Zatrzymane w kadrze CDXX - George Floyd nie był wcale pierwszy

#1. Sean Connery popisuje się przed Ursulą Andress na planie filmu Doktor No, 1961 rok.

#2. Kabiny do opalania zimą na prywatnej plaży sanatorium nad Morzem Czarnym w Soczi, Rosja, ZSRR, 1982 rok.

#3. Niemieccy Żydzi spoglądają na wystawy swoich sklepów zdemolowanych podczas tzw. kryształowej nocy (Kristallnacht), 10 listopada 1938 roku.

Kryształowa noc, czyli pogrom ludności żydowskiej, miała w zamierzeniu jeden konkretny cel - obrzydzić ludności żydowskiej pobyt w Niemczech i zmusić ją do emigracji, lecz z pozostawieniem majątku na terenie III Rzeszy. W efekcie zaplanowanej, ale propagandowo spontanicznej akcji ludności niemieckiej na terenie całych Niemiec zamordowano 91 Żydów, spalono 171 synagog, zniszczono około 7500 sklepów należących do Żydów, zdemolowano 171 mieszkań, zbezczeszczono prawie wszystkie kirkuty (cmentarze żydowskie) oraz osadzono w obozach koncentracyjnych 26 tysięcy Żydów.
12 listopada Herman Göring oświadczył, że problem żydowski odtąd będzie rozpatrywany kompleksowo i ostatecznie zostanie doprowadzony do końca. Zaistniał nowy etap w siłowym rozwiązaniu programu antysemickiego przyjętego przez NSDAP, tzw. ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.

#4. Angielski kierowca wyścigowy sir Malcolm Campbell pozuje przed kamerami ze swoim Campbell-Railton Blue Bird, 1935 rok.

Wielką pasją Sir Malcolma było bicie rekordów prędkości. Coraz to nowsze modele jego Blue Birdów pozwalały na lepsze osiągnięcia, ale marzeniem kierowcy było pokonanie bariery 300 mil na godzinę (około 482 km/h).
Dzięki zastosowaniu silników Rolls-Royce R Campbell-Railton Blue Bird 22 lutego 1933 roku poprawił wcześniejszy rekord o 30 km/h rozpędzając się do 438 km/h, jednak kiepskie warunki pogodowe i zraniona, wskutek błędu przy zmianie biegu, ręka nie pozwoliły przekroczyć bariery 300 mil na godzinę.
Przez kolejne półtora roku Blue Bird przechodził kolejne modyfikacje. Problemem nie była już moc, te silniki były w stanie rozpędzić każdą maszynę. Istotnym elementem wpływającym na końcowy wynik było przeniesienie mocy, gdyż napędzane koła buksowały nawet przy dużych prędkościach. Po rozwiązaniu tego problemu, przy wykorzystaniu opon firmy Dunlop, sir Malcolm po raz kolejny przystąpił do bicia rekordów.
7 marca 1935 roku na plaży Daytona osiągnął 445 km/h (277 mil). Tym razem na przeszkodzie stanęła nawierzchnia - ciężko bić rekordy prędkości na nierównym i grząskim terenie.
Następna próba odbyła się na wyschniętym jeziorze Bonneville 3 września 1935 roku. Tutaj wszystkie okoliczności sprzysięgły się, by pomóc Campbellowi i osiągnął on prędkość 301 mil na godzinę (484 km/h).
Po przekroczeniu tej bariery sir Malcolm Campbell doszedł do wniosku, że tego wyniku już nie będzie śrubował i przerzucił się na bicie rekordów prędkości w sportach wodnych.
Dożył wieku 63 lat (zmarł 31 grudnia 1948 roku) i jako jeden z nielicznych śmiałków parających się biciem rekordów prędkości zmarł z przyczyn naturalnych, a nie w wyniku wypadku.

#5. Muhammad Ali na planie serialu Rodzina Soprano, 2006 rok.

#6. Członkowie Kominternu (Międzynarodówki Komunistycznej), którzy przybyli do Rosji na II Zjazd Międzynarodówki w 1920 roku.

#7. Elon Musk i Jeff Bezos w 2004 roku.

#8. Kolejka do kina na seans pierwszej części Gwiezdnych Wojen George'a Lucasa, USA, 1977 rok.

#9. Dziewczynki trzymające kwiaty spoglądają w dół do świeżo wykopanego grobu podczas pogrzebu ofiar nalotu w Folkestone, 29 maja 1917 roku.

Po nieudanej kampanii przeprowadzania nalotów na Wielką Brytanię przy pomocy sterowców, Niemcy zrewidowali swoje plany i zaczęli spoglądać w kierunku fabryk produkujących samoloty. Na początku 1917 roku firma Gothaer Waggonfabrik wydawała się mieć świetne rozwiązanie. Po wyprodukowaniu 60 różnych typów samolotów, w końcu udało się opracować model, który był w stanie dolecieć do Londynu, zrzucić ładunek i wrócić do bazy. Był to średni samolot bombowy Gotha G.IV, który po udanych testach został wprowadzony do produkcji masowej.
25 maja 1917 roku Niemcy rozpoczęli operację Turkenkreutz (turecki krzyż). Celem nalotów Wunderwaffe był oczywiście Londyn, ale tego dnia warunki pogodowe były wyjątkowo niekorzystne i dowództwo postanowiło skoncentrować się na celach zapasowych na wybrzeżu angielskim. Powrót na bazę z ładunkiem wybuchowym nie był zbyt rozsądnym rozwiązaniem, tak że 21 bombowców Gotha zrzuciło swoje ładunki m.in. na miasteczko Folkestone. W wyniku nalotu zginęło 71 osób, a 94 zostało ranne.
Dziś Folkestone kojarzy się przede wszystkim jako miejscowość, w której ma swój początek Eurotunel, łączący Anglię z Francją pod Cieśniną Kaletańską.

#10. Studentki z Ming Chuan College of Commerce uczestniczą w cotygodniowych ćwiczeniach wojskowych pod nadzorem oficera wojskowego. Tajpej, Tajwan, kwiecień 1972 roku.

#11. Fińscy, niemieccy, włoscy, francuscy, amerykańscy i japońscy oficerowie stoją przed pomnikiem Lenina w okupowanym przez Finlandię Pietrozawodsku, 2 października 1942 roku.

#12. Szachowy mistrz świata Garri Kasparow podczas pierwszego sześciomeczowego pojedynku z superkomputerem IBM Deep Blue, Pennsylvania Convention Center, Filadelfia, 10-17 luty 1996 roku.

W lutym 1996 roku komputer IBM z oprogramowaniem do gry w szachy Deep Blue wygrał partię z Garri Kasparowem. Była to pierwsza partia meczu i pierwsza oficjalna porażka aktualnego mistrza świata z komputerem. Cały mecz jednakże zakończył się zwycięstwem Kasparowa, który odpowiedział trzema wygranymi i dwiema zremisowanymi partiami.
W maju 1997 roku ulepszona wersja programu Deep Blue na komputerze IBM była przeszkodą zbyt trudną dla Kasparowa, który wygrał tylko jedną partię, lecz przegrał dwie, a w trzech padł remis. Tę datę uważa się za symboliczną datę pokonania człowieka przez program szachowy.

#13. Ruchoma makieta okrętu podwodnego wykorzystana przy produkcji filmu Polowanie na Czerwony Październik z Seanem Connerym i Alekiem Baldwinem, 1990 rok.

#14. Żołnierze Unii i Konfederacji podają sobie ręce na polu bitwy pod Gettysburgiem 50 lat po bitwie, 1913 rok.

Bitwa pod Gettysburgiem została stoczona w dniach 1-3 lipca 1863 roku i była najkrwawszą bitwą wojny secesyjnej. Naprzeciwko siebie stanęły armie Północy tzw. Unia oraz Skonfederowane Stany Ameryki (tzw. Konfederacja lub Południe). Południe wystąpiło z Unii w wyniku Proklamacji Emancypacji oraz uchwalenia 13. poprawki do Konstytucji USA, które uwalniały niewolników i delegalizowały niewolnictwo. Gospodarka stanów południowych była uzależniona od przymusowej pracy niewolniczej i na niej opierała swoje funkcjonowanie. Szczególnie ważna była uprawa bawełny, na której swój dobrobyt budowali plantatorzy.
Pod Gettysburgiem armia Północy pod dowództwem generała Roberta E. Lee została pokonana przez Armię Potomaku - główną armię Unii na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Jej dowódcą był generał George G. Meade, który stanął na jej czele zaledwie... dwa dni wcześniej. W bitwie tej walczyły ze sobą około 172 tysiące żołnierzy, z czego poległo, zostało rannych lub zaginionych aż 30% (około 50-51 tysięcy).
Konfederacka armia, nieatakowana przez wojska Unii, wycofała się wprawdzie w dobrym porządku, ale nigdy już nie miała podjąć większej ofensywy. Bitwa ta – choć nie decydująca sama w sobie – wyznaczyła punkt zwrotny, od którego Konfederacja systematycznie chyliła się ku upadkowi.

#15. Południowokoreańscy policjanci podczas konfrontacji z obywatelami podczas wysiedlenia w dzielnicy nędzy w Sanggye-dong w Seulu, kwiecień 1987 roku.

Według niektórych opracowań organizacja imprezy doprowadziła do przesiedlenia aż 720 tysięcy osób w latach 1983-1988. Konsekwencją przygotowań do organizacji imprezy stało się wyburzenie około 48 tysięcy budynków mieszkalnych w miastach Seul i Inchon. Następstwem ograniczonej transparentności procedury wysiedleń stały się masowe protesty w latach poprzedzających organizację igrzysk. Szczególnie wysokie konsekwencje organizacji imprezy poniosła, jakżeby inaczej, najbiedniejsza część mieszkańców miasta.

#16. Kartaczownice Gatlinga (Gatling Guns) na wyposażeniu Armii Brytyjskiej w Afganistanie, 1879-1880 rok.

Kartaczownice były jednymi z prekursorów karabinów maszynowych. Podstawową różnicą jest sposób prowadzenia ognia: w karabinach maszynowych jest on prowadzony automatycznie, w kartaczownicach - ręcznie.
Konstrukcja opatentowana przez Richarda Gatlinga w 1862 roku pozwalała teoretycznie na oddanie 1200 strzałów na minutę. W praktyce szybkostrzelność wynosiła około 200 strzałów w w ciągu 60 sekund. W obsługę kartaczownicy zaangażowanych było aż czterech żołnierzy.

#17. Brian May i matka Freddiego Mercury'ego Jer Bulsara, 2011 rok.

#18. Steven Lerman, prawnik Rodneya Kinga, pokazuje zdjęcie swojego klienta podczas konferencji prasowej w swoim biurze w Beverly Hills, 8 marca 1991 roku.

Rodney King stał się rozpoznawalny w 1991 roku, kiedy stał się ofiarą brutalnego pobicia przez amerykańską policję.
3 marca 1991 roku King został zatrzymany do rutynowej kontroli drogowej przez patrol czterech białych funkcjonariuszy policji z Los Angeles, a następnie ciężko pobity, ponieważ stawiał opór podczas aresztowania. Całe zdarzenie zostało nagrane na taśmę wideo przez przypadkowego świadka, George’a Hollidaya, który zarejestrował działania funkcjonariuszy LAPD z balkonu swojego apartamentu. Nagrany materiał, na którym widać m.in. jak kilku policjantów przez ponad minutę bije leżącego Kinga, trafił do mediów.
Czwórkę policjantów postawiono w stan oskarżenia, jednakże 29 kwietnia 1992 roku zostali oni uniewinnieni. Wówczas to na ulice Los Angeles wyszli czarnoskórzy mieszkańcy, którzy wzniecili trwające sześć dni zamieszki, w czasie których doszło do licznych kradzieży i podpaleń. Powodem była frustracja czarnoskórych, którzy przekonani byli, że do uniewinnienia policjantów doszło wyłącznie z powodów rasowych. W zamieszkach zginęły 63 osoby, a ponad 2 tysiące osób zostało rannych. Straty materialne wyceniono na około miliard dolarów.
W ponownym procesie, który odbył się pod olbrzymim naciskiem mediów oraz społeczeństwa dwóch policjantów zostało ponownie uniewinnionych, z kolei dwóch innych usłyszało wyrok. Sam Rodney King w cywilnych procesach wygrał 3,8 mln dolarów odszkodowania.
W następnych latach King bardzo szybko roztrwonił pieniądze. W 1996 roku został aresztowany za pobicie swojej żony, a w 2011 roku dwukrotnie za jazdę samochodem bez prawa jazdy oraz za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu. Zmarł 17 czerwca 2012 roku w wieku 47 lat - tego dnia jego żona znalazła go nieprzytomnego na dnie basenu.

#19. Lisa Kudrow, lata 80. XX wieku.

#20. Szwengruber, Bronisław Piłsudski, Józef Piłsudski i Busz, członkowie tajnego, konspiracyjnego kółka samokształceniowego "Spójnia" w gimnazjum wileńskim, 1885 rok.

Bronisław Piłsudski był najstarszym spośród pięciu braci. Uczęszczał wraz z Józefem do I Gimnazjum wileńskiego, gdzie uczniowie byli poddawani intensywnej rusyfikacji. W marcu 1887 roku Józef i Bronisław zostali aresztowani w wyniku nieudanego zamachu na życie cesarza Aleksandra III. Zamach ten został zorganizowany przez organizację rewolucjonistów Narodnaja Wola (Wola Ludu). Bronisław, bardziej zaangażowany, usłyszał wyrok kary śmierci, którą później zamieniono mu na 15 lat katorgi i zesłano na wyspę Sachalin. Po 10 latach zesłania wyrok zamieniono mu na nakaz osiedlenia się bez prawa opuszczania rosyjskiego Dalekiego Wschodu.
Trzy lata później Bronisław otrzymał od cesarskiej akademii nauk propozycję udania się na badania kultury Ajnów, Gilaków (Niwchów), Oroków i Mangunów na Sachalinie. Swoje badania etnograficzne rozpoczął już w 1891 roku pod wpływem także przebywającego na zesłaniu znanego już etnografa Lwa Sternberga. Szczególne zasługi miał Piłsudski w poznaniu języka Ajnów oraz sąsiedniego ludu Gilaków. Zgromadził obszerne materiały, przygotowując słowniki języków obu tych ludów oraz zapisał także wiele bajek oraz pieśni ludowych.
W 1897 roku, już jako wolny człowiek, osiedlił się w wiosce Ai, gdzie ożenił się z Shinhinchou (Chuusamma, Ciuusamma), krewną wodza Bafunke Kimury, która urodziła mu syna o imieniu Sukezō i córkę Kyō. Obecnie w Japonii mieszka kilkanaścioro potomków Bronisława Piłsudskiego. Potomkowie Kyō Kimury mieszkają na Hokkaido, potomkowie Sukezō Kimury mieszkają w Jokohamie. Niedługo potem Piłsudski dostał propozycję kontynuacji swoich badań na terenie Hokkaido
Po wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej Piłsudski znalazł się w Japonii, gdzie założył Towarzystwo Japońsko-Polskie. Do Rosji i do rodziny bał się wracać na stałe (po wybuchu wojny przyjechał tylko raz, ale jego żona postanowiła zostać w kraju), gdyż sądził, że w związku z wizytą w Japonii mogą uznać do za szpiega.
Do Europy dotarł przez Stany Zjednoczone i do wybuchu I wojny światowej mieszkał w Krakowie oraz Zakopanem. Następnie przeniósł się do Szwajcarii, a w 1917 roku włączył się do działalności niepodległościowej w Paryżu. Tam też utonął w Sekwanie w maju 1918 roku, prawdopodobnie popełnił samobójstwo w wyniku ciężkiej depresji.

W poprzednim odcinku