Szukaj Pokaż menu
Witaj nieznajomy(a) zaloguj się lub dołącz do nas
…BO POWAGA ZABIJA POWOLI

Zatrzymane w kadrze CDXXI - Pamela Anderson w swojej pierwszej sesji zdjęciowej dla magazynu Playboy

85 054  
527   40  
W dzisiejszym odcinku zaprezentujemy wam kilka bardzo charakterystycznych kobiet, m.in. uzbrojoną matkę Ilarię, rozsierdzoną Marię Callas oraz roznegliżowaną Pamelę Anderson. Dowiecie się też, czego domagali się Polacy podczas protestów we Lwowie w latach 30. XX wieku.

#1. Erupcja góry Sakurajima, Japonia, 1914.


Sakurajima to aktywny wulkan w południowej części wyspy Kiusiu w Japonii. Naukowcy szacują, że powstał około 13 tysięcy lat temu. Jego pierwszy odnotowany wybuch miał miejsce w 708 roku naszej ery.
Erupcja z 1914 roku rozpoczęła się 11 stycznia i była to najpotężniejsza erupcja w dwudziestowiecznej Japonii. Wulkan był uśpiony przez ponad sto lat. Na szczęście prawie wszyscy mieszkańcy opuścili wyspę parę dni przed wybuchem. Ostrzegła ich seria trzęsień ziemi, która była zwiastunem nieuniknionej katastrofy. Początkowo erupcja była bardzo gwałtowna, a po bardzo dużym trzęsieniu ziemi z 13 stycznia 1914 roku, które zabiło 58 osób, z krateru zaczęła wydobywać się gorąca lawa. Wypływy lawy wypełniły wąską cieśninę między wyspą a lądem, zamieniając ją w półwysep. Wody części zatoki Kagoshima stały się znacznie płytsze, co spowodowało wzrost pływów.
Od 1955 roku wulkan jest prawie stale czynny. Tysiące niewielkich erupcji każdego roku wyrzuca popioły na kilkanaście kilometrów wokoło.

#2. Aleksandr Sołżenicyn, na zdjęciu w sowieckim łagrze, lata 50. XX wieku.


Niespełna 23-letni nauczyciel matematyki Aleksandr Sołżenicyn został zmobilizowany do armii ZSRR w październiku 1941 roku. Za swoją dzielną postawę w walce, szczególnie na terenie Prus Wschodnich, otrzymał Order Czerwonej Gwiazdy. Jego kariera wojskowa jednakże została przekreślona jeszcze przed końcem II wojny światowej. 9 lutego 1945 roku został aresztowany przez NKWD, które przejęło jego list do przyjaciela, w którym to młody Aleksandr krytykował sposoby działania armii Związku Radzieckiego oraz poczynania samego Józefa Stalina. Został skazany na 8 lat wychowawczego obozu pracy w Jekybastuzie w południowo-wschodnim Kazachstanie.
Sołżenicyn nie doczekał się żadnego ułaskawienia ani amnestii i w 1953 roku został zmuszony do "wiecznego osiedlenia się" na terenie Kazachstanu. W tym czasie zmagał się także z rakiem żołądka, który miał już nawet przerzuty. Mimo że lekarza dawali mu tylko trzy miesiące życia, Aleksandr będzie żył jeszcze 58! Cudowne ozdrowienie i ustąpienie przerzutów Słożenicyn uznał za realizację Bożego zamysłu.
W 1956 roku został zrehabilitowany, wrócił do europejskiej części ZSRR i zajął się pisarstwem. W 1970 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Oficjalnie za całokształt twórczości oraz za moralną siłę, z jaką spełnia obowiązki wobec niezastąpionych tradycji literatury rosyjskiej. Nieoficjalnie - za Archipelag Gułag, który nie został jeszcze opublikowany, ale Komitet Noblowski mógł zapoznać się z jego treścią w nieoficjalnych odpisach.
W 1973 roku KGB skonfiskowało rękopis Archipelagu Gułag, więc Sołżenicyn zezwolił na jego publikację przez paryskie wydawnictwo YMCA Press. W odwecie Prezydium Rady Najwyższej ZSRR pozbawiło go obywatelstwo i zmusiło do emigracji.
Sołżenicyn zamieszkał w szwajcarskim Zurychu. W 1975 roku odebrał swoją Nagrodę Nobla i wyjechał do USA, gdzie przebywał do 1994 roku. Po gorbaczowskiej pierestrojce zaczęto oficjalnie drukować jego dzieła oraz 18 sierpnia 1989 roku przywrócono mu obywatelstwo. Do ojczyzny pisarz wrócił dopiero w 1994 roku, gdzie żył do swojej śmierci 3 sierpnia 2008 roku.

#3. Pierre Culliford (Peyo), twórca Smerfów, prezentuje swój gotowy rysunek Smerfa w studiu w Brukseli, Belgia, 1983 rok.


#4. Shigeru Miyamoto, twórca Mario i innych postaci oraz gier Nintendo, trzyma Nintendo Game Boya zawierającego grę wideo Super Mario World, czerwiec 1992 roku.


#5. Mieszkańcy Okinawy protestują przeciwko obecności wojska amerykańskiego w Japonii w następstwie gwałtu na 12-letniej dziewczynce przez trzech amerykańskich żołnierzy, 21 października 1995 roku.


Do makabrycznego wydarzenia doszło 4 września 1995 roku, kiedy to trzech amerykańskich żołnierzy, służących w marynarce wojennej USA, wynajęło furgonetkę i porwało 12-letnią dziewczynkę z Okinawy. Bili ją, zakleili jej oczy i usta taśmą klejącą, związali jej ręce i następnie dwóch z nich dopuściło się gwałtu.
Początkowo cała trójka schwytanych zwyrodnialców była przetrzymywana na terenie amerykańskiej bazy wojskowej. W konsekwencji protestów dotyczących jurysdykcji Stany Zjednoczone poszły na ustępstwa i przekazały podejrzanych Japończykom jeszcze przed wniesieniem aktu oskarżenia. Umowa ta została podjęta na nadzwyczajnym spotkaniu prezydenta USA Billa Clintona i japońskiego premiera Ryutaro Hashimoto. Mieszkańcy Okinawy umieścili również całostronicową reklamę w The New York Times potępiającą gwałt i inne aspekty amerykańskich baz na Okinawie. W 1996 roku Stany Zjednoczone i Japonia podpisały dwustronną umowę o zmniejszeniu powierzchni na Okinawie zajmowanej przez amerykańskie bazy wojskowe o 21 procent.
Trzej amerykańscy przestępcy zostali skazani na 7 i 6,5 roku więzienia. Po zwolnieniu z więzienia w 2003 roku zostali wyrzuceni z armii USA bez żadnych przywilejów.

#6. Analitycy kryminalistyczni badający czaszkę Josefa Mengele, 1986 rok.


#7. „Samurajowie długo to zapamiętają”, wojna w Mandżurii, 1938 rok.


#8. Fabryka rowerów Rog prezentuje swój 200-tysięczny rower podczas parady z okazji Święta Pracy, Lublana, Jugosławia, 1 maja 1961 roku.


#9. Bao Dai – ostatni cesarz z dynastii Nguyen (ostatniej rządzącej dynastii Wietnamu) – ze swoją francuską żoną Monique Vinh Thuy na wygnaniu we Francji, lata 90. XX wieku.


#10. Diva operowa Maria Callas syczy na federalnego szeryfa Stanleya Pringle, który po koncercie przebrany za fana wręczył jej kwiaty i wezwanie do sądu. Chicago, USA, 1955 rok.


#11. Matka Ilaria, broniąca prawosławnego klasztoru Świętej Trójcy w Kosowie i Metohiji, 1980 rok.


#12. Ogromny kosz na śmieci na środku Times Square, szydzący z mieszkańców Nowego Jorku z powodu zaśmiecania przez nich ulic, 1955 rok.


"Te śmieci należą do was. 544 kilogramy śmieci nie trafia do koszy każdego dnia na samym tylko Times Square. Utrzymujcie Nowy York w czystości. Używajcie koszy na śmieci".

#13. Sierżant Stubby, 1918 rok.


Bezpański psiak został znaleziony na placu apelowym przez amerykańskiego żołnierza ze 102 Pułku Piechoty 26 Dywizji, kaprala Roberta Conroya. Początkowo żołnierz, szykujący się wraz z całą Armią Amerykańską do udziału w I wojnie światowej, tylko dokarmiał psa. Później zaczął go uczyć sztuczek. Nazwał go Stubby, czyli "krępy".
Gdy 102 Pułk Piechoty wyruszył do Europy, Stubby został przemycony na pokład statku. Jego obecność została szybko odkryta, ale dowódca nie miał serca wyrzucić psa za burtę, zwłaszcza gdy ten... zasalutował mu. Stubby szybko nauczył się musztry i stał się maskotką całej drużyny.
Brał udział w 17 bitwach i 4 ofensywach. Miał być tylko maskotką drużyny, zwierzakiem, który będzie podnosił morale, ale szybko przekonano się, że pies potrafi o wiele więcej.
W lutym 1918 roku prawie zmarł w wyniku działania gazu musztardowego. Od tej pory, gdy tylko wyczuł swoim genialnym nosem najlżejszy jego zapach, alarmował swoich kompanów, podgryzając ich i szczekając tak długo, dopóki ci nie założyli masek przeciwgazowych. Potrafił także po zapachu wynajdować amerykańskich rannych żołnierzy na placu boju, co w rezultacie zapewniało im szybszą pomoc lekarską. Najciekawszym wydarzeniem było jednak, kiedy Stubby rozpoznał i przechwycił niemieckiego szpiega. Ten przedarł się do okopu Amerykanów, ale nie spodziewał się, że zastanie tam psa. Stubby szybko wyczuł intruza i zaczął głośno szczekać. Gdy Niemiec rzucił się do ucieczki, sierżant dopadł go i zacisnął zęby na jego nodze na tyle mocno i długo, by żołnierze amerykańscy mogli go aresztować.
Po zakończeniu działań wojennych Stubby stał się celebrytą. Brał udział w paradach i spotkał aż trzech prezydentów USA, Woodrowa Wilsona, Calvina Coolidge'a oraz Warrena G. Hardinga. Zmarł z przyczyn naturalnych w 1926 roku.

#14. Kaskaderka Lillian Boyer wykonuje swój popisowy numer, 1923 rok.


Pracując jako kelnerka w restauracji w 1921 roku, Lillian Boyer została zaproszona przez dwóch klientów na krótki rejs samolotem. Podczas drugiego lotu wspięła się na skrzydło, rozpoczynając w ten sposób nieoficjalnie swoją karierę jako powietrzna artystka. W grudniu 1921 roku rozpoczęła pięciomiesięczne szkolenie z pilotem porucznikiem Billym Brockiem, byłym pilotem na froncie I wojny światowej.
W sumie brawurowa Lillian wzięła udział w 352 pokazach lotniczych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jej głównymi akrobacjami były chodzenie po skrzydłach samolotu, a także zwisanie ze skrzydła. Przed szeroką publicznością dokonała także 143 przesiadek w ruchu z jadącego samochodu do lecącego nisko samolotu. Miała także na koncie 37 skoków ze spadochronem. W 1929 roku została zmuszona do przejścia na emeryturę, w związku z oficjalnym zakazem przeprowadza niskich lotów i popisów kaskaderskich z nimi związanych. Zmarła z przyczyn naturalnych w 1989 roku.

#15. Amerykańscy żołnierze 101 Dywizji Powietrznodesantowej wynoszą drewniane rzeźby i obrazy (w tym m.in. obraz olejny „Adam i Ewa” autorstwa Fransa Florisa z 1550 roku) z bunkra Hermanna Goeringa w Wemholz w rejonie Berchtesgaden i ładują je na ciężarówkę, maj 1945 roku.


#16. Ostatnia fotografia Jorge del Carmen Valenzuela Torresa, znanego także jako „Szakal z Nahueltoro”, przed rozstrzelaniem, Chile, 30 kwietnia 1963 roku.


W pewnym momencie swojego życia Valenzuela mieszkał z Rosą Rivas i jej pięciorgiem dzieci w domu przynależnym do kobiety. Właściciele domu ostatecznie ich wyeksmitowali ze względu na reputację Valenzueli jako niepiśmiennego pijaka i awanturnika. 20 sierpnia 1960 roku Valenzuela czekał na Rivas na ranczo, na którym zbudowali dom. Chciał, żeby przyniosła mu pieniądze na alkohol ze swojej wdowiej renty. Kiedy kobieta wróciła bez pieniędzy, wpadł we wściekłość i zabił ją kosą. Następnie zabił wszystkie jej dzieci i uciekł.
Po aresztowaniu i uwięzieniu Valenzuela pokutował i wydawał się wyrażać głęboki żal za swoje grzechy. Nauczył się czytać i pisać, stał się zagorzałym katolikiem i nauczył się zawodu robienia gitar. Jego egzekucja dokonana przez pluton egzekucyjny została uznana za kontrowersyjną, ponieważ była sprzeczna z koncepcją rehabilitacji, której Valenzuela była uważany za doskonały przykład.

#17. Prezydent Rosji Borys Jelcyn pokazuje swój nowy paszport turkmeński, wydany mu po tym, jak prezydent Turkmenistanu Saparmyrat Nyýazow przyznał mu tytuł „Honorowego Obywatela Turkmenistanu”, 23 grudnia 1993 roku.


#18. Francuscy żołnierze poddający się Wietnamczykom po bitwie pod Dien Bien Phu, 1954 rok.


Dien Bien Phu to była japońska baza wojskowa z czasów II wojny światowej, która została przekształcona przez Francuzów w obóz warowny podczas I wojny indochińskiej. Bitwa pod Dien Bien Phu została rozegrana między oddziałami Viet Minh - organizacją założoną w 1941 roku przez wietnamskie stronnictwa niepodległościowe, a 20 tysiącami żołnierzami garnizonu po stronie francuskiej.
Okrążeni i zamknięci w Dien Bien Phu francuscy żołnierze nie byli w stanie odeprzeć armii Wietnamczyków. Ci najpierw odcięli ich od lotniska, co spowodowało, że Francuzi mogli otrzymywać zaopatrzenie już jedynie poprzez zrzuty na spadochronach. Viet Minh zdobywał kolejne przyczółki i umocnienia, aż w końcu po kilku nieudanych szturmach Wietnamczycy postanowili zmienić taktykę. Zaczęła się gra na czas, budowanie wałów, umocnień i wykopów. Do tego zaczęły padać ulewne deszcze monsunowe, które bardziej godziły we Francuzów.
Ostateczny szturm Viet Minh przypuścił 2 maja 1954 roku. Po zdobyciu kilku dodatkowych umocnień dla Francuzów stało się jasne, że tylko masowy nalot i bombardowanie wojsk amerykańskich na pozycje Viet Minh przyniosłyby im zwycięstwo. USA, mimo iż udzielała wojskom francuskim pomocy, dostarczając głównie broń i wsparcie logistyczne, odmówiła zbombardowania pozycji Viet Minhu, nie chcąc głębiej angażować się w konflikt.
7 maja po ponownym ataku padła kolejna część bronionych przez Francuzów pozycji, a już pod wieczór Wietnamczycy wkroczyli do bunkra dowodzenia. Wojska francuskie (w których notabene nie było zbyt wielu rodowitych Francuzów, ale głównie żołnierze Legii Cudzoziemskiej) poddały się. Partyzanci z Viet Minh wzięli do niewoli po bitwie około 10,5 tysiąca żołnierzy francuskich. Spośród nich 3290 zostało później zwolnionych i przekazanych stronie francuskiej.
Bitwa ta stanowiła koniec I wojny indochińskiej. Francuzi zakończyli swoje kolonialne panowanie. W wyniku podziału powstały cztery nowe państwa: Laos, Kambodża, komunistyczna Demokratyczna Republika Wietnamu i Republika Wietnamu na południu.

#19. 23-letnia Pamela Anderson w swojej pierwszej sesji zdjęciowej dla magazynu Playboy, luty 1990 roku.


#20. Manifestacja polska we Lwowie, lata 30. XX wieku. Hasło brzmi: „Żądamy kolonii zamorskich dla Polski”


W poprzednim odcinku


3

Oglądany: 85054x | Komentarzy: 40 | Okejek: 527 osób

Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?

Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą
Najpotworniejsze ostatnio
Najnowsze artykuły

28.03

27.03

Starsze historie

Sprawdź swoją wiedzę!
Jak to drzewiej bywało