Rodzice nie powinni pozwalać nam oglądać tych filmów

Spirited Away. Najstraszniejsza była przemiana rodziców w świnie.

Indiana Jones i Świątynia Zagłady. To miał być wesoły, rodzinny film przygodowy. W takim razie czym było to poświęcenie człowieka? I wyrwanie mu serca na żywca...

Obejrzałem TO (pierwszą część), kiedy miałem jakieś 4 lata. Potem bałem się ciemności przez dłuższy czas. Tata twierdzi, że spałem w ich łóżku przez trzy kolejne lata.

Szczęki. Miałem 8 lat. Do dzisiaj boję się otwartego morza i nie chcę w nim pływać. Nawet w jeziorach czuję lekki dyskomfort.

Dzieci kukurydzy. Chyba więcej tłumaczyć nie trzeba.

Dzielny mały Toster. Wściekły odkurzacz śni mi się do dzisiaj.

Znaki. Nie spałem po nocach tygodniami po obejrzeniu. Jedyny film, przez który bałem się nie tylko w ciemności, ale też za dnia.

Byłem młody. Miałem okazję. Obejrzałem Ludzką stonogę. Wspominałem już, że byłem młody?

Candyman. Koszmary dręczyły mnie przez długi czas. Skończyło się na przeprowadzce do pokoju brata.

Scena egzekucji w Zielonej mili dręczy mnie do dzisiaj.

Szósty zmysł. To nie był film familijny, a scena z dzieciakiem i rozsadzoną głową... dajcie spokój.

E.T. Chciałem, żeby ludzie z białego vana zabili to dziwadło. On nie był uroczy. On był przerażający i chciałem, żeby zginął!

Jumanji. Od czasu seansu boję się wsiadać do kabrioletów, bo nie chronią przed zabójczymi osami. Dlaczego nie boję się wielkich os, tylko kabrioletów? To po prostu idiotyczna, dziecięca logika, której jestem więźniem do dzisiaj.

Wodnikowe wzgórze. Kto mi powie, że to serial animowany dla dzieci, chyba go nie oglądał...

Oryginalny film Duch z 1982. To było straszne.

Egzorcysta. Chyba nic nie miało na mnie tak dużego wpływu, jak ten film.