Bzdury, które dorośli powinni przestać powtarzać dzieciom

„Jeśli ktoś się nad tobą znęca, ignoruj go. W końcu mu się znudzi”.

Jeśli tak zrobisz, to staną się dwie z możliwych rzeczy. Albo wejdą ci jeszcze bardziej na głowę, albo przeniosą się na kogoś innego i to jego będą dręczyć.
Jeśli się postawisz, oni powinni zostawić cię w spokoju. Im wcześniej w życiu się tego nauczysz i będziesz pokazywał ludziom, że nie dasz sobą pomiatać, tym lepiej dla ciebie.

„Dorośli wiedzą, co robią”.

Wmawianie, że strzelanie palcami sprawi, że na starość będziesz miał powykrzywiane stawy. Po prostu powiedz swojemu dziecku, że denerwuje cię strzelanie palcami i tyle. Po co kłamać?!

„Jeśli chłopak ci dokucza, to znaczy, że mu się podobasz”...

Ta, jasne. To na ogół oznacza, że po prostu jest dupkiem.

„Twoje szkolne dokonania pomogą ci w późniejszym życiu”.
Że co?! Angażowałem się w życie szkoły i robiłem, co mogłem, żeby się przydać, ale te informacje nie trafiły nawet do kolejnej szkoły, do której poszedłem. Nie mówiąc już o tym, że kiedy jestem dorosły, to nikt już o tym nie pamięta i wszyscy mają to gdzieś.

„Marchewka sprawi, że nie popsuje ci się wzrok”. Ta, jasne. Jem marchew i nie będę potrzebował okularów.

„Jeśli ktoś się nad tobą znęca, powinieneś zrobić dwie z tych rzeczy:

1. Powiedz nauczycielowi.
2. Pogadaj z prześladowcą i powiedz mu, że cię to boli i ci to nie pasuje”.

Jedna rada lepsza od drugiej.

„Chłopaki nie płaczą”.

„Mleko sprawia, że urośniesz”.

„Nie ma znaczenia, kto zaczął”.

Co to za bzdura?! Oczywiście, że to ma znaczenie. Jeśli chcesz karać dziecko za coś, czego nawet nie zaczęło, będzie ono zdezorientowane i poczuje się pokrzywdzone.

„Dzieci umierają w Afryce”.
Albo „zjedz obiad, dziecko w Afryce zabiłoby za taki posiłek”.

Stary, one umierają przez was i wasze pokolenie! To nie moja wina...

„Nauka jest ważniejsza, na przyjaciół i miłość przyjdzie jeszcze czas”. Jako dorosły nie potrafię teraz rozmawiać z ludźmi i mam problemy z kontaktami społecznymi. Nie pojmuję podstawowych zasad komunikacji, a to dlatego, że w młodości siedziałem z nosem w książkach, zamiast mieć normalne życie.

Nie mów dziecku nic w stylu: „nie będziesz miał kłopotów, jeśli powiesz mi prawdę, skoro i tak zamierzasz później ukarać to dziecko.

Uczysz je, że twoje słowo nic nie znaczy i lepiej ukrywać prawdę, aby uniknąć kłopotów.

Psychologowie w szkołach często mają w d*pie dobro dzieci. Kiedy raz powiedziałem jednemu z nich, że nie mam żadnych przyjaciół i nie mam z kim rozmawiać, ona powiedziała mi, żebym kupił sobie zegarek z telewizorkiem i zajął się tym, a nie rozmową z ludźmi.