstwach popełnianych przez psychopatę Ivana Milata. Mężczyzna polował na turystów na odludziu Australii i chociaż nie ściągał z nich skóry, robił z nimi nie mniej straszne rzeczy, wykorzystując swoje umiejętności myśliwskie.


Większość swych ofiar Milat albo zastrzelił, albo umierające pozostawiał na śmierć. Wiadomo, że co najmniej siedem osób zginęło z rąk mordercy. Milat został skazany na siedem wyroków dożywocia za każdą ofiarę z osobna.