Zatrzymane w kadrze CDXXXI - Obama z kieliszkiem wódki w Rosji

#1. Budowa metra w Sztokholmie, początek lat 50. XX wieku.

#2. Patrol przyzwoitości na plaży - pomiar strojów kąpielowych taśmą mierniczą na plaży Venice Beach, Los Angeles, Kalifornia, 1928 rok.

#3. 18-letni LeBron James z 50 Centem, 2003 rok.

#4. Senator stanu Illinois Barack Obama wznosi toast na lotnisku w Perm, Rosja, 2005 rok.

Senator Barack Obama z Illinois i Richard Lugar z Indiany, przewodniczący senackiej Komisji Spraw Zagranicznych, przebywali w Rosji w celu przeprowadzenia kontroli nad tym, jak przebiega realizacja inicjatywy mającej na celu zabezpieczenie i likwidację broni masowej zagłady oraz niektórej broni konwencjonalnej w krajach byłego ZSRR.
Przed wejściem na pokład samolotu zatrzymali się w recepcji na lotnisku w Perm, aby pożegnać się z gospodarzami. „Chciałbym wznieść kieliszek za przyjaźń między Rosją a Stanami Zjednoczonymi” – powiedział Lugar. Rosjanie z kolei życzyli swoim amerykańskim przyjaciołom bezpiecznego lotu, mówiąc: „Niech liczba startów równa się liczbie lądowań”...
...i przez ponad trzy godziny nie było ani startów, ani lądowań. Przynajmniej nie w przypadku biało-niebieskiego DC-9 z dużymi literami namalowanymi na boku „Stany Zjednoczone Ameryki”. Senatorowie i 12-osobowej delegacja Amerykanów, zostali zatrzymani w spokojnym, ale dyplomatycznie chaotycznym epizodzie.
To, co zaczęło się jako pozornie biurokratyczne nieporozumienie, przerodziło się w incydent z udziałem Białego Domu, Departamentu Stanu i wielu amerykańskich urzędników wojskowych w Waszyngtonie oraz ich rosyjskich odpowiedników w Moskwie. Kiedy Obama i Lugar przygotowywali się do wejścia na pokład samolotu lecącego na Ukrainę, lokalni rosyjscy funkcjonariusze straży granicznej zażądali przeszukania amerykańskiego samolotu. Piloci wojskowi z USA odmówili, twierdząc, że samolot jest chroniony przed przeszukaniami przez prawo międzynarodowe i wspólne porozumienie między tymi dwoma krajami. „Nie przeszukujemy rosyjskich samolotów w Stanach Zjednoczonych. Nie będziecie przeszukiwać amerykańskich samolotów w Rosji” – powiedział do trzech funkcjonariuszy granicznych Ken Myers III, starszy doradca Komitetu Spraw Zagranicznych. I tym rozpoczął się impas.
Po gorących dyskusjach i wielokrotnych apelach między urzędnikami obu krajów sytuacja została rozwiązana, a rosyjskie władze zwróciły delegacji paszporty USA i przeprosiły.

#5. Nowa dostawa samochodów marki Ford, 1945 rok.

#6. Radzieccy żołnierze pozują do zdjęcia przed budynkiem Reichstagu po kapitulacji wojsk niemieckich, 1945 rok.

#7. Kampania prezydencka Borys Jelcyna w 1996 roku pod hasłem: "Wybierz sercem".

#8. Parada zwyciężonych – prawie 60 000 jeńców Wehrmachtu przemaszerowało ulicami Moskwy, 1944 rok.

Latem 1944 roku Armia Czerwona zadała Niemcom najbardziej dotkliwy cios w czasie II wojny światowej. W wyniku ofensywy na Białorusi, znanej jako operacja Bagration (Białoruska Strategiczna Operacja Ofensywna), jednostki Wehrmachtu straciły około pół miliona żołnierzy, a Grupa Armii „Środek” praktycznie przestała istnieć. Tak wielki sukces był wart świętowania i chociaż operacja jeszcze się nie skończyła, Józef Stalin postanowił zorganizować niezwykłą paradę.
Od 14 lipca do Moskwy zaczęły przybywać pociągi z niemieckimi jeńcami. Umieszczono ich na stadionie Dynama Moskwa i hipodromie. Operacja została przeprowadzona w tajemnicy. Mieszkańcy Moskwy zostali poinformowani drogą radiową o nadchodzącej paradzie wczesnym rankiem 17 lipca.
Niemieccy jeńcy maszerowali w dużych kolumnach po 600 mężczyzn, po 20 w rzędzie. Na czele marszu było 19 generałów i 6 pułkowników, w pełnym umundurowaniu i z odznaczeniami. Za nimi podążało ponad 1000 oficerów i mnóstwo zwykłej piechoty w ubraniach, w których zostali schwytani.
Oficjalnie jeńców strzegła tylko niewielka liczba radzieckich żołnierzy i jeźdźców z szablami, ale w rzeczywistości dziesiątki tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej i około 12 tysięcy funkcjonariuszy NKWD było w gotowości, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas pochodu.

#9. Spadochroniarz 101. Dywizji Powietrznodesantowej przegląda prywatne łupy Hermanna Goeringa. Skarbiec został znaleziony przez żołnierzy 7. Armii USA w jaskini na zboczu góry w pobliżu Schonau am Königssee w Niemczech, 25 maja 1945 roku.

#10. Amerykańscy żołnierze palący marihuanę z lufy karabinu. Wietnam Południowy, listopad 1970 roku.

#11. Arnold Schwarzenegger na Bourke Street w Melbourne, Australia, 1974 rok.

#12. Paul Newman zerkający na swojego „Noscara” obok swojej żony, Joanne Woodward, z jej prawdziwą statuetką Oscara, 1958 rok.

Joanne Woodward zdobyła Oscara za film Trzy oblicza Ewy w 1958 roku. Jej świeżo poślubiony mąż Paul Newman nie był wówczas jeszcze ani razu nawet nominowany do tej prestiżowej nagrody. Kochająca żona, pani Woodward, zrobiła dla niego statuetkę, którą nazwała „Noscar” (No Oscar - bez Oscara) i podarowała aktorowi w prezencie.
W późniejszych latach Paul Newman był aż 9-krotnie nominowany do najważniejszej Nagrody Akademii – za pierwszoplanowe role w filmach: Kotka na gorącym blaszanym dachu (1958), Bilardzista (1961), Hud, syn farmera (1963), Nieugięty Luke (1967), Bez złych intencji (1981), Werdykt (1982), Naiwniak (1994) i raz za drugoplanową rolę w filmie Droga do zatracenia (2002). Oscara za udział w filmie zdobył w 1987 roku za rolę w Kolorze pieniędzy wraz z Tomem Cruise'em. Rok wcześniej w 1986 roku otrzymał honorowego Oscara za całokształt twórczości.
Joanne Woodward otrzymała jeszcze trzy nominacje do Oscara: w 1969 roku za film Rachelo, Rachelo, w 1974 roku za film Summer Wishes, Winter Dreams i w 1991 roku za film Pan i Pani Bridge. Jest pierwszą osobą, która odbiła swoją rękę na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd (Hollywood Walk of Fame).
Woodward i Newman byli małżeństwem przez ponad 50 lat, od 29 stycznia 1958 roku do 26 września 2008 roku, do dnia śmierci aktora. 92-letnia Woodward jest już dawno na emeryturze i mieszka w Westport w stanie Connecticut.

#13. Brytyjscy, indyjscy i sikhijscy żołnierze przed Sfinksem w Egipcie, 1919 rok.

#14. Pracownicy obsługi technicznej przeprowadzający naprawę poszycia sterowca Graf Zeppelin w powietrzu nad południowym Atlantykiem. Sterowiec został uszkodzony podczas burzy, 1934 rok.

#15. Mata Hari pozuje w modnym stroju na torze wyścigowym Longchamp, który był miejscem, które trzeba zobaczyć i na którym trzeba być widzianym, 4 października 1908 roku.

#16. Zima w latach 1880-1881 w stanie Minnesota, USA.

Zima 1880-1881 jest powszechnie uważana za najsurowszą zimę, jaka kiedykolwiek nawiedziła Środkowy Zachód Stanów Zjednoczonych. Wiele osób dowiedziało się o szczegółach zimy tysiąclecia z książki dla dzieci „Długa zima” Laury Ingalls Wilder, w której autorka opowiada o wysiłkach swojej rodziny, by przetrwać.
Pierwszy śnieg spadł już w październiku 1880 roku. Później następowała zamieć za zamiecią i tak przez całą zimę aż do marca 1881 roku. Wiele obszarów przez pół roku było pokrytych grubą warstwą śniegu.
Październikowa zamieć przyniosła tak duże opady śniegu, że w dwupiętrowych domach śnieg sięgał okien na piętrze. Nikt nie był przygotowany na obfite opady śniegu tak wcześnie. Rolnicy w całym regionie nie zdążyli jeszcze zebrać plonów z pola, zmielić zboża oraz nie dysponowali zapasami paliwa na zimę. Do stycznia prawie całkowicie zawieszono połączenie kolejowe z regionu. Koleje wynajęły dziesiątki ludzi do odkopywania torów, ale była to syzyfowa praca: gdy tylko skończyli odśnieżanie jednego odcinka linii, nadchodziła kolejna burza, na nowo zasypując tory.
Nie było zimowych roztopów z powodu niskich temperatur. 2 lutego 1881 roku nastąpiła druga potężna zamieć, która trwała dziewięć dni. Na ulicach miast tworzono solidne sztolnie, aby zapewnić podstawową komunikację, a czasami nawet i przejazd. Domy i stodoły były całkowicie przykryte śniegiem, zmuszając rolników do kopania tuneli, aby mogli dotrzeć do zabudowań i nakarmić swoje zwierzęta.
Zniszczenia dopełniły wiosenne roztopy, które sprawiły, że miejscami około 3,5-metrowa warstwa śniegu zaczęła się topić, zalewając pola uprawne, wsie i miasta.

#17. Pierwsza fotografia elektrowni w Czarnobylu zrobiona rankiem 26 kwietnia 1986 roku, kilka godzin po katastrofie. Ziarnistość fotografii spowodowana jest ogromnym promieniowaniem, które uszkodziło kliszę.

#18. Witalij i Władimir Kliczko, 1978 rok.

#19. Sharon Tate w wieku 24 lat. Fotografia pochodzi z filmu Nieustraszeni pogromcy wampirów z 1967 roku

#20. Stanisław Cichocki, pseudonim Szpicbródka, po aresztowaniu w 1930 roku.

Karierę przestępczą rozpoczął jeszcze w carskiej Rosji, był wychowankiem odeskiej szkoły kasiarzy, ale jego bezpośrednim nauczycielem był Wincenty Brocki, który zasłynął włamaniem do skarbca klasztoru na Jasnej Górze w 1909 roku.
Został aresztowany w Petersburgu. Aby uniknąć zesłania na Syberię, zdecydował się na współpracę z policją, na której zlecenie włamywał się do wskazanych mu kas po dokumenty.
W 1920 roku przybył do Polski, a już rok później był sądzony za planowany napad na kasę Banku Przemysłowców w Warszawie.
W 1927 roku Cichocki napadł na Państwowe Zakłady Graficzne w Warszawie, kopiąc kilkudziesięciometrowy tunel do skarbca. Został osadzony w więzieniu w Białymstoku. Organom ścigania nie udało się jednak zebrać przekonujących dowodów winy samego Cichockiego, a on sam twierdził, że znalazł się na miejscu napadu przypadkiem. We wrześniu 1929 roku sąd apelacyjny przychylił się do odwołania obrońców, a Cichocki został zwolniony. Niemal od razu zaczął przygotowywać napad na Bank Polski w Częstochowie.
Między 1930 a 1939 rokiem kilkukrotnie planował, napadał i bywał aresztowany za napady rabunkowe. Zyskał sobie niebywałą sławę i renomę w środowisku przestępczym.
W 1939 roku, gdy wybuchła II wojna światowa, został zwolniony z więzienia w Sieradzu. Przez obszar ZSRR dotarł do miejsca koncentracji Armii Andersa i z nią przedostał się do Iranu, a potem Afryki. Z punktu rozdzielczego został wysłany na pobyt czasowy do obozu Koja w Ugandzie. Jego dalsze losy są nieznane.

W poprzednim odcinku

A wiecie, że na Joe Monster dawno temu była taka zasada: "Tu się pomaga"? I nic się w tej kwestii nie zmieniło. Dlatego jeśli chcesz, to dorzuć grosika do naszej Joe Monsterowej skarbonki. Pomóżmy dzieciakom, bo pomagać warto! Każda złotówka jest cenna.